Αρρωστοι, χωρίς ιατρική φροντίδα, αργοπεθαίνουν εδώ και δέκα χρόνια στις αιγυπτιακές φυλακές οι ναυτικοί του μότορσιπ «Θανάσης» Κώστας Καστανιάς και Τάσος Κοντογιάννης, που έχουν καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη για πράξεις, τις οποίες οι ίδιοι αρνούνται. Στο τελευταίο γράμμα, που έστειλε ο Κ. Καστανιάς από τις φυλακές Κανατέρ στα αδέλφια του, με ημερομηνία 10 Γενάρη, αναφέρει για την κατάσταση της υγείας του και τις συνθήκες κράτησης:

«... Η υγεία μου είναι η ίδια και χειροτερεύει και πονάω. Παίρνω αυτά τα παυσίπονα, αλλά δε μου κάνουν τίποτα. Μου είπαν από το Προξενείο ότι μετά την Πρωτοχρονιά θα φέρουν γιατρό από την Ελλάδα ή από δω, αλλά ακόμα τον περιμένω. Κι εγώ δεν ξέρω τι να κάνω. Η υγεία μου χειροτερεύει και συνέχεια στενοχωριέμαι και το Προξενείο δε με βοηθάει, μόνο λόγια είναι. Πέτρο, σε παρακαλώ, πάρε τους τηλέφωνο και πες τους να με βοηθήσουν. Πες το και στον Χαριτίδη, μήπως και αυτός κάνει κάτι, μήπως μπορέσετε και με βοηθήσετε τώρα που σας έχω ανάγκη, να μην πεθάνω σε αυτή την αφιλόξενη χώρα που βρίσκομαι. Δε σου έγραφα τόσον καιρό, γιατί περιμένω κάθε μέρα να έρθει γιατρός για να σου γράψω τι θα μου πει. Τώρα απελπίστηκα που δεν τον φέρνουν. Τα άλλα νέα μας τα ίδια είναι. Τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά εδώ κλεισμένοι την περάσαμε... Πέρασε ο παλιός χρόνος, ήρθε το 2000 και όλοι εδώ μέσα περιμένανε μήπως έδιναν καμιά αμνηστία, αλλά τίποτα. Ολοι με την ελπίδα μείνανε. Ούτε αυτούς που έχουν κλείσει 20 χρόνια δεν αφήσανε να φύγουν. Σκέφτεσαι τι απελπισία έχει πέσει εδώ μέσα. Ο Θεός να μας ευσπλαχνιστεί, Πέτρο. Αυτό είναι το πρόβλημα 10 χρόνια. Ανοίγουν, κλείνουν την πόρτα, μας βρίζουν, μας κλέβουν τα πράγματά μας, πότε - πότε μας δέρνουν. Το κούρεμα είναι καθημερινό, όπως ξέρεις και τόσα άλλα...».

Ηδη, από τις 8 Νοέμβρη 1999, οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ Στρ. Κόρακας και Β. Εφραιμίδης ζήτησαν, με επιστολή τους προς την πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Νικόλ Φοντέν, να παρέμβει για τη σωτηρία των δύο Ελλήνων ναυτικών πριν να είναι πολύ αργά, επισημαίνοντας ότι «ο Κ. Καστανιάς και ο Α. Κοντογιάννης, κατώτερα μέλη του πληρώματος, βρίσκονται στις φυλακές από το 1989 για αδικήματα, για τα οποία δεν είχαν καμιά ευθύνη και το 1992 είχαν καταδικαστεί σε θάνατο. Μετά από ενέργειες και παρεμβάσεις στις αιγυπτιακές αρχές των προέδρων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και άλλων παραγόντων, η ποινή τους μετατράπηκε το 1994 σε ισόβια κάθειρξη. Οι απαράδεκτες συνθήκες κράτησης είχαν ως αποτέλεσμα να υποστούν σοβαρή βλάβη της υγείας τους. Ο τρίτος συνάδελφός τους Ν. Ζαγγελίδης αποφυλακίστηκε το 1997 λόγω ανήκεστης βλάβης στην υγεία του και στη συνέχεια απεβίωσε. Ο δεύτερος εκ των τριών, ο Κ. Καστανιάς, βρίσκεται σήμερα σε σοβαρό κίνδυνο, λόγω μόλυνσης που έπαθε μετά από χειρουργική επέμβαση στη φυλακή».

Στις 5 Γενάρη 2000, η πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου απέστειλε με τη σειρά της επιστολή στον πρέσβη της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου στις Βρυξέλλες Ραούφ Σάαντ, στην οποία εξέφραζε την ανησυχία της για την κατάσταση της υγείας των φυλακισμένων Ελλήνων ναυτικών. «Εχοντας - τόνιζε - πληροφορηθεί ότι ο κ. Κ. Καστανιάς μολύνθηκε μετά από μια χειρουργική επέμβαση στη φυλακή, φοβόμαστε ότι δε θα μπορέσει να επιζήσει για πολύ καιρό. Η κατάσταση της υγείας του κ. Α. Κοντογιάννη είναι επίσης ανησυχητική. Επικαλούμαι, λοιπόν, τη συμπόνια σας και σας ζητώ για ανθρωπιστικούς λόγους να χρησιμοποιήσετε την εξουσία σας, ώστε να επιτευχθεί η απελευθέρωσή τους».

Και τα ερωτήματα που θέτει σε ανοιχτή επιστολή του ο Πέτρος Μαργέτης, προς τον οποίο απευθυνόταν το γράμμα του Κ. Καστανιά, είναι: «Τι έκαναν μέχρι τώρα οι Ελληνες αρμόδιοι και ιδιαίτερα τα υπουργεία Δικαιοσύνης και Εξωτερικών για τη μεταφορά των δύο ναυτικών στην πατρίδα; Τι θα κάνουν από δω και πέρα; Θα επικαλεστούν και θα απαιτήσουν τη συμμόρφωση των αιγυπτιακών αρχών στους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και στην υφιστάμενη διακρατική συμφωνία μεταξύ Ελλάδας - Αιγύπτου τουλάχιστον για τη μεταγωγή των Κ. Καστανιά και Α. Κοντογιάννη και την έκτιση της άδικης ποινής τους σε ελληνικές φυλακές;».