Η απειλή της πανδημίας έρχεται εκ νέου στο προσκήνιο. Η αύξηση των κρουσμάτων CoViD-19 προκαλεί ανησυχία στα κυβερνητικά κλιμάκια. Την ίδια ώρα που «διευκολύνουν» τους επιχειρηματικούς ομίλους περιορίζοντας στο ελάχιστο κάθε προληπτικό μέτρο στο «άνοιγμα» του Τουρισμού, στις Μεταφορές, στην Εστίαση κ.λπ., κουνάνε επιδεικτικά το δάχτυλο προς τα λαϊκά στρώματα, καθιστώντας τον καθέναν από εμάς υπεύθυνο για την εξάπλωση του κορονοϊού.

Εξι σχεδόν μήνες μετά την πρώτη εμφάνιση του ιού στη χώρα, μετά από δύο και πλέον μήνες αυστηρών περιοριστικών μέτρων, βρισκόμαστε ξανά «στο ίδιο έργο θεατές». Η εργατική τάξη, ευρύτερα τα λαϊκά στρώματα εφάρμοσαν με συνέπεια τα μέτρα αυτά. Τις επιπτώσεις της πολιτικής αυτής τις βίωσαν και τις βιώνουν και σήμερα με ιδιαίτερη σφοδρότητα οι εργαζόμενοι, κι όμως έρχονται ξανά αντιμέτωποι με το ίδιο πρόβλημα και, το χειρότερο, με τις ίδιες προτάσεις για λύσεις.

Η ατομική ευθύνη προτάσσεται από τους κυβερνώντες ως το κύριο όπλο στη μάχη κατά του κορονοϊού. Η συλλογική ευθύνη που οφείλει να αναλαμβάνει το κράτος για την προστασία των πολιτών του αποσιωπάται επιμελώς. Αποσιωπάται προκειμένου να μείνει στο απυρόβλητο η τραγική ανεπάρκεια του συστήματος Υγείας, την οποία κατέστησε σαφέστατη η έλευση του κορονοϊού. Επιδιώκουν να μην αναδειχθούν οι ευθύνες των κυβερνήσεων ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ΠΑΣΟΚ, των οποίων ο στρατηγικός σχεδιασμός όλα αυτά τα χρόνια οδηγεί σε πλήρη αποδιάρθρωση του δημόσιου συστήματος Υγείας, ενισχύει τη γιγάντωση του ιδιωτικού τομέα, προωθεί την εμπορευματοποίηση της Υγείας και τελικά την παράδοσή της στο ιδιωτικό κεφάλαιο, ως αποδοτικό πεδίο για επενδύσεις υψηλής κερδοφορίας.

Η εμπειρία του προηγούμενου διαστήματος είναι αποκαλυπτική. Τη στιγμή που υπήρχε ανάγκη για εκτεταμένους ελέγχους για την έγκαιρη και έγκυρη διάγνωση του ιού, οι δημόσιες δομές στερούνταν τα μέσα αυτά, σε αντίθεση με μεγάλα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα που διενεργούσαν τις αντίστοιχες δοκιμασίες, με το αζημίωτο βέβαια. Οι εναπομείνασες δομές του δημόσιου συστήματος Υγείας έφτασαν στα όριά τους. Την ίδια ώρα, οι μεγάλοι όμιλοι στην Υγεία συνέχιζαν τη λειτουργία τους απρόσκοπτα. Οχι μόνο δεν επιτάχθηκαν, αλλά επιδοτήθηκαν από το κράτος με τεράστια ποσά για την όποια συμμετοχή τους στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Διακόπηκε η παρακολούθηση των χρονίως πασχόντων στα τακτικά ιατρεία των δημόσιων νοσοκομείων. Ο εκφοβισμός του κόσμου απέτρεψε ασθενείς από το να αναζητήσουν βοήθεια στα νοσοκομεία, ακόμα κι αν το είχαν ανάγκη. Στα αποψιλωμένα από προσωπικό δημόσια νοσοκομεία η μάχη δόθηκε με σημαντικές ελλείψεις σε υλικά, με έκθεση σε κίνδυνο των εργαζομένων σε αυτά, με ανακατατάξεις προσωπικού, εντατικοποίηση της εργασίας, απλήρωτη εργασία και ελάχιστες προσλήψεις συμβασιούχων, νέων και φυσικά άπειρων, με ό,τι συνεπάγεται αυτό, νοσηλευτών για τη στελέχωση των ΜΕΘ.

