Το μαρτύριο της Συκιάς θα αποτελεί για πάντα την καταισχύνη του μεταβαρκιζιανού παρακράτους

Η Γυάρος υπήρξε ένας από τους τόπους μαρτυρίου και θυσίας χιλιάδων κομμουνιστών, φίλων του ΚΚΕ, μελών και στελεχών της ΕΑΜικής Αντίστασης και άλλων αγωνιστών. Υπήρξε ένας από τους τόπους, όπου συγκρούστηκαν η ωμή βία και η τρομοκρατία, που άσκησαν η αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της - κεντρώες, φιλελεύθερες, δεξιές - με το λαϊκό δίκιο, την ανιδιοτέλεια και τον ηρωισμό.

Οι λαϊκοί αγωνιστές, πολιτικοί κρατούμενοι της Γυάρου, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, κράτησαν ψηλά τη σημαία της ταξικής πάλης, άντεξαν, δε λύγισαν. Κράτησαν τη συνείδησή τους ελεύθερη μέσα στα φρικτά βασανιστήρια που υπέστησαν, γιατί η πίστη στον αγώνα για το δίκιο του λαού, για το σοσιαλισμό και την κομμουνιστική κοινωνία, τους έδινε την υπέρτατη ακατανίκητη δύναμη. Ετσι βγήκαν νικητές.

Η Γυάρος είναι μνημείο αντίστασης, ηρωισμού και θυσιών, μνημείο υπέρτατου ηρωισμού των λαϊκών αγωνιστών. Η ιστορία της κρατά ζωντανή τη μνήμη και σήμερα και στο μέλλον. Οσο θα υπάρχει η ιμπεριαλιστική κυριαρχία, ο κάθε λαός, ιδιαίτερα οι νέες γενιές που δεν έζησαν το ιστορικό παρελθόν, θα έχει ανάγκη τα κορυφαία παραδείγματα αξιών, αντοχής στις δυσκολίες του αγώνα και μιας ζωής αντάξιας του εργαζόμενου ανθρώπου. Τα εγκλήματα του αστικού κόσμου πρέπει να τα θυμόμαστε, επειδή συνεχίζονται με άλλες μορφές και σε νέες συνθήκες και σήμερα, ανεξάρτητα ποιο μανδύα και προβιά φορά η εκάστοτε κυβερνητική εξουσία, της προοδευτικής ή συντηρητικής παράταξης.

Ενας βασικός σκοπός που οδήγησε τη «Λαοπροβλητία» (σ.σ. έτσι ονόμαζαν οι κρατούμενοι - εξόριστοι αγωνιστές τις τότε δοτές από τους Αγγλοαμερικάνους ιμπεριαλιστές κυβερνήσεις του μοναρχοφασισμού) στο να ιδρύσει τη Γιούρα, είναι και η πολιτική εξόντωση των Ελλήνων δημοκρατών - κρατουμένων της. Γι' αυτό και όλα τα μέτρα που πήρε, το μίσος, οι βανδαλισμοί, οι κτηνωδίες, οι Γλάστρηδες, τα καταναγκαστικά έργα, ο υποσιτισμός, η Γιούρα. Ετσι, οι προσπάθειες που έκαναν διεύθυνση και φύλακες της Γιούρας, με την καθοδήγηση των μεταβαρκιζιανού παρακράτους των κουίσλιγκ και των δοσίλογων, για δηλώσεις μετανοίας από τους αγωνιστές της Αντίστασης, ήταν συνεχείς, θέλανε προδότες, ράκη, γενίτσαρους. Αλλά οι απαντήσεις που πήραν σ' όλες αυτές τις πιέσεις ήταν ραπίσματα αστραφτερά. Σε κάθε περίπτωση, μέσα στην τραγική ζωή που τους επιβάλανε οι δήμιοι, οι πολιτικοί κρατούμενοι έχουν μιαν ατσάλινη ενότητα, που τους κάνει υπεράνθρωπους και τσακίζει κάθε φασίστα. Γι' αυτό και η πολιτική δουλιά του Γλάστρα είναι χωρίς αποτέλεσμα.

Οι πολιτικοί κρατούμενοι - εξόριστοι της Γυάρου, όπως και της Μακρονήσου, του Αϊ - Στράτη και των άλλων τόπων εξορίας των αγωνιστών και των φυλακών σ' όλη τη χώρα, ήταν αγωνιστές της Εθνικής, της ΕΑΜικής Αντίστασης, κομμουνιστές, δημοκράτες πατριώτες αγωνιστές, που πάλεψαν και πάλευαν για εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, για κοινωνική δικαιοσύνη στην Ελλάδα. Ηταν αγωνιστές, που πάλεψαν και πάλευαν για πανανθρώπινα ιδανικά και οράματα, τις αξίες του ΕΑΜ, για πατρίδα ανεξάρτητη με κυρίαρχο το λαό της, για ένα μέλλον φωτεινό.

