«Μερικές φορές, όταν σας ακούω να μιλάτε για την έκθεση Πισσαρίδη, αναρωτιέμαι: Την έχετε διαβάσει; Μα, αυτά για τα οποία μιλάτε δεν αναφέρονται στην έκθεση Πισσαρίδη. Εγώ θα ήθελα πραγματικά (...) να καθίσουμε σε μια συνεδρίαση στη Βουλή να δούμε κεφάλαιο - κεφάλαιο, πρόταση - πρόταση, αυτά τα οποία λέει η έκθεση Πισσαρίδη - αυτό ισχύει και για εσάς κ. Τσίπρα και για εσάς κα Γεννηματά - να δούμε τελικά πού διαφωνούμε σε αυτά τα οποία λέγονται». Με αυτή την «απορία», ενδεικτική της ...«αβύσσου» που τους χωρίζει, ζήτησε ο πρωθυπουργός από τους αρχηγούς ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ να τοποθετηθούν για το σχέδιο Πισσαρίδη. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι δεν χρειάζονται «ειδικές συνεδριάσεις» στη Βουλή για να αποτυπωθεί η ταύτισή τους σε ό,τι αφορά τον «αναπτυξιακό σχεδιασμό» του κεφαλαίου για τα επόμενα χρόνια. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στα όσα παρουσιάζουν ως «αντισχέδια» και «αντιπροτάσεις». Εκεί όπου κάτω από τα παχιά λόγια, χρειάζεται μεγεθυντικός φακός για να βρεθούν οι «διαφορές» στα κατά τ' άλλα κοινά σχέδια που περιλαμβάνουν φοροαπαλλαγές, εισφοροαπαλλαγές, νέα αντεργατικά μέτρα, προνόμια και πακτωλούς χρημάτων στους ομίλους, για να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας στην «πράσινη» και «ψηφιακή» οικονομία. Γι' αυτό άλλωστε ο ένας προτείνει «στρογγυλά τραπέζια» με θέμα το σχέδιο Πισσαρίδη και ο άλλος διακομματικές επιτροπές για την υλοποίησή του.