Η ανεπάρκεια και ο κίνδυνος πλήρους κατάρρευσης του εμπορευματοποιημένου συστήματος Υγείας επέβαλαν την εφαρμογή εκτεταμένων και αυστηρών περιοριστικών μέτρων. Η κυβέρνηση της ΝΔ, όμως, αντί να μηρυκάζει το ίδιο αφήγημα περί ατομικής ευθύνης, πρέπει να απολογηθεί γιατί όλο αυτό το διάστημα δεν έκανε τίποτα ώστε να αντιμετωπιστεί με καλύτερες προϋποθέσεις και λιγότερες συνέπειες για τους εργαζόμενους και το λαό η νέα έξαρση του κορονοϊού, που ούτως ή άλλως ήταν αναμενόμενη.

Γιατί δεν μερίμνησε ώστε δημόσιες δομές Υγείας να είναι σε θέση να διενεργούν μαζικούς διαγνωστικούς ελέγχους στον πληθυσμό; (η εμπειρία από Κίνα, Ν. Κορέα και Γερμανία είναι διαφωτιστική). Γιατί δεν μερίμνησε για στελέχωση και επέκταση των δομών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας; Τα νοσοκομεία και οι ΜΕΘ εξακολουθούν να στενάζουν από την έλλειψη προσωπικού και εξοπλισμού. Και ένα είναι σίγουρο: Οι όποιες δωρεές από ιδιώτες ή ομίλους - που λειτουργούν ως κολυμπήθρα του Σιλωάμ ή εκπίπτουν φορολογικά - σε εξοπλισμό, δεν συνιστούν ΜΕΘ. Πέραν των κλινών, των monitors και του λοιπού εξοπλισμού, το κύριο χαρακτηριστικό των ΜΕΘ είναι το επαρκές αριθμητικά και σύγχρονα εκπαιδευμένο υγειονομικό προσωπικό που θα τις επανδρώνει. Το πλήρως στελεχωμένο και άρτια εξοπλισμένο νοσοκομείο που θα τις συνεπικουρεί είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη σωστή λειτουργία τους και την πλήρη αξιοποίησή τους. Αντ' αυτών, η κυβέρνηση της ΝΔ επέλεξε να επαινέσει, να χειροκροτήσει και να μοιράσει ψιχία στους υγειονομικούς και φυσικά να διαφημίσει τις δωρεές...

Ενα σύστημα Υγείας που θα έχει στο επίκεντρό του τον άνθρωπο και την αντιμετώπιση των αναγκών του, σύμφωνα με τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, μπορεί να αντιμετωπίσει την πανδημία. Κι αυτό δεν είναι άλλο από το αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, που θα στηρίζεται στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Με εκτεταμένες δομές - ανά γεωγραφική περιοχή και χώρους εργασίας - που θα είναι σε θέση να παρακολουθούν, να εκπαιδεύουν και να περιθάλπουν τον πληθυσμό. Μόνο έτσι μπορεί να ελεγχθεί η πανδημία, να ληφθούν λιγότερο αυστηρά περιοριστικά μέτρα, χωρίς να τίθεται σε μεγαλύτερο κίνδυνο η ζωή μας. Δεν «ανακαλύπτουμε την Αμερική». Τα παραπάνω είναι γνωστά, επιστημονικά τεκμηριωμένα και από τον ΠΟΥ, αλλά και ιστορικά δοκιμασμένα, με την εμπειρία των σοσιαλιστικών κρατών.

Σε αντίθεση όμως με τις λαϊκές ανάγκες, είναι συνειδητή επιλογή της νυν κυβέρνησης (ΝΔ), της προηγούμενης (ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ) και των παλαιότερων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) η διατήρηση και η περαιτέρω ανάπτυξη ενός εμπορευματοποιημένου συστήματος Υγείας, που θα αποτελεί πρόσφορο έδαφος για επενδύσεις κεφαλαίων. Ολο το προηγούμενο διάστημα, οι όμιλοι που δραστηριοποιούνταν στο χώρο κατέγραψαν υψηλά ποσοστά κερδοφορίας. Το ιδεολόγημα της ατομικής ευθύνης πάει χέρι χέρι με το εμπορευματοποιημένο σύστημα Υγείας. Ατομική ευθύνη όχι μόνο για την τήρηση των μέτρων, αλλά και για την ασφαλιστική κάλυψη, για την ανεύρεση του καλύτερου γιατρού, του καλύτερου νοσοκομείου, του καλύτερου διαγνωστικού κέντρου, της καλύτερης θεραπείας.