Μέσα, λοιπόν, στη δίνη της Γυάρου και των άλλων τόπων εξορίας και φυλάκισης, στα κάστρα του αγώνα, στις «Βαστίλλες» της λευτεριάς, κλείστηκε, βασανίστηκε, μάτωσε ο αγωνιστής λαός, η αφρόκρεμα της διανόησης της χώρας μας, των πνευματικών ανθρώπων της τέχνης και του πολιτισμού που συμπορεύτηκαν στο ΕΑΜ, στους δημοκρατικούς πατριωτικούς αγώνες με το ΚΚΕ, που αποτέλεσε τη ραχοκοκαλιά του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.

Και ήταν, ακριβώς, τα υψηλά ιδανικά και οράματα που πίστευαν και πάλευαν που έδωσαν σ' όλον αυτόν τον κόσμο, στις δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες των λαϊκών αγωνιστών την Προμηθεϊκή δύναμη να αντιμετωπίσουν τη θηριώδη βία, τα απάνθρωπα βασανιστήρια, την επιχείρηση εξόντωσής τους, ηθικής, πολιτικής, μα και φυσικής, με τα καταναγκαστικά έργα, τον υποσιτισμό και τις αρρώστιες, με τις πιο απάνθρωπες συνθήκες. Ηταν λοιπόν, από τη μια μεριά, οι λαϊκοί αγωνιστές κι, από την άλλη, στην πλευρά των κρατούντων, των δεσμωτών, ήταν οι κυβερνήσεις του δοσιλογισμού, του μοναρχοφασισμού και ο κρατικός και παρακρατικός μηχανισμός, ο εσμός των δοσίλογων, εγκληματιών της κατοχικής περιόδου, όλο το κοινωνικό κατακάθι που ο λαός καταδίκασε στην αφάνεια και την καταισχύνη για τη συνεργασία του με τις φασιστικές δυνάμεις κατοχής ενάντια στον ελληνικό λαό. Ηταν οι πολιτικές δυνάμεις της ξενόδουλης άρχουσας τάξης, που είτε λούφαξαν ή αναχώρησαν σε ασφαλή μέρη με την Κατοχή για να γλιτώσουν το σαρκίο τους, είτε, πολλοί απ' αυτούς, συνεργάστηκαν ανοιχτά και κρυφά με τον κατακτητή.

Ηταν, κυρίως, οι κυβερνήσεις των φιλελευθέρων - κεντρώων των Σοφούλη - Γ. Παπανδρέου - Πλαστήρα, που ο μοναρχοφασισμός και ο Αγγλοαμερικάνος κατακτητής χρησιμοποιούσαν για να περάσουν τα πιο αντιλαϊκά τους μέτρα, που έστειλαν χιλιάδες πατριώτες αγωνιστές στη Γυάρο και τα άλλα θανατονήσια και τις φυλακές, στα θανατοδικεία με το Γ` φασιστικό ψήφισμα. Τα πιο φρικτά εγκλήματα και οι αθρόες δολοφονίες αγωνιστών για εκδίκηση και τρομοκράτηση του λαού συντελέστηκαν από τις αγγλοαμερικανόδουλες αυτές κυβερνήσεις της ανώμαλης μεταβαρκιζιανής περιόδου μέχρι τη χούντα. Και είναι, δυστυχώς, αυτά τα κόμματα της άρχουσας τάξης, στα οποία αναφέρονται τα σημερινά κόμματα του δικομματισμού, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, για να προβάλουν το δημοκρατικό χαρακτήρα τους!

Αλλά, βεβαίως, τα εγκλήματα της μεταβαρκιζιανής - εμφυλιοπολεμικής περιόδου δεν μπορούν να «ξεπλυθούν» με τις «ντροπαλές» αυτοκριτικές του Κ. Καραμανλή. Για το ΠΑΣΟΚ του Κ. Σημίτη, επίσης, αποτελεί «στίγμα» να αναφέρεται σαν ιστορική συνέχεια των «φιλελευθέρων» και «κεντρώων» της αιματοβαμμένης περιόδου των Σοφούλη, Γ. Παπανδρέου, Σ. Βενιζέλου. Προσωπικότητες και κόμματα ιστορικά καταδικασμένα. Ας βγάλει, λοιπόν, ο ελληνικός λαός τα δικά του πολιτικά συμπεράσματα...