-- Η περιοχή της Δυτικής Θεσσαλονίκης είναι σημαντικός υποδοχέας βιομηχανικών επενδύσεων, πολλές απ' αυτές στο πλαίσιο της «πράσινης ανάπτυξης». Ποιες είναι οι επιπτώσεις για τους κατοίκους της περιοχής;

-- Αρχικά, να πούμε ότι στο πλαίσιο της «πράσινης ανάπτυξης» σχεδιάζονται στη Δυτική Θεσσαλονίκη μονάδες παραγωγής Ενέργειας με χρήση φυσικού αερίου ή με καύση βιοαερίου. Προωθούνται επίσης η καύση απορριμματογενών καυσίμων (RDF/SRF) από την ΤΙΤΑΝ, η δημιουργία δύο μονάδων καύσης επικίνδυνων υγειονομικών αποβλήτων στη ΒΙΠΕ της Σίνδου και η δημιουργία Μονάδας Επεξεργασίας Αποβλήτων Δυτικού Τομέα στον Λαγκαδά, μέσω ΣΔΙΤ.

Μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι αυτός ο σχεδιασμός δεν σηματοδοτεί καμιά θετική εξέλιξη για το εισόδημα και την ποιότητα ζωής των εργατικών - λαϊκών οικογενειών που ζουν και εργάζονται στις δυτικές συνοικίες. Αλλωστε, και οι πρόσφατες εκθέσεις και μετρήσεις που χαρτογράφησαν τη ρύπανση στην περιοχή, κατέδειξαν ως ενόχους τις μεγάλες βιομηχανίες της περιοχής που υλοποιούν τις «πράσινες πολιτικές» της ΕΕ και των κυβερνήσεων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η τσιμεντοβιομηχανία του Ομίλου ΤΙΤΑΝ στην Ευκαρπία, που από το 2014, εκτός από το πετ-κοκ, χρησιμοποιεί ως συμπληρωματικό καύσιμο υλικό σκουπίδια, τα οποία η ΕΕ τα θεωρεί ΑΠΕ. Αποτέλεσμα της καύσης σκουπιδιών ήταν η αύξηση των καρκινογόνων ρύπων 3 - 4 φορές πάνω από τα επιτρεπτά όρια. Επιπλέον, οι νέες «πράσινες» υποδομές Ενέργειας και τα έργα που προκρίνονται στο πλαίσιο της διαχείρισης των απορριμμάτων με κριτήριο το κέρδος, θα φορτώσουν νέα οικονομικά βάρη στις πλάτες της λαϊκής οικογένειας.

Από τη μία, δηλαδή, οι νέες «πράσινες» υποδομές, στο πλαίσιο της περιβόητης «απελευθέρωσης» της Ενέργειας, θα συμβάλουν στην αύξηση των τιμολογίων, των «πράσινων» τελών και της ενεργειακής φτώχειας του λαού μας. Κι από την άλλη, ο λαός θα πληρώσει πανάκριβα την κατασκευή των Μονάδων Επεξεργασίας Απορριμμάτων και άλλων αντίστοιχων υποδομών που θα προχωρήσουν μέσω ΣΔΙΤ ή συμβάσεων παραχώρησης, ενώ το κόστος λειτουργίας θα μεταφέρεται στους εργαζόμενους και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα μέσω των δημοτικών τελών.

Αλλά και οι όποιες θέσεις εργασίας δημιουργηθούν, θα είναι ελάχιστες, κακοπληρωμένες και χωρίς εργασιακά δικαιώματα.

-- Υπάρχει η άποψη ότι δεν είναι δυνατόν να είναι όλοι ευχαριστημένοι, δηλαδή και οι εργαζόμενοι σ' αυτές τις μονάδες να έχουν δουλειά και οι κάτοικοι να μην επιβαρύνονται. Πώς απαντάτε;

-- Η γειτνίαση βιομηχανικών μονάδων και κατοικιών στη Δυτική Θεσσαλονίκη είναι μία κατάσταση που επιδεινώνει ακόμα περισσότερο τη συσσώρευση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και της δυσοσμίας στις λαϊκές γειτονιές. Οι κάτοικοι όμως της Δυτικής Θεσσαλονίκης δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα με τους εργαζόμενους που εργάζονται στις βιομηχανίες.

