Ενας κυκεώνας νόμων, εκκρεμοτήτων και προϋποθέσεων που εξειδικεύονται για κάθε περίπτωση, βάζει εμπόδια και μεγαλώνει τις καθυστερήσεις
Eurokinissi |
Αναδεικνύοντας την κρατική ευθύνη, μας λέει ότι «βάλανε τον κόσμο σε μια διαδικασία να ξεμπερδέψει μόνος του ποια είναι δασικά, ποια δεν είναι, τι λέει η νομοθεσία κ.τ.λ.», ενώ θα μπορούσαν με υπουργικές αποφάσεις να το λύσουν έγκαιρα το θέμα και να προσδιορίσουν τι ισχύει και πού. Με τον τρόπο αυτό, η αποκατάσταση έγινε ατομική ευθύνη του καθενός, να λύσει το πρόβλημα μόνος του, με όσα μέσα και δυνάμεις διαθέτει, με χρονοβόρες διαδικασίες που πάνε μακριά.
Ο Ν. Στεφανίδης υπενθυμίζει τη σημασία που είχε το αίτημα του ΕΚ Λαυρίου - Ανατολικής Αττικής και της επιτροπής των πυρόπληκτων Μαραθώνα - Ραφήνας να αντιμετωπιστεί ενιαία το πρόβλημα της αποκατάστασης και των αποζημιώσεων για όλους τους πυρόπληκτους των περιοχών που καταστράφηκαν. Τότε, όμως, υπήρξαν διάφορες επιτροπές και σύλλογοι της περιοχής, που σε συνεργασία με τοπικούς παράγοντες μετέτρεψαν σιγά σιγά τη διεκδίκηση σε ατομική υπόθεση του κάθε πυρόπληκτου ξεχωριστά, δίνοντας χώρο στην προηγούμενη και τη σημερινή κυβέρνηση να ελιχθεί απέναντι στα δίκαια αιτήματα των κατοίκων.
Ζωντανό παράδειγμα για το πού βρίσκονται σήμερα τα πράγματα με την αποκατάσταση είναι ο Γιάννης Γιαννόπουλος, πυρόπληκτος ο ίδιος, που το σπίτι του είχε καταστραφεί στη διάρκεια της πυρκαγιάς. «Δυο χρόνια μετά την καταστροφή, οι διαδικασίες για την αποκατάσταση του σπιτιού δεν έχουν προχωρήσει», μας λέει και συνεχίζει: «Ηταν το σπίτι των γονιών μου και το δικό μου. Στη δική μου περίπτωση εκκρεμεί η διαδικασία αν είναι ή δεν είναι δασικό, των γονιών μου αν είναι επισκευάσιμο ή όχι, κατεδαφιστέο ή όχι.
Περάσαν τα συνεργεία, πρώτο, δεύτερο συνεργείο το χαρακτήρισε κατεδαφιστέο, ολική καταστροφή, το τρίτο συνεργείο το χαρακτήρισε επισκευάσιμο. Εγινε ένσταση, ήρθε τέταρτο συνεργείο που το χαρακτήρισε ξανά επισκευάσιμο και μάλιστα η μάνα μου, που ήταν τότε 74 χρόνων, γέλασε και σχολίασε: "Εντάξει σε 5-6 χρόνια θα είναι έτοιμο". Μετά μπήκε σε μια διαδικασία ασύμφορης επισκευής. Οτι αν ξεπεράσει το 80% της αντικειμενικής αξίας η επισκευή, το ακίνητο γίνεται πλέον κατεδαφιστέο».
«Ακόμα υπάρχουν πυρόπληκτοι που μένουν σε ενοικιαζόμενα διαμερίσματα. Οπως εγώ και οι δικοί μου», λέει χαρακτηριστικά.
Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία της Γενικής Διεύθυνσης Αποκατάστασης Επιπτώσεων Φυσικών Καταστροφών (ΔΑΕΦΚΑ), στο σύνολο της περιοχής που κάηκε υπάρχουν 929 δηλώσεις για ακατάλληλες κατοικίες και 403 για επικίνδυνες. Από τα κτίρια που έχουν κριθεί κατεδαφιστέα, μόλις το 37% έχει γκρεμιστεί. Η κατεδάφιση από το υπουργείο Υποδομών, μέσω εργολαβιών, είναι απαραίτητη προϋπόθεση ώστε να προχωρήσουν όσοι ιδιοκτήτες επιθυμούν στα επόμενα βήματα της διαδικασίας ανακατασκευής του σπιτιού τους.
Ωστόσο, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου, ένας στους τρεις ιδιοκτήτες κατεδαφιστέων κτιρίων, το 30% του συνόλου, δεν έχει υποβάλει αίτηση για να του βεβαιωθεί το ποσό που δικαιούται για να ξαναφτιάξει το σπίτι του ή να αγοράσει άλλο. Φαίνεται πως αυτό συμβαίνει επειδή σε πολλούς πυρόπληκτους κυριαρχεί ο φόβος ότι δεν θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους. Γι' αυτό οι οικοδομικές άδειες ανακατασκευής που έχουν εκδοθεί είναι μόλις 12.