Με συνοπτικές διαδικασίες και με τη θετική γνώμη όλων των αστικών κομμάτων επικυρώθηκε χτες στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής το νομοσχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος στο οποίο περιλαμβάνεται η διακρατική συμφωνία της Ελλάδας με τη Βουλγαρία για την κατασκευή του διασυνδετήριου αγωγού φυσικού αερίου IGB, καθώς και το καταστατικό ίδρυσης του «Φόρουμ Φυσικού Αερίου Ανατολικής Μεσογείου (EMGF)».

Ο ελληνοβουλγαρικός αγωγός έχει μήκος 182 χιλιομέτρων (31 εντός Ελλάδας), ξεκινά από την Κομοτηνή και θα καταλήγει στη Stara Zagora της Βουλγαρίας, συνδέοντας τα δίκτυα φυσικού αερίου των δύο χωρών, προεκτείνοντας τον αγωγό TAP στα Βαλκάνια. Το δε Φόρουμ, που αποτελείται από Αίγυπτο, Ελλάδα, Ιταλία, Ιορδανία, Παλαιστινιακή Αρχή, Ισραήλ και Κύπρο, είναι όχημα για να προωθηθούν τα σχέδια συνεκμετάλλευσης της Ενέργειας στην περιοχή.

Στη συζήτηση στην Επιτροπή ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κ. Σκρέκας, έδειξε καθαρά ότι οι συμφωνίες αυτές εντάσσονται στη στρατηγική της αστικής τάξης, που μέσα από την εμπλοκή της χώρας όλο και βαθύτερα στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς θέλει τη μετατροπή της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο, για να αναβαθμίσει τη θέση της στην περιοχή και να πάρει το δικό της μερτικό από τη «λεία». Οπως ανέφερε, το νομοσχέδιο «αποτελεί ένα θετικό ορόσημο όχι μόνο για τη διεθνή ενεργειακή πολιτική της Ελλάδας, αλλά και για τη γενικότερη γεωπολιτική της δυναμική, ως χώρας που μπορεί να πρωταγωνιστήσει εκ νέου στις πολιτικοοικονομικές εξελίξεις τόσο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης όσο και της Ανατολικής Μεσογείου».

Ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ Σ. Φάμελος διαμαρτυρήθηκε που ο υπουργός δεν αναφέρθηκε στις σημαντικές πρωτοβουλίες που είχε πάρει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για αυτήν την εξέλιξη για την ενίσχυση «της γεωπολιτικής θέσης και της διαπραγματευτικής ικανότητας» της χώρας, η οποία «έπρεπε να βελτιωθεί και ως επενδυτικός χώρος, προς το διεθνές επενδυτικό κοινό». Εφτασε δε να ισχυριστεί ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστάτησε στην προώθηση των έργων αυτών γιατί «οφείλω να πω, τα έργα αυτά τα αντιμετωπίζουμε μόνο από την πλευρά της ασφάλειας και της ειρήνης»! Στο πόσο συμβάλλουν οι συμφωνίες αυτές στην «γεωστρατηγική αναβάθμιση της χώρας» αναφέρθηκαν και τα άλλα αστικά κόμματα, πλην του ΜέΡΑ25, που τάχθηκε κατά, για να υπερασπιστεί τα άλλα αρπακτικά, αυτά της «πράσινης» Ενέργειας.

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος, ως ειδικός αγορητής του Κόμματος, καταψήφισε το νομοσχέδιο και ανέφερε ότι αποτελεί «κομμάτι του παζλ, της μεγάλης εικόνας» των σφοδρών ανταγωνισμών ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, στην περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου: Των ΗΠΑ και της ΕΕ απέναντι στη Ρωσία, όσον αφορά τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών, και στην Κίνα για τον έλεγχο των εμπορικών δρόμων.

«Η χώρα μας όχι μόνο έχει διαλέξει στρατόπεδο», τόνισε ο Ν. Καραθανασόπουλος, «αλλά αποτελεί και τον σημαιοφόρο των αμερικανοΝΑΤΟικών ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών», και αυτό ήταν επιλογή και της προηγούμενης κυβέρνησης, που αναβάθμισε τις σχέσεις με τις ΗΠΑ, αλλά και της σημερινής, που θέλει να τις «απογειώσει». Σημείωσε ότι η επιλογή αυτή «είναι δεμένη με τη στρατηγική επιλογή της αστικής τάξης, για γεωστρατηγική αναβάθμιση της χώρας μας. Επί της ουσίας, δηλαδή, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συμμετοχή των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων στο πλιάτσικο που θα γίνει σε βάρος των λαών της περιοχής, για να πάρουν κι αυτοί ένα κομμάτι της πίτας».

Συνεχίζοντας επεσήμανε ότι «το ερώτημα που τίθεται είναι ποιον εξυπηρετούν η δημιουργία του IGB και του Φόρουμ Φυσικού Αερίου Ανατολικής Μεσογείου. Είναι φανερό ότι εξυπηρετούν πρώτα απ' όλα τους ενεργειακούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ κυρίαρχα, αλλά και της ΕΕ. Εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πολυεθνικών, εκμετάλλευσης, εξόρυξης, εμπορίας, αλλά και μεταφοράς του φυσικού αερίου στην ευρύτερη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου».

Απαντώντας και στον εισηγητή του ΣΥΡΙΖΑ ότι πρόκειται για έργα «ασφάλειας και ειρήνης», ο Ν. Καραθανασόπουλος ανέφερε ότι «θέλει πολύ πολιτικό θράσος να αναγορεύεις τους ιμπεριαλιστές ως εγγυητές της ασφάλειας και της ειρήνης στην περιοχή», ενώ ανέδειξε και ότι τα σχέδια αυτά δεν εξυπηρετούν την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας, ούτε τις ενεργειακές ανάγκες του λαού, ο οποίος βυθίζεται στην ενεργειακή φτώχεια.