«Η απάντηση στο ερώτημα συνδέεται με το πώς αντιλαμβανόμαστε τα εθνικά μας συμφέροντα, ποια είναι η γεωπολιτική μήτρα γέννησης του Ευρωστρατού και ποια θα είναι η αποστολή του και το σχήμα οργάνωσης - διοίκησης.

Θεωρώ ως αναπόφευκτη τη δημιουργία ευρωπαϊκής αμυντικής ταυτότητας στην πορεία της ΕΕ προς πολιτική ενοποίηση. Ο ευρωστρατός, όπως ομολογείται, εκφράζει την πολιτική βούληση της ΕΕ για αυτόνομη στρατιωτική δράση στην αντιμετώπιση κρίσεων σε περιοχές αμέσου ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος.

Ο πολιτικός σκοπός της ευρωπαϊκής αμυντικής δράσης θα συναποφασίζεται με τις ΗΠΑ. Εδώ βρίσκεται η σκοτεινή περιοχή. Το γεγονός ότι στην Κωνσταντινούπολη συμμετείχαν και οι ΗΠΑ, παρακάμφθηκε η ίδια η θεσμική λειτουργία της ΕΕ, αποκαλύπτει το ρόλο των ΗΠΑ στην όλη υπόθεση.

Στην προκείμενη περίπτωση του Ευρωστρατού ίσχυσε το "τα μέσα προσδιορίζουν τον πολιτικό σκοπό του στρατού και όχι το αντίστροφο". Πόσο όμως είναι αλήθεια ότι οι ΗΠΑ δεσμεύονται από το ΝΑΤΟ να διαθέσουν αμερικανικές αμυντικές δυνατότητες στην ΕΕ; Η τουρκική διπλωματία, υποπτεύομαι αμερικανική ενθάρρυνση, αξιοποίησε κατά τον καλύτερο τρόπο την εξάρτηση της ΕΕ από τα στρατιωτικά μέσα του ΝΑΤΟ.

Εκτιμώ ότι αν η ελληνική κυβέρνηση δεχτεί τη συμφωνία της Κωνσταντινούπολης θα έχει προσθέσει ένα ακόμα τραύμα στα εθνικά μας συμφέροντα. Η χώρα μας εισπράττει το έλλειμμα στρατηγικής ανάλυσης και πρόβλεψης και τις συνέπειες των λαθών της Μαδρίτης και του Ελσίνκι.

Η κυβέρνηση με τη συνολική της πολιτική στάση έναντι της ΕΕ καλλιέργησε στον ελληνικό λαό την προσδοκία ευρωπαϊκής στρατιωτικής αλληλεγγύης στην ασφάλεια των ελληνικών συνόρων. Μεγάλη ανακρίβεια, έξω από κάθε ανάλυση των πραγματικών δεδομένων. Η λειτουργία του Ευρωστρατού, όπως διαμορφώνεται στα παρασκήνια, θα μας επιφυλάξει και άλλες αρνητικές εμπειρίες με την επιχειρούμενη ΝΑΤΟποίηση του Ευρωστρατού.

Στο ερώτημα: "τι πρέπει να κάνει η ελληνική κυβέρνηση" η απάντηση είναι απλή: Να επιμείνει στην απόρριψη της Συμφωνίας της Κωνσταντινούπολης και αν απαιτηθεί να προχωρήσει στη χρήση του δικαιώματος VETO. Θίγονται ζωτικά συμφέροντα της χώρας, υπονομεύεται η εθνική κυριαρχία στο Αιγαίο.

Το ζήτημα του Ευρωστρατού αναδεικνύει για άλλη μια φορά το έλλειμμα πολιτικής και δημοκρατίας που υπάρχει. Δεδομένης και της επίσκεψης του πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον μέσα Ιανουαρίου, όπου θα ασκηθούν πιέσεις για ελληνικούς συμβιβασμούς σε όλα τα πεδία που εμπλέκονται οι ΗΠΑ, θεωρώ ότι επιβάλλεται να γίνει σε βάθος πολιτική συζήτηση στη Βουλή και στο ΚΥΣΕΑ. Η Ελλάδα θα πρέπει να επαναφέρει στα θεσμικά όργανα της ΕΕ το ζήτημα των σχέσεων με την Ευρωστρατό όλων των χωρών μη μελών αυτής.

Ακόμα θεωρώ ως ρεαλιστικές τις ακόλουθες επιδιώξεις:

- Ο πολιτικός έλεγχος του Ευρωστρατού να αποκλείει την παράμετρο χωρών μη μελών της ΕΕ.

- Ισοτιμία έναντι της ΕΕ στη λήψη πολιτικών αποφάσεων που αφορούν τον Ευρωστρατό.

- Απόρριψη κάθε όρου λειτουργίας του Ευρωστρατού που θα υπονομεύει νόμιμα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.

- Να αποτελεί ασυμβίβαστο για χώρα μέλος της ΕΕ και υποψήφια προς ένταξη, η απειλή χρήσης βίας ή και χρήση βίας εναντίον μέλους της ΕΕ».