Στη ζυγαριά των απολογητών του καπιταλισμού, όποια έκφραση κι αν έχουν, η ζωή της εργατικής τάξης είναι πολύ πιο ελαφριά από τη διασφάλιση των κερδών των κεφαλαιοκρατών. Η σχετική δήλωση του Β. Σόιμπλε έτυχε της λεκτικής καταδίκης ακόμα και των ομοϊδεατών του. Ωστόσο η πραγματικότητα τους διαψεύδει οικτρά. Αποτελούν κροκοδείλια δάκρυα οι διακηρύξεις τους ότι θέτουν την ανθρώπινη ζωή ως ύψιστο αγαθό, δικαιολογώντας την εφαρμογή περιοριστικών μέτρων κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Την ίδια στιγμή δεν ίσχυε το ίδιο για εργαζόμενους σε τηλεφωνικά κέντρα, στις αποθήκες εταιρειών τροφοδοσίας και στα σούπερ μάρκετ, σε βιομηχανίες, όπου συνωστίζονταν κατά δεκάδες, χωρίς τα στοιχειώδη μέτρα προφύλαξης. Δεν ισχύει γενικά στους χώρους δουλειάς, όπου οι κανόνες ασφαλείας παραβιάζονται συστηματικά και τα εργατικά ατυχήματα είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο. Η ίδια η Κομισιόν άλλωστε υποβίβασε το επίπεδο κινδύνου του κορονοϊού για τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς.

Κυβερνητικά στελέχη, εξάλλου, δηλώνουν σε όλους τους τόνους πως δεν πρόκειται να ληφθούν ίδιας έκτασης περιοριστικά μέτρα σε νέα έξαρση του κορονοϊού, γιατί «δεν το αντέχει η οικονομία». Η ψήφιση μέτρων από όλες τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια για μειώσεις μισθών, περικοπές συντάξεων, αύξηση φαρμακευτικής δαπάνης, συρρίκνωση του δημόσιου συστήματος Υγείας (κατάργηση / συγχωνεύσεις κλινικών), αποδεικνύει την υποκρισία τους.

Επιπλέον, με την αναγγελία των περιοριστικών μέτρων για την πανδημία, ψηφίστηκε και το νομοθετικό πλαίσιο που προβλέπει μειώσεις μισθών, ελαστικοποίηση ωραρίου και σχέσεων εργασίας, χαλάρωση του καθεστώτος των απολύσεων, ποινικοποίηση της απεργίας. Με τις ευλογίες των κρατικών υπηρεσιών και με πρόσχημα την προστασία της υγείας των εργαζομένων, καθιερώνεται και γενικεύεται η τηλεργασία, που καταργεί στην πράξη το ωράριο εργασίας και εντατικοποιεί παραπέρα την εργασία. Καθ' υπόδειξη των μεγάλων τουριστικών πρακτορείων έγινε άρση των περιοριστικών μέτρων στις αερομεταφορές, θέτοντας σε δεύτερη μοίρα την υγεία των επιβατών. Η εκτίναξη των κερδών των σούπερ μάρκετ κατά τη διάρκεια της καραντίνας δεν συνοδεύτηκε από ανάλογες αυξήσεις στις αποδοχές και βελτίωση των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων σε αυτά. Οι εργαζόμενοι στον κλάδο του Τουρισμού θα πληρώσουν την καθίζηση στην τουριστική κίνηση, όταν την ίδια στιγμή τα κέρδη δισεκατομμυρίων ευρώ που κατέγραψε ο κλάδος τα δύο προηγούμενα έτη παραμένουν άθικτα στους επιχειρηματίες του κλάδου. Στην πραγματικότητα, τα δικαιώματα και η ζωή της εργατικής τάξης μπαίνουν στην προκρούστεια κλίνη των απαιτήσεων της αστικής τάξης.

Στις συνθήκες αυτές, χρέος των εργαζομένων, μαζί με την πάλη για την προστασία της υγείας του λαού, είναι και το να διεκδικήσουν τους σύγχρονους όρους διαβίωσής τους. Με τα σωματεία τους, με συλλογικό αγώνα να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους στην εργασία, στην υγεία, στη μόρφωση.

Η έλευση του κορονοϊού αποκάλυψε τη σήψη του καπιταλισμού. Η πρόταση του ΚΚΕ για την εργατική - λαϊκή εξουσία, με την οικονομία στα χέρια των εργαζομένων, απαντάει στο σήμερα, δίνει λύσεις στα ζωτικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα. Η συμπόρευση της εργατικής τάξης και ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων με το ΚΚΕ είναι η μόνη ελπίδα και ουσιαστική απάντηση στις επιδιώξεις της αστικής τάξης.