Με χαρακτηριστικό στοιχείο τη μεγάλη συμμετοχή νέων επιστημόνων και εργαζομένων πραγματοποιήθηκε στη Σουηδία η εκδήλωση της ΚΟΒ Γκέτεμποργκ του ΚΚΕ, με ομιλητή τον Κώστα Παπαδάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτή του Κόμματος.

Θέμα της εκδήλωσης ήταν: «Η επιστήμη και η Ερευνα στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών και όχι του καπιταλιστικού κέρδους, που οδηγεί σε μεγαλύτερη ανισότητα και αδικία, στην καταστροφή της ίδιας της ανθρωπότητας».

Ο Κ. Παπαδάκης ξεκίνησε την ομιλία του θέτοντας το βασικό ερώτημα:

«Γιατί ενώ βρισκόμαστε στην εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, της ρομποτικής και της ψηφιοποίησης, στην εποχή δηλαδή που υπάρχουν όλες οι δυνατότητες ώστε να βελτιωθεί το επίπεδο ζωής για εκατομμύρια εργαζόμενους στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο, βλέπουμε στην καθημερινότητα να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο;».

Οπως εξήγησε, «γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες του ότι η καπιταλιστική βαρβαρότητα ακυρώνει τις τεράστιες δυνατότητες κοινωνικής ευημερίας. Σε κάθε τομέα και κάθε επιστημονικό κλάδο μπορούμε να εντοπίσουμε τον μεγάλο ένοχο, δηλαδή τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, που βασίζεται στο κυνήγι του όσο μεγαλύτερου κέρδους, με αποτέλεσμα να εμποδίζει να αξιοποιηθούν προς όφελος των αναγκών της κοινωνίας οι μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες που γεννά η δουλειά των εργαζομένων».

Στη συνέχεια αναφέρθηκε με παραδείγματα στην κούρσα των ανταγωνισμών για τις νέες τεχνολογίες, στην οποία τα ευρωπαϊκά μονοπώλια επιδιώκουν να θωρακίσουν την κερδοφορία τους έναντι των ανταγωνιστών τους. Επισήμανε ότι στην κούρσα αυτή η άφθονη και φθηνή εργατική δύναμη αποτελεί το απαραίτητο καύσιμο. Στην κατεύθυνση αυτή έχει ήδη εμφανιστεί και επεκτείνεται μια μεγάλη γκάμα από μορφές «ευέλικτης» εργασίας.

Απευθυνόμενος ιδιαίτερα στους νέους εργαζόμενους σε δυναμικούς κλάδους, σημείωσε: «Στο διά ταύτα, ακόμα κι αν έχεις επιλέξει κλάδο δυναμικό και περιζήτητο με πεδίο ερευνητικό που είναι στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος από ομίλους και πανεπιστήμια, π.χ. κβαντική υπολογιστική, 6G, big data, αποθήκευση δεδομένων, αποθήκευση Ενέργειας κ.λπ., δεν σε διασφαλίζει σε τίποτα ότι θα έχεις δουλειά σε λίγα χρόνια. Τα δίνεις όλα, και υπερωρίες και Σαββατοκύριακα, με ζωή σχεδόν έγκλειστου, όπως είναι η σύγχρονη "μόδα" των πολυεθνικών να βάζουν ένα μπιλιάρδο στην κουζίνα για να ...χαλαρώνεις μέσα στη μέρα στο χώρο εργασίας και ως αντάλλαγμα πάντα για το "καλό της επιχείρησης" να φεύγεις από τη δουλειά κοντά στα μεσάνυχτα. Κρύβουν πίσω από κούφια λόγια για μια "επιχείρηση - οικογένεια" ποιος καρπώνεται τα κέρδη της δικιάς σου εξοντωτικής εργασίας και ποιος το ξεροκόμματο.

Ο κύκλος των περιόδων που δουλεύεις πλέον είναι πολύ σύντομος και πολλές φορές είναι σαν να ξεκινάς περίπου από την αρχή. Σε έρευνες των λεγόμενων υπευθύνων ανθρώπινου δυναμικού (HRs) αναφέρεται ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι μετά τα 40 και 45 "εφησυχάζουν", χάνουν τη δυναμική τους, μένουν στάσιμοι σε όσα έμαθαν και δεν ανταποκρίνονται στις νέες απαιτήσεις και με τέτοια προσχήματα σε τελειώνουν απολύοντάς σε. Γιατί πόσο να αντέξεις και να παρατείνεις τους όρους φοιτητικής ζωής και πέραν των 40; Αν θέλεις κάποια στιγμή το αυτονόητο, σπίτι, οικογένεια, παιδιά, τα μπλακάουτ στον εργασιακό σου βίο θα κοστίζουν ακριβά, γιατί θα σέρνεις κι άλλους πίσω σου, όταν ο όμιλος αφού σε στύψει σε πετάξει σαν λεμονόκουπα. Αυτά τα μεγάλα και ισχυρά διλήμματα θα ισχύουν ακόμα και με συγκριτικά μεγαλύτερους μισθούς από την Ελλάδα, που τώρα για αρχή σε κάνει να νιώθεις καλύτερα, αλλά στην πορεία δεν θα σε καλύπτει ούτε αυτή η σκέψη. Την τάση χειροτέρευσης των όρων δουλειάς κι εδώ στη Σουηδία χρειάζεται να διακρίνεις από όλα αυτά».

«Οι κομμουνιστές με την παρέμβασή τους μέσα από το ταξικό κίνημα αναλαμβάνουν από τα ίδια τα πράγματα μεγάλες ευθύνες», υπογράμμισε και ξεχώρισε την ανάγκη να στραφεί η προσοχή ιδιαίτερα στους «νέους εργαζόμενους που η πρώτη τους δουλειά γίνεται με αυτούς τους όρους και χωρίς να γνωρίζουν ότι δεν ήταν ούτε έτσι πάντα η κατάσταση, ούτε πρέπει οι ίδιοι να την αποδεχτούν σαν τετελεσμένη». Αναφέρθηκε εκτεταμένα στην πραγματική διέξοδο: Την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό, την πείρα από τη Σοβιετική Ενωση, τη σημασία του μαρξισμού - λενινισμού, που αποτελεί εφόδιο για τη μελετητική και ερευνητική εργασία κάθε επιστήμονα.

Κλείνοντας, το στέλεχος του ΚΚΕ έκανε εκτενή αναφορά στις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις με επίκεντρο τα Ελληνοτουρκικά και το Προσφυγικό, την πείρα από τις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις στα νησιά. Ακολούθησε πλούσια συζήτηση γύρω από ερωτήσεις που τέθηκαν, αλλά και τοποθετήσεις των παρευρισκόμενων.