Ανθρωποι και όχι ζώα ήταν αυτά τα 20 κορμιά, μέσα στις πορτοκαλί φόρμες, με κουκούλες στο πρόσωπο, αλυσοδεμένα πισθάγκωνα και ναρκωμένα, που μεταφέρθηκαν την Πέμπτη από την αμερικανική βάση της Κανταχάρ στην αμερικανική ναυτική βάση στον κόλπο του Γκουαντανάμο, στην Κούβα.

Η εικόνα αυτή δεν προκάλεσε κανένα ρίγος, είτε λύπης είτε οργής, στον αναπαυτικά καθισμένο στην πολυθρόνα του μέσο τηλεθεατή. Η ευαισθησία, όταν δεν αφορά στην καταπίεση της καταναλωτικής ευδαιμονίας ή αδηφαγίας, εκλείπει στο σύγχρονο άνθρωπο. Εξάλλου, πρόκειται για «τρομοκράτες».

Εντούτοις, δεν προκάλεσε καν απορία η επιλογή της τοποθεσίας. Πώς άραγε είναι δυνατόν στην Κούβα; Γιατί να προξενεί, εξάλλου η σκέψη κάνει κακό, προκαλεί κατ' αρχήν πονοκέφαλο αλλά και δύναται να προκαλέσει αντιδράσεις και αμφισβητήσεις. Επικίνδυνες διανοητικές καταστάσεις, στους «μοντέρνους καιρούς».

Ομως, η επιλογή της τοποθεσίας και η μετατροπή της βάσης σε κέντρο κράτησης δεν είναι εξωφρενικό, ούτε παράλογο και ούτε καν «παράνομο». Φυσικά, οι Αμερικανοί εξέλιξαν τις εγκαταστάσεις της βάσης, που είχε ήδη τη δυνατότητα να φιλοξενήσει σε ειδικές φυλακές περί τους 100 κρατουμένους. Φυλακές που χρονολογούνται από τα μέσα της δεκαετίας του '90, οπότε και είχαν χρησιμοποιηθεί για την κράτηση μέρους Αϊτινών αλλά και Κουβανών προσφύγων. Μία βάση που θεωρείται αμερικανικό έδαφος, λάφυρο της λήξης του ισπανοαμερικανικού πολέμου υπέρ των ΗΠΑ και κατοχυρωμένο βάσει της συμφωνίας του 1903 αλλά και του 1934 μεταξύ των αμερικανικών και κουβανικών κυβερνήσεων. Θεωρείται αμερικανικό έδαφος παρά την επανάσταση στην Κούβα, όπου ο Φιντέλ Κάστρο χαρακτήρισε τη βάση Γκουαντανάμο «στιλέτο καρφωμένο στην καρδιά της Κούβας». Βάση που θα φιλοξενήσει αιχμαλώτους ή κρατούμενους, σε μία χώρα που ο ηγέτης της έχει επικρίνει και καταδικάσει την αμερικανική στρατιωτική εκστρατεία κατά του Αφγανιστάν.

Εννοείται πως, επισήμως, το επιχείρημα για την επιλογή τοποθεσίας δεν ήταν άλλο από το εξής: «Πλεονέκτημα της βάσης είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξει κανενός είδους πρόσβαση σε αυτήν, εκτός από τον αμερικανικό στρατό».

Και θα κρατηθούν στο «Καμπ Εξ-Ρέι», μία προσωρινή φυλακή στρατοπέδου που αποτελείται από μικρά κελιά με ανοιχτούς τοίχους που συνδέονται με αλυσίδες, πάτωμα από μπετόν και ξύλινη οροφή και περιβάλλονται από φράχτες με αγκαθωτό συρματόπλεγμα, ενώ, σύμφωνα με τον Αμερικανό υπουργό Αμυνας, Ντόναλντ Ράμσφελντ, είναι «παράνομοι μαχητές», κατ' αρχήν χωρίς δικαιώματα, σύμφωνα με τις Συνθήκες της Γενεύης!

Σ' αυτό το σημείο πολιτικοί παρατηρητές τονίζουν ότι ακριβώς γιατί το Γκουαντανάμο είναι παντελώς απροσπέλαστο και απαγορευμένο για οποιονδήποτε, το κατατάσσει στο πιο ασφαλές μέρος εκτός των ΗΠΑ.

Ούτως ώστε να μπορούν να γίνουν και στρατοδικεία και δίκες χωρίς αυτό να γίνει αντιληπτό και γνωστό στον «έξω κόσμο», ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι οι ΗΠΑ τους αιχμαλώτους δεν τους ονομάζουν ή τους χειρίζονται ως «αιχμαλώτους πολέμου», με κάποια δικαιώματα ως προς την κράτησή τους αλλά και τη δικαστική διαδικασία. Ειδικά στρατοδικεία που έχουν ιδρυθεί μετά από απόφαση του Προέδρου Μπους, στις 13 του Νοέμβρη, «γεγονός που ενδέχεται να συνιστά μία ακόμη (την πολλοστή πιθανώς) παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου», σύμφωνα με την εξαιρετικά επιθετική, πρόσφατη ανακοίνωση της Διεθνούς Αμνηστίας.

Μπορεί ο Ντόναλντ Ράμσφελντ να τόνισε, «ότι δεν υπάρχουν σχέδια να στηθούν στρατοδικεία στις εγκαταστάσεις του Γκουαντανάμο», οι επιλογές και η στάση της Ουάσιγκτον όμως δεν πείθουν. Ούτε τον βρετανικό Guardian, που είχε στηλιτεύσει και χρεώσει τις ΗΠΑ μία άλλη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, αυτή της διάπραξης εγκλήματος πολέμου, κατά τη διάρκεια της εξέγερσης στη φυλακή της Μαζάρ ι Σαρίφ. Εξέγερση που οι Αμερικανοί έλυσαν, συνεπικουρούμενοι από τα στρατεύματα του Ντόστουμ, διά του βομβαρδισμού, της ισοπέδωσης, και στο τέλος οι Αμερικανοί με τους μουτζαχεντίν να μπαίνουν νικητές και τροπαιοφόροι πατώντας πάνω στα πτώματα εκατοντάδων Ταλιμπάν. Αυτό το έγκλημα πολέμου μεταχειρίστηκαν ως «επιχείρημα» οι ΗΠΑ, «όσον αφορά στην επικινδυνότητα» των κρατουμένων και όχι φυσικά αιχμαλώτων, για να τους μεταφέρουν για 20 περίπου ώρες με αυτόν τον αποτρόπαιο και φυσικά μη αρμόζοντα σε κανένα ον τρόπο, από το Αφγανιστάν στο Γκουαντανάμο.