Εκδήλωση τιμής στην 67η επέτειο από την επίθεση στους στρατώνες της Μονκάδα στο Σαντιάγκο της Κούβας στις 26 Ιούλη του 1953, που σήμανε την αντίστροφη μέτρηση για τη νικηφόρα έκβαση της Κουβανικής Επανάστασης 6 χρόνια μετά, την 1η Γενάρη του 1959, διοργάνωσαν χτες ο Ελληνοκουβανικός Σύνδεσμος Φιλίας και Αλληλεγγύης και η Επιτροπή Ειρήνης Ελευσίνας, στο Πολιτιστικό Κέντρο «Λεωνίδας Κανελλόπουλος».

Την εκδήλωση άνοιξε ο πρόεδρος της Επιτροπής Ειρήνης Ελευσίνας, Αντώνης Αλεξανδρόπουλος και κεντρικός ομιλητής ήταν ο πρόεδρος του Συνδέσμου Νίκος Καρανδρέας, ενώ χαιρετισμό απηύθυνε η πρέσβειρα της Κούβας, Σέλμις Μαρία Ντομίνγκες Κορτίνα.

Η πρέσβειρα, αφού πρώτα μίλησε για τη σημασία της επίθεσης, στην οποία ηγήθηκε ο ιστορικός ηγέτης της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο, αναφέρθηκε ιδιαίτερα στα τεράστια επιτεύγματα της σοσιαλιστικής επανάστασης της Κούβας στον τομέα της Υγείας. Σημείωσε ανάμεσα σε άλλα ότι η Κούβα έχει να επιδείξει πολύ θετικά αποτελέσματα, «φτάνοντας την αναλογία 9 γιατρών στους 1.000 κατοίκους», ενώ «θεωρεί την πρόσβαση στην Υγεία στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα».

Υπογράμμισε ακόμα ότι από τη νίκη της Επανάστασης η Κούβα «ξεχώρισε για το πνεύμα της αλληλεγγύης και του διεθνισμού που επιδεικνύει» και συνέχισε: «Ο ρόλος της Κούβας στον τομέα της Υγείας και της βιοτεχνολογίας είναι πολύ σημαντικός για πολλές χώρες στον κόσμο. Εδώ και χρόνια στέλνει μπριγάδες γιατρών σε διάφορες χώρες, όπως και δέχεται φοιτητές Ιατρικής. Η Κούβα και οι επαγγελματίες Υγείας είναι ένας βασικός πυλώνας της διεθνιστικής αλληλεγγύης που οφείλεται στον αλτρουισμό και τον ηρωισμό της, που κάνει φύλλο και φτερό τις συκοφαντίες για αυτή την προσφορά της. Οι μπριγάδες των εξειδικευμένων γιατρών σε φυσικές καταστροφές και επιδημίες "Χένρι Ριβ" είναι τμήμα των 35 μπριγάδων γιατρών που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ενάντια στην πανδημία του κορονοϊού και των συνολικά 64 μπριγάδων που εργάζονται σε αντίστοιχα 64 χώρες, στο πλαίσιο της ιατρικής βοήθειας που προσφέρει η Κούβα».

Στην συνέχεια, εξήγησε ότι «ήταν πολύ δύσκολο σε όλη τη διάρκεια από τη νίκη της Επανάστασης του 1959 να διατηρήσουν τις κατακτήσεις, συμπεριλαμβανομένης και της Ιατρικής. Επρεπε να αντιμετωπίσουμε τις συνεχείς δράσεις των διαδοχικών κυβερνήσεων των ΗΠΑ να ανατρέψουν τη σοσιαλιστική κουβανική κυβέρνηση, για να αποκαταστήσουν την επιβολή τους στη χώρα μας. Προχώρησαν σε έναν άδικο οικονομικό, εμπορικό, χρηματοπιστωτικό αποκλεισμό, που αποτελεί και το βασικό εμπόδιο για την ανάπτυξη της Κούβας.

Η σημερινή κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει εντείνει την επιθετικότητά της, με στόχο να υπονομεύσει τις βασικές ανάγκες του κουβανικού λαού, τις καθημερινές του δραστηριότητες και να ρίξει την ευθύνη στην κουβανική κυβέρνηση για αυτό, με σκοπό να επιχειρήσει να δείξει την αποτυχία του σοσιαλισμού και να αποτρέψει τον λαό από το να συνεχίσει να στηρίζει την επανάστασή του».

