Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, αναφορικά με τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής του Λάακεν, με ανακοίνωσή του, σημειώνει τα παρακάτω:

«Η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ στο Λάακεν πήρε μια σειρά αντιδραστικές, αποκρουστικές και κατασταλτικές για τα λαϊκά συμφέροντα αποφάσεις. Θωράκισε ακόμη περισσότερο το ευρωενωσιακό οικοδόμημα των μονοπωλίων, ώστε αυτό να υπερασπιστεί καλύτερα τον πλούτο των λίγων και την πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας, της ανασφάλειας και του πολέμου, που πλήττει εκατομμύρια εργαζόμενους στις χώρες της ΕΕ. Οι θριαμβολογίες της ελληνικής κυβέρνησης αποσκοπούν στον αποπροσανατολισμό του λαού. Επιχειρεί την απόκρυψη και τον εξωραϊσμό των αντιλαϊκών αποφάσεων, στις οποίες συμμετείχε.

- Η επικύρωση από τους "15", του "ευρωεντάλματος" σύλληψης, καθώς και της ευρωτρομοκρατίας, έχουν στόχο το χτύπημα κάθε ριζοσπαστικής πολιτικής, αλλά και συνδικαλιστικής δραστηριότητας, που δεν είναι ανεκτή από το σύστημα. Ενισχύει τη δικτατορία του κεφαλαίου.

- Η επιχειρησιακή ετοιμότητα της Ευρωπαϊκής Δύναμης Ταχείας Επέμβασης, που αποφάσισαν οι "15", για τη λεγόμενη διευθέτηση κρίσεων, αποτελεί παραπέρα βήμα, που πιστοποιεί την επιθετική φύση και πολιτική της ΕΕ. Η μετάθεση στη Σύνοδο της Ισπανίας του προβλήματος με την Τουρκία, είναι στάχτη στα μάτια, λόγω των αντιδράσεων που υπήρξαν στην Ελλάδα.

- Η ομόφωνη απόφαση για αποστολή πολυεθνικής δύναμης στο Αφγανιστάν, εκφράζει την προσπάθεια διείσδυσης στην περιοχή της Ευρασίας, για να μην αποκομίσουν οφέλη μόνο οι ΗΠΑ και γίνεται με μανδύα τον ΟΗΕ και με πρόσχημα την ειρηνευτική διαδικασία. Ο ελληνικός λαός πρέπει να παρέμβει για να μη σταλεί στρατός στο Αφγανιστάν.

- Η ΕΕ, γνωρίζοντας ότι αμφισβητείται η πολιτική της, προσπαθεί να κοροϊδέψει τους λαούς με τις δήθεν δημοκρατικές διαδικασίες τύπου "Συντακτικής Συνέλευσης". Στην πραγματικότητα, μέσα από αυτές τις διαδικασίες, επιχειρούν να προωθήσουν συντηρητικότερες και πιο αντιδραστικές εξελίξεις κατά των λαών ενόψει της Διακυβερνητικής του 2004.

Μήνυμα ελπίδας είναι οι μεγάλες κινητοποιήσεις των χιλιάδων διαδηλωτών στους δρόμους του Λάακεν, ενάντια στα σχέδια των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού, που δε θα τις περιορίσουν όσες απαγορευτικές διατάξεις κι αν αποφασίσουν οι καπιταλιστές και οι εκπρόσωποί τους. Το ποτάμι της λαϊκής αγανάκτησης μετατρέπεται σε αγώνα και πάλη και δε γυρίζει πίσω».