Ηταν το 1991, όταν η κυβέρνηση της ΝΔ, με το Νόμο 1966, με τη σύμφωνη γνώμη των υπόλοιπων κομμάτων, πλην του ΚΚΕ, έδινε το «πράσινο φως» σε μια χούφτα σχολάρχες για τη δημιουργία και λειτουργία των Εργαστηρίων Ελευθέρων Σπουδών και των ιδιωτικών Ινστιτούτων Επαγγελματικής Κατάρτισης.

Δέκα χρόνια μετά, και το σκηνικό παραμένει το ίδιο και χειρότερο. Ιλουστρασιόν φυλλάδια, που τάζουν «λαγούς με πετραχήλια». Πτυχία κρατικά αναγνωρισμένα, σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή, κατάλληλα καταρτισμένο εκπαιδευτικό προσωπικό, εύρεση θέσεων εργασίας, είναι μόνο μερικά από τα ...παραμύθια που πουλάνε οι σχολάρχες. Και, μάλιστα, με το αζημίωτο...

Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα θεσμό της ΕΕ, που, σύμφωνα με την προπαγάνδα των αστικών κομμάτων και των σχολαρχών, προσφέρει ειδίκευση και άμεση πρόσβαση στην αγορά εργασίας. Η ευρωπαϊκή οδηγία 89/48, που, επίσης, κάνει λόγο για πρόσβαση στο επάγγελμα και εξισώνει πτυχία διαφορετικών κατηγοριών, πανεπιστημίων με ΙΕΚ και Εργαστηρίων. Στην πραγματικότητα, οι ιδιωτικές σχολές ήρθαν να ικανοποιήσουν την επιδίωξη του κεφαλαίου για τη γρήγορη παραγωγή ενός φθηνού και ευέλικτου μισοειδικευμένου εργατικού δυναμικού.

Η πραγματικότητα είναι ακόμα πιο τραγική για τους χιλιάδες νέους που καταφεύγουν σε αυτές τις σχολές. Τα πρώτα σημάδια ανεπάρκειας εμφανίζονται από τις πρώτες μέρες. Το κλίμα αυταρχισμού διαρκώς διογκώνεται, τα δίδακτρα τινάζονται στα ύψη, ασχολία των περίφημων γραφείων ευρέσεως εργασίας είναι η εκμετάλλευση φθηνού εργατικού δυναμικού, το προσωπικό είναι ανεπαρκές, τα προγράμματα σπουδών αποδεικνύονται ελλιπή και προκειμένου να περιφρουρήσουν οι σχολάρχες το «δικαίωμά» τους να δρουν ανεξέλεγκτοι απαγορεύουν το συνδικαλισμό.

Οι ίδιοι οι σπουδαστές των σχολών, αντιστεκόμενοι στις προσπάθειες αυτές, έχουν προχωρήσει στην ίδρυση του Συλλόγου Σπουδαστών Ιδιωτικών Σχολών, προκειμένου να διεκδικήσουν λύσεις στα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Ετσι, με πρωτοβουλία του Συλλόγου, καλούνται όλοι οι σπουδαστές να πάρουν μέρος στις εκλογές, που θα γίνουν στις 21 Φεβρουαρίου, στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Αθήνας και θα είναι η απαρχή για μια πιο μαζική και διεκδικητική συσπείρωση.

Αυτή την πραγματικότητα επιχειρεί να προσεγγίσει σήμερα ο «Ρ» και είναι αποκαλυπτική η συζήτηση που είχε με σπουδαστές - μέλη του Συλλόγου, που βιώνουν καθημερινά τα «ευεργετήματα» της πληρωμένης «επαγγελματικής κατάρτισης».