«Παράγει αποτελέσματα», μεγάλους κινδύνους και επώδυνους συμβιβασμούς
Eurokinissi
Περίπου ως «διπλωματική νίκη» και σίγουρα ως «καλό νέο» και επιβεβαίωση ότι οι «μεγάλοι σύμμαχοι» της αστικής τάξης αποτελούν εγγύηση για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, την ειρήνη και την ασφάλεια, διαφημίζει η κυβέρνηση την παρέμβαση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στα Ελληνοτουρκικά, που οδήγησε στον νέο γύρο διερευνητικών επαφών.
Πρόκειται για ένα επικίνδυνο για τον λαό ψέμα, που έχει χρεοκοπήσει ξανά και ξανά. Η παρέμβαση άλλωστε των Ευρωατλαντικών στα Ελληνοτουρκικά «παράγει αποτελέσματα» προ πολλού κι ο λαός μας έχει παραπάνω από αρκετές αποδείξεις για το τι σηματοδοτεί.
Ας δούμε τα πιο χαρακτηριστικά από αυτά τα αποτελέσματα, μόνο τους τελευταίους μήνες:
1. Με τον «αέρα» των σχεδιασμών ΗΠΑ - ΝΑΤΟ για τη Λιβύη (σχεδιασμοί που βλέπουν στην Τουρκία το ρόλο του βασικού αναχώματος για την ανακοπή της ρωσικής επιρροής και άλλων αντίπαλων κέντρων) «στα πανιά της», η Τουρκία προχώρησε στην υπογραφή του ανυπόστατου τουρκο-λιβυκού μνημονίου, το οποίο με το «έτσι θέλω» δεν αναγνωρίζει στα ελληνικά νησιά οποιαδήποτε επιρροή σε θαλάσσιες ζώνες, «γκριζάροντας» μια τεράστια έκταση νότια της Ρόδου, της Καρπάθου και της Κρήτης.
Συγκεκριμένες και «χειροπιαστές» εξάλλου είναι και οι παρεμβάσεις των ΗΠΑ για το θέμα, που καλούν «όλες τις πλευρές» να απέχουν από εντάσεις, μιλάνε για «μη παραγωγικές συμφωνίες» που πρέπει να δώσουν τη θέση τους στις διμερείς «διευθετήσεις» με ομπρέλα ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, με βάση, όπως λένε ξανά και ξανά οι Αμερικανοί αξιωματούχοι ότι τα νησιά έχουν «γενικά» δικαιώματα σε ΑΟΖ, στρώνοντας δηλαδή στο τραπέζι τις διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης.
2. Με την «υψηλή εποπτεία» ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, υπογράφτηκαν τους προηγούμενους μήνες οι συμφωνίες σκοπιμότητας για την οριοθέτηση ΑΟΖ με Ιταλία και Αίγυπτο. Στη δε δεύτερη συμφωνία ήταν τέτοιο το «ενδιαφέρον» των ΗΠΑ, που όπως αποκάλυψε ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Δένδιας, εκείνος κι ο ομόλογός του ήταν σε ανοιχτή επικοινωνία με τον Αμερικανό ΥΠΕΞ, Μ. Πομπέο, την ώρα που υπέγραφαν!
Τι σηματοδότησε το ενδιαφέρον αυτό; Μια συμφωνία - με την Ιταλία - όπου παραχωρούνται κυριαρχικά δικαιώματα, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την αλιεία, ενώ προβλέπεται τσεκουρωμένη επήρεια σε ό,τι αφορά ορισμένα τουλάχιστον νησιά. Και άλλη μία - με την Αίγυπτο - που αφήνει εκτός οριοθέτησης όλη τη ζώνη ανατολικά της Ρόδου και έως το Καστελόριζο, εκεί ακριβώς όπου εστιάζονται οι διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης, ενώ και στο υπόλοιπο κομμάτι η οριοθέτηση δεν γίνεται με βάση τη μέση γραμμή, ούτε και αναγνωρίζεται πλήρης επήρεια στα ελληνικά νησιά. Ολα αυτά μάλιστα, κατά την κυβέρνηση, αλλά και κατά τους συμμάχους της, είναι ο «οδηγός» και το «υπόδειγμα» και για τις συμφωνίες που είναι μπροστά με την Τουρκία...
3. Η παρέμβαση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ έχει «χαρίσει» πλέον στην ελληνική ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα ανατολικά του 25ου μεσημβρινού τον «τίτλο» των «διαφιλονικούμενων υδάτων». Για τέτοια «ύδατα» κάνουν λόγο οι Αμερικανοί διπλωμάτες, οι Ευρωενωσιακοί αξιωματούχοι, εσχάτως και τα κυβερνητικά στελέχη που ζητάνε από την Τουρκία «να απόσχει από τη ναυτική και ερευνητική της δραστηριότητα» στη ζώνη στην οποία «τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία διεκδικούν δικαιώματα και η οποία δεν έχει ακόμα οριοθετηθεί». Ολοφάνερα δηλαδή τσουβαλιάζονται τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας με τις ανυπόστατες διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης και δρομολογούνται επώδυνοι συμβιβασμοί για να πάνε παραπέρα τα σχέδια συνεκμετάλλευσης που έχουν πάνω στο τραπέζι οι επιχειρηματικοί όμιλοι.
