Αν ρωτήσεις ένα παιδί που ζει στην Αθήνα, τι σημαίνει αγρότης, μπορεί να σου απαντήσει: Είναι ένας άνθρωπος, που οργώνει τη γη, τρέφει άκακα ζώα, διαμένει σ' ένα όμορφο σπίτι κι απολαμβάνει τη φύση. Την ίδια, περίπου, περιγραφή μπορεί ν' ακούσεις κι από μεγαλύτερους σε ηλικία κατοίκους των μεγαλουπόλεων, παρά το γεγονός ότι πάνω από το 50% των Ελλήνων έχουν αγροτική καταγωγή. Εξηγείται αυτή η λαθεμένη αντίληψη, καθώς ο πολίτης που ζει σε μια πόλη με χίλια - μύρια προβλήματα διαβίωσης - κυκλοφοριακό, νέφος, ανεργία, ναρκωτικά, εγκληματικότητα κ.ά. - εξιδανικεύει τη ζωή στο χωριό, θεωρώντας την ήρεμη και άνετη.
Υπάρχουν, όμως, «αστοί», που γνωρίζουν τι σημαίνει αγρότης, αλλά κάθε άλλο παρά φιλικά αισθήματα έχουν γι' αυτόν. Τον θεωρούν «χαμηλοτέρας στάθμης», αμόρφωτο και άξεστο, αναχρονιστικό και ανεπρόκοπο, τεμπέλη και καλοπερασάκια. Αυτή τη γνώμη έχουν και τα στελέχη της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ, που, όταν οι αγρότες βγαίνουν στον αγώνα, διεκδικώντας το ψωμί και το δίκιο τους - όπως καλή ώρα - τους στολίζουν με κοσμητικά επίθετα και ...ουσιαστικά, του τύπου «οπισθοδρομικοί», «τρομοκράτες», «γαϊδούρια» κ.ο.κ.
Υπάρχουν και οι «μαλαγάνες» - όπως, π.χ., ο Κ. Λαλιώτης, που πήγε στη Θεσσαλία για να ...ζητήσει το χέρι του Μπούτα - οι οποίοι, ενώ δε «χωνεύουν» καθόλου τους αγρότες, κάνουν πως τους αγαπούν για να εξυπηρετήσουν σκοπιμότητες.
Η αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα, όπου κοντά στο 20% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού απασχολείται στη γεωργία και στην κτηνοτροφία, οι αγρότες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, είναι σκληρά εργαζόμενοι, αλλά φτωχοί άνθρωποι. Και είναι φτωχοί, όχι μόνο γιατί έχουν μικρή περιουσία - ο μέσος αγροτικός κλήρος στη χώρα μας κυμαίνεται στα 50, περίπου, στρέμματα - αλλά και γιατί οι τιμές των αγροτικών προϊόντων είναι χαμηλές, ενώ το κόστος παραγωγής είναι τεράστιο.
Ετσι, οι αγρότες που εργάζονται σε αντίξοες συνθήκες - πότε στο ψύχος και πότε με καύσωνα - όταν, μια φορά το χρόνο, έρχεται η ώρα να πουλήσουν τη σοδειά τους και να πληρωθούν βλέπουν ότι δεν τους μένει κέρδος. Κι αν μέρος της παραγωγής καταστραφεί απ' τον καιρό - «ξεσκέπαστο μαγαζί» το χωράφι - μπορεί να μείνουν χωρίς εισόδημα.
Η ζωή στο χωριό είναι πολύ δύσκολη. Πώς να ζήσει ένας συνταξιούχος αγρότης με τις 50.000 δραχμές «σύνταξη», μέσα σ' ένα περιβάλλον υποβαθμισμένης υγειονομικής φροντίδας και απούσας κοινωνικής πρόνοιας; Πώς να ευτυχήσει ο νέος του χωριού, που βιώνει τη φτώχεια των γονιών του και την εξαθλίωση των παππούδων του, σ' ένα κλίμα προβληματικής δημόσιας εκπαίδευσης κι ανύπαρκτης πολιτιστικής και αθλητικής υποδομής;
Αυτός είναι ο Ελληνας αγρότης. Υπάρχει κανείς, που να γνωρίζει την οξύτητα των αγροτικών προβλημάτων και να μη δικαιολογεί τους αγώνες του αγροτικού κόσμου; Εκτός, βεβαίως του Σημίτη, του Λαλιώτη, του Δρυ, του Καραμανλή και άλλων διαχειριστών της αντιαγροτικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης...
Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ
Feeds
Στο δικομματισμό η μερίδα του λέοντος 
