Προβληματισμούς για την κλιμακούμενη εργοδοτική επίθεση και την ανάγκη ενίσχυσης της οργανωμένης πάλης κατέθεσαν συνδικαλιστές που συμμετείχαν σε πρόσφατη σύσκεψη της Ενωσης Συνδικάτων Βάσης (USB - μέλος της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας) στην Ιταλία, από διάφορους κλάδους.

Συνδικαλιστής από τον κολοσσό (Μέταλλο) της «Arcelor Mittal» κατήγγειλε ότι η εργοδοσία αθέτησε δεσμεύσεις για μείωση της παραγωγής (για να μειωθούν ο συνωστισμός και η έκθεση στον ιό) και μετά το πρόσφατο διάταγμα Κόντε εξασφάλισε και τη συνεργασία των περιφερειακών αρχών, που «ανέβασε» τα νούμερα εργαζομένων τους οποίους ανάγκαζε να πηγαίνουν για δουλειά. Ο ίδιος καταδίκασε και την «επιστροφή» εταιρειών στρατηγικής σημασίας στο κράτος (όπως την «Alitalia» αλλά και την «Ilva», που μέχρι πρότινος έλεγχε η «Arcelor»), ώστε να τις «εξυγιάνει», αφού πρώτα υπέστησαν πολλές ιδιωτικοποιήσεις οι οποίες δημιούργησαν χρέη, κατάργησαν εργατικά δικαιώματα και φαλίρισαν. Το αν τα εργοστάσια θα είναι ανοιχτά ή όχι εξαρτάται από τις απαιτήσεις της Confindustria (Ενωση Βιομηχάνων Ιταλίας), σημείωσε, ενώ μεταξύ άλλων κατήγγειλε και τις μεγάλες περικοπές σε κλίνες στα δημόσια νοσοκομεία, που από 500.000 την προηγούμενη δεκαετία σήμερα είναι 100.000.

Συνδικαλιστής από τον τομέα της εφοδιαστικής αλυσίδας (Logistics) είπε ότι η πανδημία ανέδειξε την αντικειμενική ανωτερότητα της σχεδιασμένης οικονομίας και το πόσο εύθραυστος είναι ο σημερινός καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Αναφέρθηκε σε αδιέξοδα που δημιουργεί η αναρχία στην οικονομία, όπως η ελλιπής σύνδεση μεταξύ μονάδων μεταποίησης και αλυσίδας διανομής, που προκάλεσε μεγάλη χασούρα στις εργοδοτικές ενώσεις των φορτηγατζήδων και τώρα απαιτούν αύξηση του εργάσιμου χρόνου από 9 σε 11 ώρες τη μέρα και κατάργηση των διαλειμμάτων. Σημείωσε ότι οι θαλάσσιες, αεροπορικές και σταθερής τροχιάς μεταφορές εμπορευμάτων δεν μπορούν να είναι στα χέρια ιδιωτών. Ανέφερε ως παράδειγμα προς αποφυγή την άφιξη της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά, που διέλυσε εργατικά δικαιώματα κ.λπ. και η οποία έχει βλέψεις για τη Βενετία. Μεταξύ άλλων, ανέφερε ότι το 75% των εμπορευμάτων της Μεσογείου περνάει από την Ιταλία και ότι το 1/5 των εμπορευμάτων που διακινούνται στην Ιταλία προέρχονται από την Κίνα.

Συνδικαλίστρια από το Εμπόριο επανέφερε καταγγελίες για μεγάλες ελλείψεις σε μέσα ατομικής προστασίας, εργοδότες έλεγαν σε ταμίες μέχρι και να μη φοράνε μάσκες γιατί «χαλούσαν την εικόνα του μαγαζιού», δεν γίνονταν απολυμάνσεις σε χώρους με μεγάλο συνωστισμό. Μετέφερε θετική πείρα από απεργία που έγινε στο Πιεμόντε, με υποστήριξη και από πελάτες που μποϊκόταραν καταστήματα.

Συνδικαλιστής από τον όμιλο της «Fiat» μίλησε για την πίεση που άσκησε η απεργία που έγινε στην αρχή της επιδημίας (με συμμετοχή 80%) και η εργοδοσία σταμάτησε την παραγωγή. Κατήγγειλε συμφωνία που μεθόδευσε η εργοδοσία με συμβιβασμένα συνδικάτα για μέτρα ασφαλείας που εργαζόμενοι καλούνται να τηρούν και η οποία αναφέρει ότι αν υπάρξει κρούσμα, αυτό προήλθε από χώρο εκτός παραγωγής.

Εργάτης γης περιέγραψε άθλιες συνθήκες δουλειάς για τους 1.125.000 εργαζόμενους του κλάδου, έναν από τους πιο μεγάλους στην Ιταλία και με πολλές κρατικές επιδοτήσεις. Οι περισσότεροι είναι μετανάστες, που ή δεν έχουν καθόλου άδεια παραμονής ή έχουν αλλά λήγει σύντομα, ή δεν έχουν καμία σύμβαση ή έχουν σύμβαση (!) 2 ημερών, στην πράξη δουλεύουν από 30 μέχρι και 60 μέρες, ζώντας σε παραπήγματα χωρίς στοιχειώδη μέτρα υγιεινής, συχνά χωρίς καν πόσιμο νερό. Μάλιστα, επειδή είναι «παράνομοι» μετανάστες, όλοι αυτοί δεν δικαιούνται τα πενιχρά επιδόματα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση. Μίλησε για καμπάνια συλλογής χρημάτων που οργάνωσε η USB για την έμπρακτη υποστήριξη στους μετανάστες εργάτες γης.

Συνδικαλίστρια από την «Piaggio» μίλησε για την «επιδημία» των συμβάσεων ορισμένου χρόνου που πλήττει εργαζόμενους που μπορεί να είναι μέχρι και 15 χρόνια στον ίδιο χώρο και τόνισε την ανάγκη ενότητας μόνιμων - συμβασιούχων.