Στους σπουδαστές ιδιωτικών σχολών βρίσκει ξεκάθαρη εφαρμογή ο τύπος του εύκολα "απασχολήσιμου ", ο οποίος, μέσω της λεγόμενης "διά βίου εκπαίδευσης", θα αναγκάζεται να αλλάζει συνεχώς δουλιές και, παράλληλα, να ειδικεύεται ξανά και ξανά.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα που αποδεικνύει τα παραπάνω είναι το γεγονός της «πρακτικής άσκησης» που «προσφέρουν» αυτές οι σχολές. Τι σημαίνει αυτό στην πράξη: Οι σχολές,έχοντας άμεση σύνδεση με τις επιχειρήσεις, αναγκάζουν, πάντα στο όνομα της "πρακτικής", τους σπουδαστές να προσφέρουν τσάμπα εργασία, την οποία φυσικά εκμεταλλεύεται, τόσο η επιχείρηση, όσο και η σχολή. Δηλαδή, η επιχείρηση αμείβει τη σχολή για την προσφορά έργου από τους σπουδαστές της. Φυσικά, ούτε γίνεται λόγος για την ασφάλιση των σπουδαστών.

Στα πλαίσια αυτά, ο Σύλλογος, που έχουν δημιουργήσει οι ίδιοι οι σπουδαστές στις σχολές τους, διεκδικεί ίση αμοιβή σε αυτή την «πρακτική» με αυτήν του ανειδίκευτου εργάτη και πλήρη ασφαλιστική κάλυψη. Η πραγματικότητα, όμως, είναι εντελώς διαφορετική. Τα περίφημα γραφεία ευρέσεως εργασίας, που λειτουργούν στις σχολές, ουσιαστικά ασκούν « δουλεμπορικό» ρόλο. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι και το θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων, καθώς ούτε αυτά κατοχυρώνονται στους σπουδαστές.

Τα λόγια των ίδιων των σπουδαστών αποδεικνύουν τα παραπάνω: «Αυτά τα γραφεία θέλουν παιδιά, ψάχνουν για ανθρώπους υποταγμένους, που δε θα μιλούν, θα κάνουν τη δουλιά τους, θα είναι σκυμμένοι ένα 12ωρο ολόκληρο, θα αποτελούν φθηνό ή τσάμπα εργατικό δυναμικό. Αναζητούν νέους συμβιβασμένους ή ανθρώπους που έχουν μεγάλη ανάγκη να δουλέψουν», «ψάχνουν για σκλάβους και τους προμηθεύονται μέσα από τις ιδιωτικές σχολές. Κάνουμε την πρακτική μας και δεν παίρνουμε δραχμή».

Ομως, ακόμα και σε αυτά τα γραφεία πρωταρχικό ρόλο παίζουν οι γνωριμίες και η ...καλή διαγωγή που επιβάλλεται να έχει δείξει ένας σπουδαστής στο χώρο της σχολής, προκειμένου να προτιμηθεί.

Ενα από τα σημαντικότερα αιτήματα του Συλλόγου είναι η κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης και η δημιουργία δημοσίων και δωρεάν επαγγελματικών σχολών ενταγμένων στο εκπαιδευτικό σύστημα. Σε αυτές τις σχολές, οι σπουδαστές θα παίρνουν μια σύγχρονη επαγγελματική εκπαίδευση με εξασφαλισμένα εργασιακά δικαιώματα, που περιεχόμενό της θα έχει τις πραγματικές ανάγκες του λαού και του τόπου.

Παράλληλα, ζητούν τη δημιουργία συστήματος Τεχνικής - Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, ενταγμένης στο δημόσιο δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα, που θα έχουν πρόσβαση όλοι οι απόφοιτοι Λυκείου. Επίσης, ζητούν πάγωμα των διδάκτρων, δωρεάν φωτοτυπίες και υλικά από τις σχολές, προγράμματα σπουδών σύγχρονα και αναβαθμισμένα, με τεχνολογική υποδομή και το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό. Αλλο ένα αίτημα είναι οι αναβολές στράτευσης μέχρι και τις εξετάσεις πιστοποίησης, οι οποίες πρέπει να είναι αδιάβλητες και αξιοκρατικές πάνω σε καθορισμένη ύλη, η κατάργηση των γραφείων ευρέσεως εργασίας που εμπορεύονται την ανάγκη του νέου ανθρώπου για δουλιά, ασφάλιση και πληρωμή των όποιων πρακτικών ασκήσεων με το μεροκάματο του ανειδίκευτου εργάτη.