Δικομματικό ...φουρνέλο στα θεμέλια της Κοινωνικής Ασφάλισης, με την αμέριστη στήριξη του ΣΕΒ, βάζουν κυβέρνηση και ΝΔ, που μέσω επιφανών στελεχών τους απαίτησαν χτες την εκ βάθρων ανατροπή του ασφαλιστικού συστήματος. Πρόσχημα για τη διατύπωση των αντιλαϊκών αυτών θέσεων, ήταν η παρουσίαση χτες από το ΙΟΒΕ, σχετικής μελέτης για τη «μεταρρύθμιση» της Κοινωνικής Ασφάλισης, η οποία προβλέπει την εφαρμογή του χιλιανού μοντέλου (τρεις πυλώνες, κεφαλαιοποίηση - ιδιωτικοποίηση του συστήματος), κατά την οποία ο υπουργός Αλ. Παπαδόπουλος (ΠΑΣΟΚ), ο Γ. Σουφλιάς (ΝΔ) και ο Ν. Αναλυτής (ΣΕΒ) με μια φωνή ζήτησαν, εδώ και τώρα, να προχωρήσουν οι αντιασφαλιστικές αλλαγές και έπλεξαν το εγκώμιο στη γνωστή «Εκθεση Σπράου».

Τα μέτρα που προτείνει η μελέτη του ΙΟΒΕ, -θεωρητικού επιτελείου του ΣΕΒ- αλλά και οι παρεμβάσεις των Παπαδόπουλου, Σουφλιά, Αναλυτή, συνιστούν ανοιχτή ομολογία της απόλυτης ταύτισης των απόψεων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΕΒ, αλλά και προδιαγράφουν το βάθος και το εύρος των ασφαλιστικών ανατροπών.

«Μεταρρύθμιση δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς κερδισμένους και χαμένους», υπογράμμισε στην ομιλία του ο υπουργός Υγείας Αλ. Παπαδόπουλος, ο οποίος είπε ότι οι «αλλαγές» πρέπει να επεκταθούν και στο σύστημα Υγείας. Μάλιστα, υπεραμύνθηκε της άποψης ότι οι ανατροπές πρέπει να γίνουν άμεσα, «έπρεπε να έχουν γίνει χτες», και πως το πρόβλημα της βιωσιμότητας δεν επιδέχεται αναβολές. Μια βιωσιμότητα που, όπως ισχυρίστηκε, «δε γίνεται χωρίς την εισαγωγή χαρακτηριστικών του κεφαλαιοποιητικού συστήματος».

Απόλυτα ταυτισμένος με τις θέσεις αυτές, αλλά και τις προτάσεις του ΙΟΒΕ ήταν και ο επικεφαλής πολιτικού σχεδιασμού της ΝΔ Γ. Σουφλιάς, ο οποίος αφού ύμνησε το νομοθετικό έργο της παράταξής του το διάστημα 1990-93, είπε ότι η «μελέτη Σπράου είναι βάση συνεννόησης των δύο κομμάτων, αλλά και του κοινωνικού διαλόγου»! Με τη σειρά του τάχτηκε υπέρ των τριών πυλώνων, χαρακτήρισε μεγάλο πλήγμα τα βαρέα και ανθυγιεινά και κάλεσε την κυβέρνηση «να κάνει το καθήκον της».

Υπέρ ενός «ευέλικτου συστήματος συνταξιοδότησης μεταξύ 60-67 χρόνων», επιχειρηματολόγησε ο αντιπρόεδρος του ΣΕΒ Ν. Αναλυτής, ο οποίος σημείωσε ότι στο σχεδιασμό της «μεταρρύθμισης» πρέπει να παίρνουμε σοβαρά υπόψη τις θέσεις της Κομισιόν, η ανάμειξη της οποίας τα επόμενα χρόνια θα ενισχυθεί. Ο Ν. Αναλυτής χαρακτήρισε «πετυχημένο το μοντέλο της Χιλής», υποστήριξε το σύστημα των τριών πυλώνων και σημείωσε τη συμβολή στην αντιμετώπιση του ζητήματος, μελετών όπως του Σπράου, του Οίκου των Βρετανών, της ΓΣΕΕ και του ΙΟΒΕ..!

Συγκεκριμένα, η μελέτη του ΙΟΒΕ προτείνει και προτρέπει σε παρεμβάσεις που θα επικεντρώνονται:

-Στην αύξηση της μέσης ηλικίας συνταξιοδότησης.

-Στον έλεγχο των συνταξιοδοτικών παροχών.

-Στην επιλογή μιας αυστηρής τιμαριθμοποίησης των συντάξεων που θα μείωνε τη μέση σύνταξη σε πραγματικούς όρους.

-Στην «εκλογίκευση» (βλέπε ανατροπή) του καθεστώτος των ανθυγιεινών και βαρέων επαγγελμάτων, καθώς και των προϋποθέσεων χορήγησης αναπηρικών συντάξεων.

-Στην αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών.

Και ακόμα στη συνένωση ταμείων με την επιβολή αποτελεσματικού μάνατζμεντ και στην αποδοτικότερη εκμετάλλευση των περιουσιακών στοιχείων, κινητών και ακινήτων, εννοείται προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου.

Οι μελετητές του ΙΟΒΕ (Γ. Προβόπουλος, Π. Καπόπουλος) ανοιχτά ομολογούν ότι «η επιδίωξη να αυξηθεί η μέση ηλικία συνταξιοδότησης αποσκοπεί στην αντιστροφή των επιπτώσεων των δημογραφικών αλλαγών»..! Μάλιστα, θεωρούν ότι η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης θα πρέπει να συνδυαστεί με «κίνητρα παραμονής στην εργασία», δηλαδή με όρους που θα καθιστούν απαγορευτική την έξοδο των εργαζομένων στη σύνταξη όταν θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα. Για το σκοπό αυτό θα θεσμοθετηθεί η «δυνατότητα» ο συνταξιούχος να λαμβάνει ένα μέρος της σύνταξης, ενώ παράλληλα θα συνεχίζει να εργάζεται με μερική απασχόληση, αλλά και θα συνεχίζει να πληρώνει ασφαλιστικές εισφορές.

Παράλληλα, το ΙΟΒΕ όσον αφορά στη δομή του νέου συστήματος τάσσεται υπέρ μιας ασφάλισης με κεφαλαιοποιητικά και ατομικά χαρακτηριστικά με τη μορφή των τριών πυλώνων. Ο πρώτος πυλώνας αναφέρεται στην κύρια σύνταξη, που θα στηρίζεται στην «τριμερή χρηματοδότηση» και βέβαια το ύψος της σύνταξης δε θα ξεπερνά το «ελάχιστο επίπεδο παροχών» και που προφανώς θα αντιστοιχεί στα σημερινά προνοιακά επίπεδα.

Ο δεύτερος πυλώνας θα είναι τα επικουρικά ταμεία, θα στηρίζεται στη χρηματοδότηση εργαζομένων και εργοδοτών (που θα καταβάλλουν -αν καταβάλλουν- ένα απλήρωτο τμήμα της αξίας της εργατικής δύναμης) και που θα λειτουργούν με πλήρη ανταποδοτικά και ατομικιστικά χαρακτηριστικά. Εννοείται ότι η διαχείριση των κεφαλαίων αυτών των ταμείων θα περάσει στα χέρια του χρηματοπιστωτικού συστήματος και στις ασφαλιστικές εταιρίες.

Τέλος, ο τρίτος πυλώνας αφορά την πλήρως ιδιωτική ασφάλιση με εισφορές των εργαζομένων.