Σε ομιλία του από το Πίτσμπουργκ ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν ανακοίνωσε αργά προχτές το βράδυ το κυβερνητικό σχέδιο για το πακέτο κρατικών επενδύσεων στις υποδομές, ύψους 2,3 τρισ. δολαρίων σε 8ετή ορίζοντα, με στόχο τη στήριξη της καπιταλιστικής οικονομίας των ΗΠΑ σε συνθήκες νέας οικονομικής κρίσης και μεγάλης όξυνσης στις ενδοϊμπεριαλιστικές κόντρες, προκειμένου όπως είπε «να φέρουμε τις ΗΠΑ σε θέση να ξεπεράσουν στον ανταγωνισμό την Κίνα».

Με όλες τις αναλύσεις να επισημαίνουν τις αναλογίες με το κεϊνσιανό «New Deal» του Φ. Ρούσβελτ την περίοδο μετά τη μεγάλη οικονομική κρίση του 1929, το πακέτο που παρουσίασε ο Μπάιντεν προβλέπει μεταξύ άλλων την προώθηση μεγάλων κρατικών επενδύσεων στις μεταφορές, στα δίκτυα ηλεκτρισμού και ύδρευσης, στις τηλεπικοινωνίες και το 5G, σε δημόσια κτίρια και κατοικίες κ.λπ.

Χαρακτηριστική για την απώλεια εδάφους των ΗΠΑ στον διεθνή ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό είναι η αναφορά του Μπάιντεν ότι «οι ΗΠΑ είναι η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο, αλλά είμαστε 13οι σε ό,τι αφορά την ποιότητα των υποδομών μας».

Το πακέτο, όπως παρουσιάστηκε, προβλέπει μεταξύ άλλων: 115 δισ. δολάρια για εκσυγχρονισμό γεφυρών και οδικών δικτύων συνολικού μήκους 32.200 χλμ. Αλλα 85 δισ. δολάρια για δημόσιες συγκοινωνίες. 80 δισ. για εκσυγχρονισμό του σιδηροδρομικού δικτύου Amtrak. 174 δισ. για τη δημιουργία 500.000 σταθμών επαναφόρτισης ηλεκτρικών αυτοκινήτων, ηλεκτροκίνηση στο 20% του στόλου των σχολικών λεωφορείων και στο σύνολο του ομοσπονδιακού στόλου λεωφορείων. 25 δισ. δολάρια για αναβάθμιση αεροπορικών συγκοινωνιών και αεροδρομίων. 17 δισ. για λιμάνια. 111 δισ. δολάρια για αντικατάσταση όλου του δικτύου υδροδότησης και αποχέτευσης της χώρας. 100 δισ. δολάρια για δημιουργία ευρυζωνικών δικτύων. 100 δισ. για αναβάθμιση του συστήματος ηλεκτροδότησης, 213 δισ. για ανέγερση άνω των 2 εκατομμυρίων κατοικιών και οικιστικών μονάδων. 100 δισ. για αναβάθμιση ή ανέγερση σχολείων. 180 δισ. δολάρια για έρευνα και ανάπτυξη, 300 δισ. δολάρια για υποστήριξη των τομέων μεταποίησης, τεχνολογίας των υπολογιστών, Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας από ομοσπονδιακές υπηρεσίες, κ.ά.

Το όλο σχέδιο, στην ίδια ουσιαστικά λογική με το περιβόητο «Πρώτα η Αμερική» της προηγούμενης κυβέρνησης, υπηρετεί τα συνολικά στρατηγικά συμφέροντα της αστικής τάξης των ΗΠΑ στον διεθνή ανταγωνισμό, χωρίς ωστόσο αυτό να αναιρεί τις έντονες ενδοαστικές αντιθέσεις στο εσωτερικό τους, οι οποίες βγαίνουν ξανά στην επιφάνεια, αναφορικά με το μοιρασιά του πακέτου αλλά και το φορολογικό μείγμα για τη χρηματοδότησή του.

Καλώντας ουσιαστικά το σύνολο των αμερικανικών μονοπωλίων να πάρει θέση σε αυτήν την προετοιμασία και συγκέντρωση δυνάμεων για την όξυνση της σύγκρουσης με την Κίνα, η κυβέρνηση Μπάιντεν προτείνει την αύξηση του εταιρικού φόρου από το 21% στο 28%, την εξάλειψη φορομειώσεων και φοροαπαλλαγών σε εταιρείες που μεταφέρουν την παραγωγή στο εξωτερικό κ.ά. Αναφέρει χαρακτηριστικά ότι 91 από τις 500 μεγαλύτερες εταιρείες στις ΗΠΑ δεν πλήρωσαν ούτε ένα δολάριο φόρο το 2018, εκμεταλλευόμενες σχετικά «παραθυράκια». Εξίσου χαρακτηριστική, βέβαια, είναι και η απάντηση από την «Amazon» (που αναφέρθηκε ονομαστικά ως παράδειγμα από τον Αμερικανό Πρόεδρο), ότι το «παραθυράκι» που αξιοποιεί, με τη φοροαπαλλαγή για δαπάνες έρευνας και ανάπτυξης, υπάρχει από το 1981 και έγινε οριστικός νόμος των ΗΠΑ από τη διακυβέρνηση Ομπάμα - Μπάιντεν το 2015...

Ολα τα παραπάνω, που αποτελούν στρατηγική για τα μονοπώλια, ντύνονται με «φιλεργατικό» περίβλημα: Το κυβερνητικό σχέδιο ονομάστηκε ψευδεπίγραφα «Αμερικανικό Σχέδιο Θέσεων Εργασίας» (American Jobs Plan) και όλη η παρουσίασή του ήταν γεμάτη με τις γνωστές υποσχέσεις για «εκατομμύρια καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας», για δικαίωμα στην ελεύθερη συνδικαλιστική δράση και στις συλλογικές διαπραγματεύσεις... Την ίδια ώρα που με το «καλημέρα» η κυβέρνηση Μπάιντεν έβαλε ήδη στον πάγο ακόμα και τις προεκλογικές υποσχέσεις για ορισμένες αυξήσεις - ψίχουλα στο κατώτατο ωρομίσθιο, είναι εμφανής η προσπάθεια ενσωμάτωσης των εργαζομένων στους στόχους του κεφαλαίου, σε σχέδια που έτσι κι αλλιώς θα κληθούν να πληρώσουν αργά ή γρήγορα, με μέτρα για την αποπληρωμή του αυξημένου κρατικού χρέους, με ακριβότερες «εκσυγχρονισμένες» υποδομές και υπηρεσίες κ.ο.κ.