Μπορούμε να πετύχουμε ρήγματα στη σταθερή παρέμβαση της αστικής ιδεολογίας, της κυβέρνησης και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων ιδιαίτερα στην ειδική επίδραση που έχουν καθηγητές - στελέχη τους. Παρά τις επιμέρους διαφορές κοινός παρονομαστής όλων είναι η καλλιέργεια του κλίματος «εθνικής ομοψυχίας», του «όλοι μαζί» με σκοπό ο λαός και η νεολαία να σηκώσουν τις συνέπειες και τα βάρη της κρίσης, εν τέλει όλοι υπερασπίζονται και αθωώνουν το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα. Ανάγουν τα αίτια των δυσκολιών της οικονομίας σε ανωμαλίες του εκάστοτε μείγματος που έχει επιλεχθεί από την αστική τάξη, προκρίνουν έτσι ως λύση τη δοκιμασμένη αυξομείωση είτε της κρατικής παρέμβασης είτε της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης. Η παρέμβαση του αστικού κράτους και ο ψηφιακός μετασχηματισμός αποδίδονται ως προοδευτικό στοιχείο για το «κοινό καλό» θολώνοντας τον ταξικό του χαρακτήρα. Ταυτόχρονα γίνεται υπερθεμάτιση για την ανάγκη κρατικής χρηματοδότησης των επιχειρηματικών ομίλων, αποκρύπτοντας τη διαχρονική στήριξη των μονοπωλίων από τη φορολογία του ελληνικού λαού, ο οποίος δεν ωφελήθηκε σε καμία περίπτωση. Στο επίπεδο των οξυμένων αντικειμενικά διεθνών ανταγωνισμών επικρατεί η κοινή αποδοχή της συμμετοχής της χώρας στην ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, μαζί με καλέσματα για αλληλεγγύη ανάμεσα στα κράτη ή με ψευδαισθήσεις ότι οι διαπραγματεύσεις αφορούν τα συμφέροντα συνολικά του λαού κάθε χώρας και όχι την κερδοφορία των μονοπωλίων.

Η προσπάθεια επιβεβαιώνει πως η συζήτηση για τις σπουδές και την εργασιακή προοπτική, η προβολή των θέσεων του Κόμματος, η πρότασή του για την ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση στη σοσιαλιστική κοινωνία μπορούν να αποτελέσουν πεδίο ζύμωσης για να διαμορφωθεί πολιτικό κριτήριο σε περισσότερους νέους, να αντιληφθούν το σάπισμα του καπιταλιστικού συστήματος, σε αντίθεση με το πραγματικά νέο και σύγχρονο, τον σοσιαλισμό. Φάνηκε ότι έχει δυναμώσει ο προβληματισμός σε μεγαλύτερο τμήμα φοιτητών για τα εμπόδια που ορθώνονται στην ανάπτυξη και τη φιλολαϊκή εφαρμογή της επιστήμης, της τεχνολογίας στην καθημερινότητά μας. Αυτό δείχνουν τα ερωτήματα που συναντήσαμε, τροφοδοτούμενα από τις εικόνες που αντίκριζε ο κάθε νέος, τους χιλιάδες νεκρούς από την πανδημία, τη μη ανταπόκριση των συστημάτων Υγείας ακόμη και σε χώρες που παρουσιάζονταν ως πρότυπα στις σχολές, τον σκληρό ανταγωνισμό για την παραγωγή εμβολίου και την εξασφάλιση υγειονομικού υλικού, την περιορισμένη αξιοποίηση του επιστημονικού δυναμικού.