Η βιομηχανική ρύπανση και οι τοξικοί ρύποι που παράγονται δεν κάνουν διακρίσεις και δεν ξεχωρίζουν κατοίκους και εργαζόμενους. Ούτε κάνουν διακρίσεις ο κίνδυνος και οι συνέπειες ενός εκτεταμένου βιομηχανικού ατυχήματος. Αλλωστε, δεν είναι λίγοι οι εργαζόμενοι στις μεγάλες μονάδες που ζουν στην περιοχή. Τα παιδιά τους αναπνέουν τον δηλητηριώδη αέρα, οι δομές Υγείας είναι υποβαθμισμένες και κανένας έλεγχος δεν υπάρχει για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην υγεία.

Αρα, τους ενώνει όλους η βαρβαρότητα που βιώνουν στην καθημερινότητά τους. Η κοινή τους αγωνία για μια καλύτερη ζωή. Για παράδειγμα, είναι προς το συμφέρον όλων το αίτημα σωματείων και φορέων να ακολουθηθούν όλα τα επιστημονικά κριτήρια χωροθέτησης για την εγκατάσταση βιομηχανικών μονάδων και έργων στον τομέα της διαχείρισης απορριμμάτων και αλλού.

Το μεγάλο κεφάλαιο εγκαθιστά και λειτουργεί τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις με κριτήριο το κέρδος, βάζοντας σε κίνδυνο τόσο τους εργαζόμενους με τα ελλιπή μέτρα ασφάλειας και υγιεινής στην εργασία, όσο και τους κατοίκους που σταθερά είναι δέκτες της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και της δυσοσμίας.

Επομένως, η πραγματική αντίθεση βρίσκεται ανάμεσα στα ασυμφιλίωτα κοινωνικά συμφέροντα, ανάμεσα στο μεγάλο κεφάλαιο και το λαό που στενάζει. Και το πραγματικό ερώτημα είναι «ανάπτυξη για ποιον;». Οπως αναφέραμε ήδη, όλος αυτός ο σχεδιασμός που δένεται στους τροχούς της «πράσινης ανάπτυξης» και της «κυκλικής οικονομίας» προκρίνεται με κριτήριο τη διασφάλιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας, τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων.

Είναι αποκαλυπτικό ότι από τις περιβόητες ενισχύσεις του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ, το 37% πηγαίνει για «πράσινες επενδύσεις», με επιδοτήσεις, διευκολύνσεις και φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο. Από την άλλη, ο λαός της Δυτικής Θεσσαλονίκης με τους αγώνες του προτάσσει την προστασία της υγείας του και του φυσικού περιβάλλοντος, τη βελτίωση της ποιότητας ζωής, την εναντίωσή του να φορτωθούν πάλι στις πλάτες του νέα οικονομικά βάρη και φόροι, την ανάπτυξη δομών Υγείας, την ανέγερση νέων σχολικών μονάδων, τη δημιουργία σύγχρονων και επαρκών έργων πολιτικής προστασίας κ.ά.

-- Τι στάση κρατούν η Περιφέρεια και οι δήμοι απέναντι στις διεκδικήσεις του λαού της περιοχής;

-- Η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας (ΠΚΜ) και οι δήμοι της Δυτικής Θεσσαλονίκης έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην εξειδίκευση και στην υλοποίηση των παραπάνω σχεδιασμών. Διαχρονικά, επέδειξαν εγκληματική ανοχή απέναντι στις επιπτώσεις που προκαλούσε η ατμοσφαιρική ρύπανση της βιομηχανικής δραστηριότητας σε κατοίκους και εργαζόμενους. Συντηρούσαν και ενίσχυαν το κλίμα της «κοινωνικής εταιρικής ευθύνης» και του «κοινωνικού προσώπου» που πλάσαραν οι βιομήχανοι για να κρύψουν τα περιβαλλοντικά εγκλήματά τους.

Προσπαθούσαν να εφησυχάσουν το λαό της περιοχής, να τον ενσωματώσουν. Για τον ίδιο λόγο εμφανίζονται και τώρα ως όψιμοι υποστηριχτές των λαϊκών κινητοποιήσεων που αναπτύσσονται με αφορμή τα οξυμένα περιβαλλοντικά προβλήματα, ενώ από την πίσω πόρτα εξυπηρετούν τους σχεδιασμούς των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων.

