«Τέρμα στα σόου και στην υποκρισία, πάρτε μέτρα για την πανδημία»: Με το σύνθημα αυτό υποδέχτηκαν την Πέμπτη 1/4 τον πρωθυπουργό, Κυρ. Μητσοτάκη, στο Εργαστήριο Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (ΕΕΕΕΚ) και το παρακείμενο Ενιαίο Ειδικό Επαγγελματικό Γυμνάσιο - Λύκειο (ΕΝΕΕΓΥΛ) στον Αγιο Δημήτριο Αττικής. Ενα σύνθημα και μια αγωνιστική «υποδοχή» που έγιναν με πρωτοβουλία της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Αναπήρων, του Ενιαίου Συλλόγου Γονέων ΑμεΑ Αττικής και Νήσων και της τοπικής ΕΛΜΕ, με γονείς, εκπαιδευτικούς και ΑμεΑ να κατακεραυνώνουν την πρόκληση της κυβέρνησης «που ήρθε να ξεπλύνει τις ευθύνες της με σόου στα ειδικά σχολεία πουλώντας ευαισθησία, χρησιμοποιώντας τους ανάπηρους για ντεκόρ σε ένα σόου υποκρισίας».

Η επίσκεψη Μητσοτάκη έγινε στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Μέρας για τον Αυτισμό. Οπως είπε ο πρωθυπουργός, «με ενδιαφέρει περισσότερο να καταλάβω τι παραπάνω μπορούμε να κάνουμε εμείς ως πολιτεία». Βέβαια, και στο συγκεκριμένο ΕΕΕΕΚ το 75% των εργαζομένων είναι αναπληρωτές, κάτι που είναι πολλαπλά επιζήμιο για τη διδασκαλία παιδιών με αυτισμό, αφού πάνω που χτίζουν σχέση εμπιστοσύνης με τους μαθητές, οι δάσκαλοι φεύγουν και κάθε χρόνο διορίζονται άλλοι, πάντα 3 - 4 μήνες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Οι φορείς που κινητοποιήθηκαν την Παρασκευή καταγγέλλουν επίσης ότι ακόμα και στην κορύφωση του τρίτου κύματος της πανδημίας τα ειδικά σχολεία έμειναν ανοιχτά χωρίς κανένα ουσιαστικά μέτρο πρόληψης και προστασίας, χωρίς να έχουν εμβολιαστεί οι εργαζόμενοι σ' αυτά και οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες. Οταν σε εγκαταστάσεις για 150 μαθητές, όπως προβλέπεται για τα συγκεκριμένα ΕΕΕΕΚ και ΕΝΕΓΥΛ, στοιβάζονται 300 μαθητές, με ελάχιστο προσωπικό (βοηθητικό κ.λπ.). Επίσης, τα ελάχιστα σχολικά λεωφορεία, και στον ένα χρόνο πανδημίας, μεταφέρουν μαθητές τον έναν πάνω στον άλλο, σε συνθήκες πολύωρου συγχρωτισμού. Ακόμη, το απολυτήριο της «επαγγελματικής εκπαίδευσης» μένει χωρίς αντίκρισμα, με τους ικανούς προς εργασία αναπήρους να μένουν μακροχρόνια άνεργοι. Μετά το σχολείο, βέβαια, οι γονείς αναλαμβάνουν, πάντα με «ατομική ευθύνη», να τρέχουν για τις αναγκαίες θεραπείες των παιδιών (άκρως απαραίτητες για την εξέλιξή τους) στα ιδιωτικά απογευματινά κέντρα και να πληρώνουν από την τσέπη τους, γιατί τα δημόσια είναι ελάχιστα.