Τη συμμετοχή τους στο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο ετοιμάζουν και οι μικροί φίλοι της ΚΝΕ απ' όλη τη χώρα.

Στην Αττική έχουν τις δικές τους γωνιές στις μαθητικές εκδηλώσεις που διοργανώνει η ΚΝΕ με τίτλο «Αλλαξε τον κόσμο, το έχει ανάγκη», όπου συζητούν και ενημερώνονται για το πρόγραμμα και το περιεχόμενο του φετινού Διημέρου. Ανταμώνουν με συμμαθητές και φίλους, μιλούν για όλα όσα περάσανε τη φετινή χρονιά, ανταλλάσσουν εμπειρίες και δίνουν τα ραντεβού τους για την ιδιαίτερα φροντισμένη παιδική κατασκήνωση στο Στόμιο της Λάρισας.

Συντροφιά τους οι μικροί φίλοι της ΚΝΕ έχουν ακόμα το http://www.aerostatostospiti.gr, την ιστοσελίδα του περιοδικού «το κόκκινο Αερόστατο», που γεννήθηκε μέσα στην καραντίνα, αλλά συνεχίζει μαζί με το περιοδικό να συντροφεύει τα παιδιά και ανανεώνεται τακτικά. Στην ιστοσελίδα οι επισκέπτες μπορούν να δουν φωτογραφίες και να θυμηθούν προηγούμενα Διήμερα σε άλλες μεριές της Ελλάδας και όσοι συμμετείχαν σ' αυτά μπορούν να ψηφίσουν κιόλας, διαλέγοντας την καλύτερη στιγμή από τα Διήμερα των προηγούμενων χρόνων, κατά τη γνώμη τους.

Σε άλλες περιοχές, προετοιμάζοντας τη συμμετοχή τους στο Διήμερο, οι μικροί φίλοι της ΚΝΕ συμμετέχουν σε όμορφες εκδρομές και γνωρίζουν την ιστορία, αλλά και την ομορφιά του τόπου τους. Ενα τέτοιο παράδειγμα είναι η συμμετοχή των μικρών φίλων της ΚΝΕ στην εκδρομή που διοργάνωσαν στη ΛΑΡΚΟ οι Οργανώσεις Εκπαιδευτικών Στερεάς - Εύβοιας του ΚΚΕ και οι Μαθητικές Οργανώσεις Στερεάς - Εύβοιας της ΚΝΕ (βλέπε δίπλα).

Αντίστοιχα στην Κρήτη, οι μικροί φίλοι της ΚΝΕ πήγαν στον Νεραϊδόσπηλιο των Αστρακών, ένα μικρό διώροφο σπήλαιο μέσα στο καταπράσινο Αστρακιανό φαράγγι (ή φαράγγι του Καρτερού), κοντά στο Ηράκλειο. Επηρεασμένα απ' τα παραμύθια και τις ιστορίες που διάβασαν, τα παιδιά συζήτησαν αλλά και έγραψαν με αφορμή και τις σελίδες του «κόκκινου Αερόστατου», πήγαν στο πανέμορφο φαράγγι για να μάθουν τον τοπικό μύθο που θέλει νεράιδες να κατοικούν σε εκείνο το τόσο όμορφο μέρος.

Γύρω από το Νεραϊδόσπηλιο υπάρχουν πολλές πηγές που βγαίνει νερό, συνοδευόμενο από ένα ελαφρύ θόρυβο, κάτι σαν κλάμα, και μετά από κάθε νεροποντή τα νερά των πηγών θολώνουν. Αυτά τα φαινόμενα έκαναν τη φαντασία των ντόπιων να φτιάξει τον μύθο της νεράιδας που κλαίει. Ο μύθος του Νεραϊδόσπηλιου θέλει έναν νέο λυράρη να παίζει με τη λύρα του, τις νεράιδες να χορεύουν και εκείνος να ερωτεύεται μία απ' αυτές και να την παίρνει μαζί του. Τα πράγματα όμως δεν πήγαν καλά και η νεράιδα επέστρεψε στο Νεραϊδόσπηλιο, όπου καθόταν και έκλαιγε...

Απαραίτητο συμπλήρωμα της εκδρομής για τα παιδιά ήταν και μια βουτιά στη θάλασσα μετά και κάπως έτσι «γέμισαν μπαταρίες», αλλά και ιδέες για τον διαγωνισμό travel vlog της ΚΝΕ που είναι σε εξέλιξη.