Η φασιστική ιδεολογία. | Στο στόχαστρο οι λαοί

Στο στόχαστρο οι λαοί

Δ. ΓΛΗΝΟΥ: «Η ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ»

Η φασιστική ιδεολογία.

«Οι μονόλογοι του ερημίτη της Σαντορίνης»

(Β' ΜΕΡΟΣ)

Από τη στιγμή αυτή δημιουργούνται κίντυνοι πολέμου με τη Γαλλία, την Αγγλία και τη Ρωσία. Και όταν η γερμανική εξόρμηση με τη ναυπήγηση μεγάλου στόλου γίνεται πια άμεσα επικίντυνη για την υπόσταση του εγγλέζικου προπάντων ιμπεριαλισμού, ξέσπασε ο μεγάλος παγκόσμιος πόλεμος, που συνένωσε όλους τους άλλους ιμπεριαλισμούς ενάντια στο γερμανικό.

Ο νικημός της Γερμανίας την οδήγησε στην κοινωνική επανάσταση. Μα η επανάσταση εδώ με την ηγεσία της σοσιαλδημοκρατίας, που αποκεφάλισε τα άκρα επαναστατικά στοιχεία (Λίμπκνεχτ, Ρόζα Λούξεμπουργκ) που ήθελαν τη βασική ανατροπή του καπιταλιστικού καθεστώτος κατέληξε, στη νόθα μορφή της σοσιαλδημοκρατικής διακυβέρνησης.

Η σοσιαλδημοκρατία, διατηρώντας στη βάση του το καπιταλιστικό καθεστώς και όλο τον κρατικό και στρατιωτικό μηχανισμό της φεουδαρχοκαπιταλιστικής Γερμανίας ανέγγιχτο, στάθηκε ανίκανη ν' αντιμετωπίσει τα μεταπολεμικά προβλήματα της Γερμανίας. Ουσιαστικά, δεν εκυβέρνησε ποτέ τη Γερμανία η σοσιαλδημοκρατία. Στάθηκε ένα όργανο αρκετά γελοίο στα χέρια των φεουδαρχοκαπιταλιστών, που πίσω από τη ράχη της ετοίμαζαν και την ανατροπή της και τη νέα ιμπεριαλιστική εξόρμηση της Γερμανίας. Από τη μια μεριά οι βαρύτατες υποχρεώσεις, που επιβάλαν οι νικητές, η αφαίρεση του αποικιακού κράτους, η αφαίρεση μεγάλων πηγών από πρώτες ύλες, προπάντων σίδερου και κάρβουνου, έκαμαν δύσκολη τη συνέχιση της ιμπεριαλιστικής πολιτικής και της οικονομικής ανάπτυξης της Γερμανίας και από την άλλη μεριά η νόθα εσωτερική πολιτική δεν ικανοποιούσε ούτε το προλεταριάτο, ούτε τις αγροτικές μάζες. Η κοινωνική επανάσταση έφτασε σε έκτρωση. Γι' αυτό η Γερμανία πέρασε φριχτά χρόνια κάτω από τη διακυβέρνηση της σοσιαλδημοκρατίας χωρίς ελπίδα για καλυτέρεψη. Και οι δυσαρέσκειες συσσωρεύονταν απ' όλες τις πλευρές. Η μεγάλη φεουδαρχία και η μεγάλη κεφαλαιοκρατία είταν απόλυτα δυσαρεστημένες καθώς και τα άνεργα στελέχη του διαλυμένου κολοσσιαίου γερμανικού στρατού, τα μεσαία και τα μικροαστικά στρώματα εξαθλιωμένα, το προλεταριάτο και η αγροτιά ανικανοποίητοι. Και όλος ο λαός, όλες οι κοινωνικές τάξεις κάτω από το βαρύ συναίστημα της ήττας της ταπείνωσης της αδικίας.

