«Το 2022 το παράθυρο δημοσιονομικής και νομισματικής χαλαρότητας θα κλείσει». Οι επισημάνσεις αυτές από τον επικεφαλής του ESM, που βρέθηκε στην Ελλάδα πριν από μερικές μέρες, είναι αρκετά διαφωτιστικές για το τι περιμένει το λαό τόσο σήμερα όσο και αύριο. Σήμερα λοιπόν, εν μέσω «χαλάρωσης», βλέπει μέτρα έντασης της «ευελιξίας», με απλήρωτες υπερωρίες, με μισθούς στα τάρταρα, βλέπει νέα επίθεση στο Ασφαλιστικό. Βλέπει τη «χαλάρωση» που απολαμβάνει η εργοδοσία, αφού το κράτος (δηλαδή οι φορολογούμενοι) την απαλλάσσουν από ασφαλιστικές εισφορές, ακόμα και από την υποχρέωση να καταβάλλει μισθό. Και την ίδια στιγμή προετοιμάζεται για το νέο «λεπίδι» το 2022, οπότε και θα κληθεί να πληρώσει το λογαριασμό της ...«χαλάρωσης», αφού όπως λένε οι αξιωματούχοι της ΕΕ «επανέρχεται η δημοσιονομική πειθαρχία». Οι εργαζόμενοι δηλαδή καλούνται να πληρώσουν πανάκριβα την κρίση, με το πετσόκομμα των δικαιωμάτων τους και την ένταση της εκμετάλλευσης, αλλά και με την επίθεση στο εισόδημα για να βγουν τα «σπασμένα». Το κεφάλαιο ξεσαλώνει παίρνοντας και ο λαός ετοιμάζεται να σφίξει κι άλλο το ζωνάρι, και μάλιστα με μέτρα διαρκείας που προαναγγέλλονται για δύο χρόνια από σήμερα... Μέσα σ' αυτές ακριβώς τις συνθήκες είναι που βρίσκει το νόημά του το σύνθημα «Πληρώσαμε πολλά, δεν θα πληρώσουμε ξανά», με το οποίο τα συνδικάτα οργανώνουν την πάλη των εργαζομένων.