Καταλήγοντας ευχαρίστησε για την αλληλεγγύη των φίλων της Κούβας, που βοηθάνε να φανεί η αλήθεια της, και τόνισε με έμφαση: «Η Κούβα μοιράζεται ό,τι έχει, σώζει ζωές και στέλνει γιατρούς και όχι βόμβες»

Ο Ν. Καρανδρέας, αφού αναφέρθηκε εκτενώς στην ιστορική επίθεση του 1953 και στους αγώνες του κουβανικού λαού για ανεξαρτησία διαχρονικά, υπογράμμισε ανάμεσα σε άλλα τη σημασία της επανάστασης που συντελέστηκε στην Κούβα, που, όπως είπε, «πραγματοποιήθηκε μέσα σε πολιτικές και οικονομικές συνθήκες μιας κοινωνίας του τρίτου κόσμου, με μονομερώς προσανατολισμένη οικονομία, χαμηλούς κοινωνικούς δείκτες και κάτω από την πολεμική απειλή των ΗΠΑ, τις τρομοκρατικές επιθέσεις, τις δολιοφθορές, καθώς και οικονομικό και πολιτικό αποκλεισμό».

Ιδιαίτερα αναφέρθηκε στα μεγάλα προβλήματα που έπρεπε να αντιμετωπίσει η λαϊκή εξουσία, και ειδικά αυτό της Υγείας. Σημείωσε: «Χαρακτηριστικά, η νεογνική θνησιμότητα ήταν μεγαλύτερη από 80/1.000, το προσδόκιμο επιβίωσης δεν ξεπερνούσε τα 55 χρόνια και το 90% των παιδιών στην ύπαιθρο υπέφεραν από παρασιτώσεις, παρά την ύπαρξη Ιατρικής Σχολής στην Αβάνα και παρά τον καθόλου ευκαταφρόνητο, για την εποχή, αριθμό των 6.300 γιατρών.

Η εξήγηση για την κατάσταση αυτή και ο τρόπος αντιμετώπισής της ήταν γνωστοί από την εποχή των κλασικών του μαρξισμού, από τον Χοσέ Μαρτί στην ίδια την Κούβα και είχε εφαρμοστεί στην πράξη στην ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες. Κατά σύμπτωση, στα θέματα αυτά αναφέρεται μέσα σε άλλα και η μπροσούρα του Γιάνη Κορδάτου, με τίτλο "Η Κατήχηση των Χωρικών", που κυκλοφόρησε το 1923 και η ανατύπωσή της συνόδευε τον "Ριζοσπάστη" της περασμένης Κυριακής.

Η δραματική κατάσταση της Υγείας είχε ταξικές αιτίες και κατανομή. Τα 2/3 από τους 6.300 γιατρούς κατοικούσαν στην Αβάνα και εξασκούσαν ιδιωτική ιατρική, ενώ ο κρατικός τομέας ήταν στοιχειώδης, με αποτέλεσμα οι φτωχοί της πόλης και, ιδιαίτερα του χωριού, να έχουν ελάχιστη ή μηδενική ιατρική φροντίδα.

Η τεράστια ανεργία, μόνιμη και εποχική, οι κακές συνθήκες υγιεινής, ο χρόνιος υποσιτισμός, το χαμηλό πολιτιστικό επίπεδο, ο αναλφαβητισμός και η ανυπαρξία πρόληψης, στοιχεία που χαρακτηρίζουν όχι μόνο τις χώρες θύματα της νεοαποικιοκρατίας, αλλά και μεγάλα τμήματα του πληθυσμού των καπιταλιστικών μητροπόλεων, ήταν και είναι απόλυτα και άμεσα συνδεδεμένα με το χαμηλό επίπεδο υγείας.

Τα πρώτα μέτρα για την αντιμετώπιση της κατάστασης αυτής πάρθηκαν ήδη τον Γενάρη του 1959, παράλληλα με τα μέτρα που είχαν στόχο την οικονομική ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων των πόλεων και των αγροτών και με την προσπάθεια γρήγορης αντιμετώπισης του αναλφαβητισμού».

Στη συνέχεια έκανε εκτενή αναφορά στις επιθέσεις που δέχεται η Κούβα από τις πρώτες στιγμές από τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και στην ανταπόδοση της διεθνιστικής αλληλεγγύης που δέχεται στη διάρκεια των έξι δεκαετιών.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν ο Λευτέρης Νικολάου-Αλαβάνος, ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, αντιπροσωπεία από την Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης, ο αντιδήμαρχος της πόλης Δημήτρης Λιάσκος και πλήθος κόσμου.

Την εκδήλωση έκλεισαν με τη μουσική τους η Τάνια Χρυσού, ο Βασίλης Παπαδημητρίου και ο Γιώργος Γερματσίδης.