Κάτω από αυτήν τη δυναμική αναδείξαμε τον αρνητικό ρόλο του καπιταλιστικού κέρδους ως κύριου σκοπού της παραγωγής, σε όλες τις πτυχές της ζωής των σπουδαστών, τόσο στην καθημερινότητά τους όσο και σε ζητήματα περιεχομένου σπουδών και προσανατολισμού της έρευνας. Οτι μέσω αυτού ακυρώνονται οι σημερινές δυνατότητες για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Δυνατότητες όπως η διεπιστημονική συνεργασία, που συνθλίβεται κάτω από τον ανταγωνισμό επιχειρήσεων, από τη σπατάλη της επιστημονικής έρευνας στο ίδιο αντικείμενο, την απόκρυψη μιας επιστημονικής κατάκτησης ανάμεσα στις ερευνητικές ομάδες. Αναδείχθηκε πάνω σε ένα γόνιμο έδαφος η ανωτερότητα των νέων σοσιαλιστικών σχέσεων, της αλλαγής του σκοπού παραγωγής, με επίκεντρο τις λαϊκές ανάγκες, ανακαθορίζοντας έτσι τις προτεραιότητες, την κατεύθυνση και την ποιότητα των σπουδών, αξιοποιώντας ολόπλευρα το εργατικό και επιστημονικό δυναμικό μέσω του κεντρικού σχεδιασμού, με τους εργαζόμενους να έχουν ενεργό ρόλο στη λήψη, στην εφαρμογή και τον έλεγχο των αποφάσεων. Ιδιαίτερα συζητήθηκαν η ανώτερη θέση του κεντρικού σχεδιασμού σε σχέση με την καπιταλιστική αγορά, μπροστά στην αντιμετώπιση πανδημιών και άλλων έκτακτων συνθηκών, η δυνατότητα για ολόπλευρη αξιοποίηση των επιστημονικών γνώσεων, των μέσων παραγωγής και του έμπειρου εργατικού δυναμικού, οι αναγκαίες αλλαγές ανά κλάδο και περιοχή με διασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, την πλήρη ένταξη των δομών Υγείας, των ερευνητικών κέντρων και ινστιτούτων, την κατάλληλη ενίσχυσή τους. Χαρακτηριστικά στις κοινωνικές σχολές, όπου απασχολούσαν οι επιπτώσεις της καραντίνας στην ψυχική υγεία, παραθέσαμε τη σημερινή κατάσταση της ανεργίας στον κλάδο, σε αντιπαραβολή με την ανάγκη για κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους σε πολλές δομές (σχολεία, χώρους εργασίας κ.λπ.), τομέα όπου η ΕΣΣΔ είχε σημαντική υπεροχή.

Στον απόηχο της συζήτησης μπήκε στο επίκεντρο η ανάγκη να βγουν μπροστά οι φοιτητές για τις σύγχρονες ανάγκες τους. Ενας αγώνας, δηλαδή, στον οποίο η συζήτηση αυτή μπορεί να αποδώσει αντοχή, διάρκεια, κλιμάκωση. Αναδείχτηκε ότι δεν είναι ρεαλιστικό τον 21ο αιώνα να μην υπάρχει υψηλού επιπέδου μόρφωση και Εκπαίδευση για όλους, να μην υπάρχουν αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης σε εστίες που καλύπτουν τις ανάγκες, να μην είναι πλήρως εξοπλισμένα τα εργαστήρια. Οτι δεν μπορεί το μέλλον των φοιτητών να είναι ο εργασιακός μεσαίωνας ή η περιπλάνηση στις ουρές της ανεργίας. Φωτίστηκε ο μονόδρομος για τους φοιτητές, ο από κοινού αγώνας με την εργατική τάξη και τις υπόλοιπες λαϊκές δυνάμεις βάζοντας στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, το καπιταλιστικό σύστημα, το αστικό κράτος και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Για να δοθεί αποστομωτική απάντηση ενάντια στο νέο νομοσχέδιο για την Παιδεία, στην αντιλαϊκή θύελλα, για να μην πληρώσουν πάλι ο λαός και η νεολαία την κρίση, αλλά οι καπιταλιστές.

Εχουμε τα εφόδια για να γίνουμε ακόμη πιο αποτελεσματικοί στη μάχη στους χώρους Εκπαίδευσης. Είναι η πρωτοπόρα θεωρία μας που μας μαθαίνει πώς θα αλλάξουμε τον κόσμο, που μπορεί να εμπνεύσει νεανικές δυνάμεις με αυτόν το στόχο. Η μελέτη της επαναστατικής ιδεολογίας μας δίνει τη βάση για την παρακολούθηση των εξελίξεων της επιστήμης και της τεχνικής. Απαραίτητες είναι η συνεχής προσπάθεια για την κατάκτηση της γνώσης από τα μέλη της ΚΝΕ, η συλλογική και ατομική μόρφωση, η επαφή με το μαρξιστικό βιβλίο και την πρωτοπόρα λογοτεχνία. Σε αυτήν την κατεύθυνση θέλουμε να συμβάλουν η πλούσια δραστηριότητα των Οργανώσεων για τα «150 χρόνια Λένιν» και η πλατιά συζήτηση μέσω αυτής για την επικαιρότητα του επιστημονικού σοσιαλισμού.