ΙΣΛΑΜΑΜΠΑΝΤ.- Τον Γκουλάμ τον συνέλαβαν μπροστά στο σπίτι των γονιών του το πρωί της 12ης Μάη 1998. Το σπίτι του είναι σ' ένα χωριό στους λόφους της Χαζάρα, της βορειοδυτικής επαρχίας του Πακιστάν. Ηταν 13 ετών, ήδη σκληρά εργαζόμενος, που συντηρούσε την οικογένειά του - αφού παράτησε το σχολείο, στα 10 του χρόνια, έπιασε δουλιά σ' ένα συνεργείο συντηρώντας ένα μίνι λεωφορείο. Η αστυνομία τον συνέλαβε, γιατί πίστευε ότι έκλεψε 2.700 ρουπίες (περίπου 160.000 δρχ.) από ένα μαγαζί. Οι γονείς του δεν τον ξαναείδαν ζωντανό.

Ο αστυνομικός διευθυντής που ανακοίνωσε το θάνατό του διατείνεται ότι ο μικρός «κρεμάστηκε στο κελί του». Ο Σαγίντ, ένας συνομήλικός του που βρισκόταν στο ίδιο κελί, είπε μια κάπως διαφορετική ιστορία. «Τον πήραν... όταν τον έφεραν πίσω, αιμορραγούσε από τη μύτη κι από το στόμα». Χτυπήθηκε από τους αστυνομικούς έως θανάτου. Και δεν είναι ο μόνος. Οπως γράφει ο Πίτερ Πόπαμ στον «Independent», 88% των μαθητών υφίστανται σωματική βία από τους δασκάλους και τα παιδιά τους. Σ' ένα θρησκευτικό σχολείο, από τα λεγόμενα «μαντρασάχ», 14 παιδιά από 7 ως 17 ετών ήταν αλυσοδεμένα για τρία χρόνια.

Αλλά στις φυλακές τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Στα τέλη του 1997, 3.700 παιδιά βρίσκονταν στις φυλακές. Και οι βασανισμοί εκεί είναι συχνό φαινόμενο, πολύ περισσότερο που το ποινικό σύστημα επιτρέπει και την επιβολή της ποινής του θανάτου σε ανηλίκους...