«Βόμβα», «σοκ» και άλλα παρόμοια συνόδευσαν την αποκάλυψη ότι ένας λογαριασμός στο Facebook, που επί χρόνια εμφανιζόταν «δραστήριος», ως υπαρκτό πρόσωπο, τελικά δεν υπήρξε ποτέ. Το πιο «σοκαριστικό» - κατά τους χιλιάδες «εξαπατημένους» χρήστες, που αλληλεπιδρούσαν καθημερινά με την ανύπαρκτη «φίλη» τους - είναι πως κανένα από τα υποτιθέμενα «φίλτρα», με τα οποία διακρίνονται οι ψεύτικοι λογαριασμοί, δεν λειτούργησε ως ασπίδα τάχα απ' αυτήν την «απάτη», το «κοινωνικό πείραμα» ή τη «λογοτεχνική φάρσα», όπως χαρακτηρίζεται μετά την αποκάλυψή της. Ανεξάρτητα από το τι κρύβεται πίσω από τον συγκεκριμένο ψεύτικο λογαριασμό, αποκαλύπτονται για άλλη μια φορά οι μεγάλοι κίνδυνοι και οι παγίδες πίσω από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Οχι μόνο επειδή ο χρήστης, τα ενδιαφέροντα, οι αντιλήψεις και η δραστηριότητά του είναι πάντα ορατά από το μονοπώλιο - ιδιοκτήτη του Μέσου και από κάθε άλλον «ενδιαφερόμενο», αλλά και επειδή οι δυνατότητες παρακολούθησης, χειραγώγησης και εξαπάτησης απογειώνονται μέσα από τη διαδικτυακή «ανωνυμία». Μάλιστα, τα κίνητρα και τα αποτελέσματα δεν είναι καθόλου «αθώα», όπως δείχνουν οι πολλές περιπτώσεις εμπλοκής οργανωμένων συμφερόντων, μυστικών υπηρεσιών, ακόμα και κυβερνήσεων, σε υποθέσεις απόσπασης πληροφοριών, παρακολούθησης δραστηριοτήτων ή και ποινικοποίησής τους, αξιοποιώντας ως «απόχη» τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Επομένως, μόνο ως «παραμορφωτικό φακό» των κοινωνικών και άλλων ανθρώπινων σχέσεων μπορεί να τα αντιμετωπίζει κανείς. Η ζωή βρίσκεται «εκεί έξω» και η πιο αισιόδοξη «νότα» της είναι η συλλογική, οργανωμένη δράση.