Απάνω σ' ένα τέτιο έδαφος είνε ευκολονόητο πόσο γρήγορα έπιασε και φούντωσε ο εθνικοσοσιαλισμός. Αυτός ύψωσε τη σημαία του αγώνα για την ανόρθωση του γερμανικού λαού, για το ξέσκισμα της συνθήκης των Βερσαλλιών που εσυμβόλιζε το νικημό, την ταπείνωση, την αδικία, για την ενότητα της γερμανικής φυλής, για το ξαναπάρσιμο όλων των χαμένων αγαθών, για τη συνέχιση της κοσμοϊστορικής αποστολής του γερμανισμού. Με τα συνθήματα αυτά άγγιζε τις καρδιές όλων των γερμανών από το μεγαλοαστό ως τον τελευταίο προλετάριο της πόλης και του αγρού. Ξυπνούσε όλα τα όνειρα, ξαναζέσταινε όλα τα ιδανικά «Γερμανία ξύπνα, Γερμανία σήκω από τον τάφο».

Από την άλλη μεριά ο εθνικοσοσιαλισμός υποσχότανε να πραγματοποιήσει άμεσα τα αιτήματα του προλεταριάτου που η σοσιαλδημοκρατία στάθηκε ανίκανη να τα πραγματοποιήσει και υποσχότανε να το πράξει χωρίς να γκρεμίσει τα θεμέλια της καπιταλιστικής οικονομίας.

Οι μεγάλοι γαιοχτήμονες και οι μεγάλοι βιομήχανοι και τραπεζίτες ένιωσαν κ' εδώ, πως ο εθνικοσοσιαλισμός είτανε σύμμαχος, είταν η μόνη σωτηρία για το κλονιζόμενο καθεστώς τους. Και υποστήριξαν και οικονομικά και με όλα τα άλλα μέσα το Χίτλερ και τους οπαδούς του μόλις κατάλαβαν περί τίνος πρόκειται. Τα άνεργα στελέχη του γερμανικού στρατού πήγανε με το μέρος του, γιατί υποσχότανε τον επανεξοπλισμό και τη δημιουργία νέου μεγάλου γερμανικού στρατού. Τα μεσαία και τα μικροαστικά στρώματα, που τα είχε εξαθλιώσει η μακροχρόνια οικονομική κρίση και έβρισκαν κλεισμένο παντού το δρόμο, έτρεξαν και πύκνωσαν τα τάγματα εφόδου. Το ανικανοποίητο προλεταριάτο και η αγροτιά άρχισαν ν' ακούνε συμπαθητικά τις υποσχέσεις του για τις άμεσες πραγματώσεις, οι πεινασμένες στρατιές των άνεργων βρήκανε λιμάνι σωτηρίας στα τάγματά του. Κ' έτσι το κίνημα του Χίτλερ με μια γοργότατη κατάχτηση στα πλατύτατα στρώματα του πληθυσμού έφτασε να πάρει την εξουσία μέσα σε δεκατρία χρόνια με τα νόμιμα μέσα της ψήφου, με την ανοχή από το κράτος των παραστρατιωτικών του οργανώσεων και της τρομοκρατίας του, με την οικονομική ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου. Γκρέμισε τη σοσιαλδημοκρατία, που του είχε ανοίξει το δρόμο της εξουσίας, σκούπισε όλα τα πολιτικά κόμματα και εγκαθίδρυσε τη διχτατορία του με πλατιά λαϊκή βάση. Οι δυο αυτές τυπικές μορφές της διχτατορίας, ο φασισμός και ο εθνικοσοσιαλισμός, είνε φανερό πως έχουνε κοινά τα γενεσιουργά τους αίτια. Κοινή είνε και η οικονομική βάση τους και το οργανωτικό και το ιδεολογικό τους εποικοδόμημα, μ' όλες τις εντελώς εξωτερικές παραλλαγές που παρουσιάζουνε.

Αύριο το

Γ' ΜΕΡΟΣ