Ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» συνεχίζει τη δημοσίευση της σειράς κειμένων για τη δράση του αστικού κόσμου στη νεότερη ιστορία. Σήμερα, παρουσιάζουμε την περίοδο της δικτατορίας του 1967, τις συνθήκες επιβολής της, καθώς και τις αιτίες που οδήγησαν στην επιλογή της. Στην ανίχνευση των γεγονότων που προηγήθηκαν, μπορούμε να αντλήσουμε τις απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα και τους υπεύθυνους για την εφτάχρονη τυραννία του ελληνικού λαού (σελίδες 8 - 10)

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ του ΠΑΣΟΚ, αφού αποδιάρθρωσε τους συνεταιρισμούς, τους χρεοκόπησε και τους εκφύλισε σαν θεσμό στη συνείδηση της μικρομεσαίας αγροτιάς, για να συγκαλύψει τις αντιαγροτικές πολιτικές της ΕΟΚ - ΕΕ, και με ένα νέο νομοσχέδιο επιδιώκει τώρα τον επαναπροσανατολισμό τους και τη μετατροπή τους σε ξένα σώματα για τα συμφέροντα της μικρομεσαίας αγροτιάς. Δηλαδή, επιδιώκει τη μετατροπή τους από Ενώσεις ανθρώπων σε Ενώσεις κεφαλαίων, που θ' αποτελέσουν το βασικό εργαλείο της κυβέρνησης και της ΕΕ για την επιβολή της νέας αντιαγροτικής πολιτικής, που αποφασίστηκε στα πλαίσια της «Ατζέντας 2000». Η νέα αυτή πολιτική μειώνει απελπιστικά το εισόδημα των παραγωγών, επιταχύνει τη συγκέντρωση γης και παραγωγής σε λίγους μεγαλοαγρότες και επιχειρηματίες και οδηγεί στο ξεκλήρισμα τη μικρομεσαία αγροτιά ( σελίδες 12 - 13)

ΧΡΟΝΟ με το χρόνο και μήνα με το μήνα, τα τραπεζικά επιτόκια χορηγήσεων και καταθέσεων γίνονται όλο και πιο τοκογλυφικά. Οι μεγάλοι κερδισμένοι, από τη μέχρι σήμερα μείωσή τους, ήταν οι τράπεζες, αλλά και οι μεγάλες εμποροβιομηχανικές επιχειρήσεις, καθώς επωφελούνταν από το προνομιακό επιτόκιο, τόσο των δανείων, όσο και των καταθέσεων. Αντίθετα, οι μεγάλοι χαμένοι ήταν και παραμένουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα των εργαζομένων (μισθωτοί, συνταξιούχοι, αγρότες, επαγγελματοβιοτέχνες - έμποροι κλπ.), που είδαν τα επιτόκια καταθέσεων ταμιευτηρίου να μειώνονται με γοργούς ρυθμούς, σε αντίθεση με τα επιτόκια των στεγαστικών, αγροτικών, καταναλωτικών δανείων, που μειώνονταν με ρυθμό χελώνας (σελίδα 41)

Η ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΗ, «μαύρη εργασία», η συστηματική καταστρατήγηση δικαιωμάτων και η ραγδαία ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, είναι η σκληρή πραγματικότητα, που βιώνουν χιλιάδες ξενοδοχοϋπάλληλοι σε όλη τη χώρα. Το ωράριο εργασίας παραβιάζεται, πολλές φορές τα ένσημα είναι λιγότερα από το κανονικό, οι αποδοχές είναι ιδιαίτερα χαμηλές, οι εργοδοτικοί εκβιασμοί πολλοί και ο συνδικαλισμός αποτελεί μέγα «αμάρτημα», που χτυπιέται με ανάλογη ένταση. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, οι ξενοδοχοϋπάλληλοι καλούνται να βγάλουν κάθε χρόνο τη χώρα τουριστικά ...ασπροπρόσωπη. Οι «νόμοι» της αγοράς είναι αμείλικτοι. Ο «ιδανικός», για τους εργοδότες, εργαζόμενος πρέπει να είναι: Νέος, ανασφάλιστος, ελάχιστα αμειβόμενος, χωρίς απαιτήσεις και ...γελαστός! (σελίδες 42 - 43)

ΗΤΑΝ το 1991, όταν η κυβέρνηση της ΝΔ, με τη σύμφωνη γνώμη των υπόλοιπων κομμάτων, πλην του ΚΚΕ, έδινε το «πράσινο φως» σε μια χούφτα σχολάρχες για τη δημιουργία και λειτουργία των Εργαστηρίων Ελευθέρων Σπουδών και των ιδιωτικών Ινστιτούτων Επαγγελματικής Κατάρτισης. Δέκα χρόνια μετά, και το σκηνικό παραμένει το ίδιο και χειρότερο. Ιλουστρασιόν φυλλάδια που τάζουν «λαγούς με πετραχήλια». Πτυχία κρατικά αναγνωρισμένα, σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή, κατάλληλα καταρτισμένο εκπαιδευτικό προσωπικό, εύρεση θέσεων εργασίας, είναι μόνο μερικά από τα ...παραμύθια που πουλάνε οι σχολάρχες. Και μάλιστα, με το αζημίωτο... (σελίδες 44 - 45)

ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ τώρα, τα επιτελεία των υποψηφίων, και των δύο κύριων και «καθιερωμένων» κομμάτων της αμερικανικής πολιτικής ζωής, προετοιμάζονται πυρετωδώς για τη χρονοβόρα και δύσκολη μάχη των προκριματικών, για να αναδεχτεί ο «πιο ελπιδοφόρος» υποψήφιος που θα έχει τις μεγαλύτερες δυνατότητες για να κερδίσει τις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου και να βρεθεί με το ξεκίνημα της νέας χρονιάς στο Λευκό Οίκο (σελίδες 50 - 51)

ΓΙΑ ΤΗ ΡΩΣΙΑ, το 1999 οι εξελίξεις ακολούθησαν μια πορεία αντιμετώπισης των συνεπειών από την οικονομική κρίση που είχε πλήξει τη χώρα μετά τον Αύγουστο του 1998, την οποία είχαν προκαλέσει οι αντιλαϊκές δυνάμεις της κυβέρνησης Σεργκέι Κιριένκο. Ηταν και χρονιά προετοιμασίας και διεξαγωγής των βουλευτικών εκλογών για την Κρατική Δούμα. Επίσης, σημαντικά γεγονότα στην πολιτική ζωή της Ρωσίας, εκτός από τις συχνές αλλαγές των κυβερνήσεων, ήταν η πρόταση αποπομπής του Προέδρου Μπορίς Γιέλτσιν, η υπογραφή του Συμφώνου Ενωσης Ρωσίας - Λευκορωσίας. Οι εσωτερικοί και εξωτερικοί παράγοντες - η αντιλαϊκή πολιτική του γιελτσινικού καθεστώτος και η αμερικανοΝΑΤΟική επίθεση κατά της Γιουγκοσλαβίας ήταν επίσης γεγονότα που σημάδεψαν τις εσωτερικές εξελίξεις (σελίδες 52 - 53)