4. Η «αγωνία» του ΝΑΤΟ για τη «σταθερότητα» και τη συνοχή της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας απέναντι στην αυξανόμενη επιρροή της Κίνας, της Ρωσίας, του Ιράν στην περιοχή, οδήγησε στον ΝΑΤΟικό μηχανισμό - «πλατφόρμα» με τον οποίο Ελλάδα και Τουρκία δεσμεύονται «να επιλύουν τις διαφορές σε συμμαχικό πνεύμα». Το ΝΑΤΟικό αυτό «πνεύμα», που φέρνει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας στο «κρεβάτι του Προκρούστη», είναι γνωστό και παρόν χρόνια τώρα στον «ενιαίο επιχειρησιακά χώρο» στο Αιγαίο, όπου η ιμπεριαλιστική συμμαχία δεν αναγνωρίζει σύνορα.
5. Η υποτιθέμενη «ολική επαναφορά» των ΗΠΑ, της Γαλλίας, των υπόλοιπων «ισχυρών συμμάχων» στην περιοχή, από την οποία έτσι κι αλλιώς δεν έλειψαν και ποτέ, δεν σηματοδότησε μόνο τη δρομολόγηση των διευθετήσεων και των επώδυνων συμβιβασμών, αλλά και ενός νέου γύρου ασκήσεων - προβών πολέμου, εξοπλισμών, σχεδίων για παραπέρα ιδιωτικοποίηση της αμυντικής βιομηχανίας. Η νέα «αγορά του αιώνα» φορτώνεται στις λαϊκές πλάτες αξιοποιώντας την τουρκική επιθετικότητα, ενώ στην πραγματικότητα υπηρετεί όχι την υπεράσπιση συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων, που η κυβέρνηση άλλωστε παζαρεύει για λογαριασμό της αστικής τάξης στα ιμπεριαλιστικά τραπέζια, αλλά τα ευρωατλαντικά επιθετικά σχέδια στην περιοχή και τη «δικαίωση» του τίτλου της χώρας ως «πυλώνα σταθερότητας και συμμάχου - κλειδί στο ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την ανάσχεση της ρωσικής και της κινεζικής επιρροής», όπως έλεγε πρόσφατα ο Αμερικανός πρέσβης.
6. Το «ανανεωμένο ενδιαφέρον» ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ για την περιοχή «ξαναζεσταίνει» τα διχοτομικά σχέδια για το Κυπριακό και δρομολογεί πολύ επικίνδυνες εξελίξεις, όπως δείχνουν τα σχέδια για δημιουργία νέων ξένων βάσεων στο νησί, η άρση του αμερικανικού εμπάργκο όπλων προς την Κύπρο, μαζί με την εγκατάσταση αμερικανικών μηχανισμών «ασφαλείας» για όλη την περιοχή που συνοδεύονται από αιτήματα για τον αποκλεισμό των ρωσικών πλοίων από τα κυπριακά λιμάνια. Ενώ χαρακτηριστικές για το πόσο «θωρακίζονται» τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας - Κύπρου από τη συμμετοχή στα ιμπεριαλιστικά παζάρια ΕΕ - Τουρκίας είναι και οι πιέσεις προς την Κύπρο ενόψει της Συνόδου Κορυφής αυτήν τη βδομάδα, να αποσύρει το μπλοκάρισμα αποφάσεων της ΕΕ (για τη Λευκορωσία) και να σταματήσει να ζητάει κυρώσεις για την Τουρκία επειδή το «Γιαβούζ» συνεχίζει τις γεωτρήσεις στην υφαλοκρηπίδα της.
Μόνο η «παρέμβαση» του λαού μπορεί να σπάσει τον φαύλο κύκλο
Είναι μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο λοιπόν - που διαμορφώνει η παρέμβαση ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ - και όχι σε «λευκή κόλλα» που δρομολογούνται και οι διερευνητικές επαφές Ελλάδας - Τουρκίας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, όπως δείχνει και όλη η προηγούμενη πείρα των διερευνητικών και ανεξάρτητα από την κατάληξή τους, οι εφ' όλης της ύλης διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης, από την αμφισβήτηση της κυριαρχίας των ελληνικών νησιών και την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών έως τα περί «τουρκικής μειονότητας» στη Θράκη, μπαίνουν στο τραπέζι και αποκτούν «υπόσταση», «γκριζάρουν» και δημιουργούν τετελεσμένα.
Ολα τα παραπάνω, όπως και η πείρα όλων των χρόνων, δείχνουν ότι ο λαός μας το μόνο που έχει να περιμένει από την ενεργοποίηση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, από την εμπλοκή της χώρας στα βρώμικα σχέδιά τους με ευθύνη της κυβέρνησης και στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, είναι μεγαλύτερους κινδύνους. Ενώ κι οι όποιες συμφωνίες που έχουν στην «καρδιά» τους τα συμφέροντα του κεφαλαίου και τα σχέδια των ιμπεριαλιστών, οδηγούν ολοταχώς σε επώδυνους συμβιβασμούς, που όχι μόνο δεν «σβήνουν τη φωτιά» των αντιθέσεων, αλλά μαζεύουν επιπλέον καύσιμη ύλη, για τους επόμενους γύρους αμφισβητήσεων και συγκρούσεων.
Η μόνη «ενεργοποίηση» που μπορεί να κάνει τη διαφορά για τον λαό, να σφραγίσει τις εξελίξεις σε φιλολαϊκή κατεύθυνση είναι η δική του. Δυναμώνοντας την αλληλεγγύη με τους γείτονες λαούς και την κοινή δράση απέναντι στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, παλεύοντας για την απεμπλοκή από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, απέναντι στο κεφάλαιο, στις κυβερνήσεις του και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, για να σπάσει ο φαύλος κύκλος.
Feeds
Τα μηνύματα για τη δημόσια υγεία να μεταδίδονται δωρεάν από τα ΜΜΕ 
