Τις προϋποθέσεις και τα εργαλεία για το «άλμα δεκαετίας» στα κέρδη του κεφαλαίου μέσω επιτάχυνσης της αντιλαϊκής πολιτικής, μετά τον «κάβο» της πανδημίας, περιέγραψε σε συνέντευξη στο «Βήμα» ο Κυρ. Μητσοτάκης.

Συγκεκριμένα, επαναλαμβάνοντας τα χιλιοειπωμένα περί των τάχα «στέρεων βάσεων» στις οποίες θα στηριχτεί η καπιταλιστική οικονομία μετά και από τη νέα καπιταλιστική κρίση, ο πρωθυπουργός έκανε λόγο για «ένα άλμα δεκαετίας και όχι μια προσωρινή εκτίναξη του ΑΕΠ», με τρεις «βασικούς όρους». Συγκεκριμένα: «Να αλλάξει το μείγμα της δημοσιονομικής πολιτικής. Κάτι που άλλαξε εκ των πραγμάτων» ώστε η κυβέρνηση να συνεχίσει να μπουκώνει με χρήμα και άλλες διευκολύνσεις τους επιχειρηματικούς ομίλους. Τη συνέχιση των «διαρθρωτικών αλλαγών», των αντιλαϊκών ανατροπών «που θα κάνουν την Ελλάδα πιο ελκυστικό προορισμό για επενδύσεις. Και αυτό γίνεται ήδη και συνεχίζεται». Την «εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος μέσα από τη γρήγορη μείωση των κόκκινων δανείων», σφίγγοντας κι άλλο τη θηλιά σε επαγγελματίες και λαϊκά στρώματα και γενικεύοντας τους πλειστηριασμούς. Ταυτόχρονα, έκανε ξεχωριστή αναφορά στο «Ταμείο Ανάκαμψης» μιλώντας για ένα δεύτερο ΕΣΠΑ για την προώθηση των «μεταρρυθμίσεων» και «παρεμβάσεων» σε κρίσιμους τομείς, που φυσικά διασφαλίζουν την άμεση και υψηλή κερδοφορία του κεφαλαίου και δεν έχουν σχέση με τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες, έργα και υποδομές.

Παραπέρα, επιστρατεύοντας ψευτοδιλήμματα προκειμένου να εγκλωβίσει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα στους στόχους των επιχειρηματικών ομίλων, ο πρωθυπουργός σημείωσε ότι από το δίπολο «αριστερά - δεξιά», εκείνος προτιμά το ζεύγος «πρόοδος - καθήλωση», «γιατί το ζητούμενο σήμερα δεν είναι απλά η δίκαιη κατανομή του πλούτου. Αλλά η μεγέθυνσή του που θα φέρει και τον ισότιμο επιμερισμό του». Επανέφερε, δηλαδή, το χρεοκοπημένο ιδεολόγημα ότι τάχα από την αύξηση του παραγόμενου πλούτου θα κερδίσουν με δίκαιο τρόπο και οι εργαζόμενοι, κάτι που η ζωή κατέρριψε και καταρρίπτει αφού με τις εφαρμοζόμενες αντιλαϊκές πολιτικές και τους σιδερένιους νόμους της καπιταλιστικής οικονομίας σε πλήρη ισχύ, επιβεβαιώνεται ξανά και ξανά ότι η καπιταλιστική κερδοφορία χτίζεται μόνο με την ένταση της εκμετάλλευσης.

Προκλητικός εμφανίστηκε και όσον αφορά την πανδημία και τη διαχείρισή της, επικαλούμενος τις εκατόμβες νεκρών στην υπόλοιπη ΕΕ για να επαναλάβει χωρίς ντροπή πως «εάν η Ελλάδα είχε τον μέσο ευρωπαϊκό όρο σε απώλειες ανά εκατομμύριο κατοίκων, σήμερα θα θρηνούσε τα διπλάσια θύματα». Επιπλέον, την ώρα που ο δημόσιος τομέας της Υγείας ασφυκτιά από την πανδημία, από τις ελλείψεις προσωπικού, εξοπλισμού, χρηματοδότησης και υποδομών, η δε κυβέρνηση όχι μόνο αρνείται την πραγματική επίταξη του ιδιωτικού τομέα της Υγείας, αλλά και επιδοτεί αδρά τους κλινικάρχες, ο Μητσοτάκης ισχυρίστηκε ότι δημόσιος και ιδιωτικός τομέας τάχα «συνεργάζονται» υπό την καθοδήγηση του υπουργείου. Εχοντας, εξάλλου, κατά νου τις περιλάλητες ΣΔΙΤ και την παραπέρα εκχώρηση έργου στις ιδιωτικές κλινικές, ισχυρίστηκε ότι στην πανδημία «διαλύθηκε και το στερεότυπο του "ανάλγητου" ιδιωτικού τομέα» και ότι «κάποια στιγμή, λοιπόν, πρέπει να αντιληφθούμε ότι το δημόσιο δεν ταυτίζεται με το κρατικό».

Δεν παρέλειψε, φυσικά, να επιτεθεί στις λαϊκές κινητοποιήσεις που μπαίνουν εμπόδιο στην αντιλαϊκή πολιτική, λέγοντας πως «δείχνοντας εμπιστοσύνη στην υπευθυνότητα όλων των πολιτικών δυνάμεων, δεν απαγορεύσαμε τις διαδηλώσεις», κι αυτά την ώρα που οι απαγορεύσεις έσπασαν στην πράξη από το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Ενώ έφτασε να επιστρατεύσει την πιο βαθιά αντιδραστική επιχειρηματολογία του «κοινωνικού αυτοματισμού» («προσωπικά, δεν θεωρώ το δικαίωμα του συνέρχεσθαι κατ' ανάγκην πιο σημαντικό από το δικαίωμα του εργάζεσθαι» είπε), αλλά και αθλιότητες του τύπου ότι έχουμε «υγειονομικό σαμποτάζ. Γιατί ο μαζικός συγχρωτισμός αποδεδειγμένα διασπείρει τον ιό. Αλλά και ένα κοινωνικό σαμποτάζ. Γιατί εκπέμπει το μήνυμα της συλλογικής παραβίασης των μέτρων προστασίας». Το είπε αυτό όταν στα νοσοκομεία, ακριβώς λόγω της πολιτικής τους, δεν υπάρχουν πλέον ούτε ράντζα κενά, με τους ασθενείς να περιμένουν στα ασθενοφόρα.

Φυσικά, δεν παρέλειψε να αξιοποιήσει την «πάσα» του ΣΥΡΙΖΑ περί «μορατόριουμ», συνεχίζοντας την αποπροσανατολιστική κοκορομαχία με την Κουμουνδούρου, λέγοντας ότι τάχα αυτό σημαίνει «ναι στο δρόμο, αλλά όχι στο νόμο» και «να μην ψηφίζονται νομοσχέδια (...) να μην λειτουργεί το κράτος (...) κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί».

Προαναγγέλλοντας, μάλιστα, ένταση της καταστολής, ως συνοδευτικό της αντιλαϊκής πολιτικής, είπε ότι «στην Ελλάδα είχαμε μάλλον το ανάποδο πρόβλημα: Μια συστηματική υποχώρηση του κράτους απέναντι σε φαινόμενα βίας στο όνομα του "δικαιωματισμού" ορισμένων»...