Τα όσα μάλιστα ισχυρίζονται τα κυβερνητικά στελέχη, ότι η στελέχωση των δημόσιων νοσοκομείων ήταν επαρκής και μάλιστα δεν χρειάστηκε να αξιοποιηθεί, είναι άκρως επικίνδυνα. Διότι θεωρεί «φυσιολογικό» το γεγονός ότι την προηγούμενη περίοδο η συντριπτική πλειοψηφία των χρόνιων ασθενών δεν είχαν καμία συνέχεια της ιατρικής τους παρακολούθησης, αποκλείστηκαν από τις δημόσιες μονάδες Υγείας, με προφανή αρνητικά αποτελέσματα.

Με τους ρυθμούς αύξησης των κρουσμάτων, σε συνδυασμό με όλες τις άλλες ανάγκες για νοσηλεία σε ΜΕΘ, είναι βάσιμο το ενδεχόμενο να μπει και εδώ επί τάπητος το δίλημμα στους γιατρούς για το «ποιος θα μπει στη ΜΕΘ και ποιος όχι», πράγμα που σημαίνει, ποιος θα ζήσει ενδεχομένως και ποιος θα πεθάνει. Αυτό ακριβώς είδαμε με δραματικό τρόπο στη γειτονική Ιταλία, στην Ισπανία, στις ΗΠΑ και αλλού.

Η ανάγκη να υπάρχει «πλεόνασμα» προσωπικού και υποδομών, προκειμένου σε κάθε περίπτωση να αντιμετωπίζονται πλήρως όλες οι τρέχουσες ανάγκες, αλλά και οι έκτακτες, συγκρούεται με τη λογική του «κόστους - οφέλους» και της λειτουργίας των δημόσιων νοσοκομείων με επιχειρηματικά κριτήρια. Θυμίζουμε μόνο πως πολλοί εγκαυματίες από τη μεγάλη τραγωδία στο Μάτι δεν νοσηλεύτηκαν σε ειδικές μονάδες, γιατί αυτές δεν υπήρχαν!

Είναι κρίσιμο, επίσης, ζήτημα ότι ο χρόνος που κερδήθηκε δεν αξιοποιήθηκε για τη στελέχωση - ανάπτυξη και τον εξοπλισμό των δημόσιων μονάδων της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, οι οποίες όχι μόνο παραμένουν αποδεκατισμένες και υποστελεχωμένες, αλλά και ένα μέρος του προσωπικού τους μετακινείται για τις ανάγκες εφημερίας των υπόλοιπων δημόσιων νοσοκομείων. Δηλαδή διαχείριση της «ανεπάρκειας σε προσωπικό», στην κατεύθυνση «μισοκλείνω μια τρύπα ανοίγοντας άλλες»!

Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, μαζί με τους μαχόμενους υγειονομικούς, πριν η πανδημία πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, είναι ανάγκη να απαιτήσουν από την κυβέρνηση μέτρα αποφασιστικής στήριξης του συστήματος Υγείας. Με μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, αλλά και στα νοσοκομεία.

Να υπάρξει επαρκής αύξηση της χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό, για τη στήριξη όλων των δημόσιων μονάδων Υγείας, για τις «τρέχουσες» και τις έκτακτες ανάγκες.

Να καταργηθεί κάθε πληρωμή και συμμετοχή του λαού για νοσηλεία, εξετάσεις, φάρμακα.

Να γίνουν μαζικά προσλήψεις με μόνιμη σχέση εργασίας υγειονομικού και άλλου προσωπικού, όλων των κλάδων και ειδικοτήτων στα νοσοκομεία, στα Κέντρα Υγείας, στο ΕΚΑΒ, στην υπηρεσία «Βοήθεια στο Σπίτι».

Να μονιμοποιηθούν όλοι οι εργαζόμενοι στην Υγεία, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, που εργάζονται με παντός είδους προσωρινές σχέσεις εργασίας. Να μη γίνει καμία απόλυση!

Να επαναλειτουργήσουν πλήρως όλες οι δημόσιες μονάδες Υγείας, τα εργαστήρια κ.λπ. που έχουν κλείσει ή υπολειτουργούν.

Να ανοίξουν όλα τα νοσοκομεία που έκλεισαν τα τελευταία χρόνια.

Σχέδιο επίταξης όλων των δομών του ιδιωτικού τομέα Υγείας και Πρόνοιας, για να μπει σε εφαρμογή σε περίπτωση γιγάντωσης της πανδημίας.

Να αναπτυχθούν, να στελεχωθούν και να εξοπλιστούν όλα τα Κέντρα Υγείας και να λειτουργούν όλο το 24ωρο, όλο το χρόνο.

Να αναπτυχθούν τουλάχιστον 3.500 κρεβάτια ΜΕΘ στα δημόσια νοσοκομεία.

Να εξασφαλιστούν η αναγκαία ποσότητα και ποιότητα προστατευτικών μέσων, υγειονομικό υλικό κ.λπ.

Να εφαρμοστούν μέτρα προληπτικού ελέγχου μαζικά των τουριστών στις χώρες προέλευσης και κατά την είσοδο στη χώρα, καθώς και πλήρης εφαρμογή των μέτρων προστασίας των εργαζομένων, όπως και διαγνωστικά τεστ.

Σε αυτές όμως τις συνθήκες, είναι ανάγκη, με ευθύνη του κράτους, να οργανωθεί η συστηματική παρακολούθηση των ασθενών που νοσηλεύτηκαν σε ΜΕΘ και οι οποίοι έχουν πολλαπλές ανάγκες, λόγω της νόσου, στη ζωή τους. Να οργανωθούν τμήματα όπου θα τους παρακολουθούν οι απαιτούμενες ιατρικές ειδικότητες για έλεγχο, θεραπεία, αποκατάσταση, με πλήρεις και δωρεάν παροχές, για όλα όσα απαιτούνται.

Επιπλέον, με αυτόν τον τρόπο θα μπορεί να συγκεντρώνεται η απαιτούμενη πείρα και νέα επιστημονική γνώση για τα ζητήματα αυτής της νόσου. Γιατί με τον πολυκερματισμό και το «σκορποχώρι» των πολλών και διαφορετικών «σημείων παροχής υπηρεσιών Υγείας» όπου εξαναγκάζεται να καταφεύγει ο ασθενής, εκτός από το «βασανιστήριο» της «ατομικής ευθύνης» να ψάξει ο ίδιος και να βρει πού θα απευθυνθεί, χάνεται σε μεγάλο βαθμό και η επιστημονική γνώση.

Ιδιαίτερα τώρα, μπροστά και στον επερχόμενο χειμώνα, θεωρούμε επιτακτική την ανάγκη καθολικού εμβολιασμού του πληθυσμού - της ηλικίας άνω των 6 μηνών - με το αντιγριπικό εμβόλιο. Και βέβαια, με ευθύνη του κράτους, να γίνουν καθολικά και επαναλαμβανόμενα τεστ για τον κορονοϊό στον πληθυσμό.