Είναι χαρακτηριστική η στάση του δημάρχου Λαγκαδά, ο οποίος από τη μία κατέθετε στο Δημοτικό Συμβούλιο ψηφίσματα κατά της εγκατάστασης της Μονάδας Επεξεργασίας Απορριμμάτων (ΜΕΑ) στο δήμο, και την ίδια στιγμή έκανε προτάσεις στο Φορέα Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων Κεντρικής Μακεδονίας για σημεία χωροθέτησης της ΜΕΑ μέσα στα όρια του δήμου!

Εχουν στηρίξει και ψηφίσει σε Περιφερειακό και Δημοτικά Συμβούλια όλους αυτούς τους σχεδιασμούς που εξυπηρετούν τις επενδύσεις του μεγάλου κεφαλαίου, σε βάρος της προστασίας της ανθρώπινης υγείας και του φυσικού περιβάλλοντος. Η ΠΚΜ με το Περιφερειακό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων (ΠΕΣΔΑ) εξειδικεύει το Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων (ΕΣΔΑ) που θέτει, μεταξύ άλλων, σε προτεραιότητα την καρκινογόνα καύση απορριμμάτων. Ενας σχεδιασμός που έχει την υπογραφή της πρώην κυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ, και τώρα υλοποιείται και επεκτείνεται πάνω στις ίδιες κατευθύνσεις, από τη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ.

Γι' αυτό καλούμε το λαό της περιοχής να μη δείξει καμία εμπιστοσύνη στις πολιτικές που ευθύνονται για τα οξυμένα προβλήματα, τα οποία τώρα τον βγάζουν στο δρόμο. Να μην τσιμπήσει ούτε στα εκβιαστικά διλήμματα που αναπαράγουν οι μεγαλομέτοχοι των επιχειρήσεων και τα αστικά κόμματα, όπως «κακοπληρωμένη δουλειά, ένταση της εκμετάλλευσης και επενδύσεις με τους όρους που θέτει το κεφάλαιο, ή ανεργία».

Τον καλούμε να δείξει εμπιστοσύνη στη δύναμη του συλλογικού και οργανωμένου αγώνα, που βάζει στο επίκεντρο την προστασία της υγείας και της ζωής, μια καλύτερη ποιότητα ζωής, σύγχρονα εργασιακά δικαιώματα, ζωή και δουλειά με βάση τις σύγχρονες ανάγκες.

-- Υπάρχει κόσμος που προβληματίζεται αν τελικά υπάρχει διέξοδος απ' όλα αυτά. Τι απαντάει το ΚΚΕ;

-- Τα κέρδη του κεφαλαίου δεν μπορούν να συμβαδίσουν με την ανάγκη της κοινωνικής πλειοψηφίας να ζήσει με βάση τις δυνατότητες που προσφέρει σήμερα η εποχή μας. Τα οξυμένα περιβαλλοντικά προβλήματα είναι μια ακόμα απόδειξη.

Τη στιγμή που η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας διευρύνει τις δυνατότητες για την προστασία του περιβάλλοντος και της υγείας των εργαζομένων και του λαού, όχι μόνο δεν αξιοποιούνται προς αυτήν την κατεύθυνση από τις επιχειρήσεις και το κράτος, επειδή κοστίζουν, αλλά επιπλέον το κεφάλαιο δεσμεύει το όποιο επιστημονικό και τεχνολογικό επίτευγμα προσφέρει η ανθρώπινη σκέψη και εργασία, για να αποσπάσει ακόμα μεγαλύτερα κέρδη.

Η διέξοδος που προτείνει το ΚΚΕ βρίσκεται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Μέσα από τις ίδιες τις εξελίξεις προβάλλει η αναγκαιότητα για έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης προς όφελος του λαού, με εργατικό έλεγχο, κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας. Η εργατική εξουσία θα εξασφαλίζει τη χωροθέτηση της βιομηχανικής δραστηριότητας και των κατοικιών, τη διαχείριση των απορριμμάτων με κριτήριο τις ανάγκες των πολλών και όχι τα κέρδη των λίγων. Μόνο έτσι μπορούμε να μιλάμε για πραγματική προστασία του περιβάλλοντος, της ανθρώπινης υγείας και ζωής.