Η εκδήλωση περιλάμβανε αφιέρωμα στην Πρωτομαγιά, στο οποίο παρουσιάστηκε το χρονικό της καθιέρωσής της ως παγκόσμιας μέρας της εργατικής τάξης, ενώ έγινε αναφορά σε ξεχωριστούς σταθμούς στους εορτασμούς της στη χώρα μας, από την πρώτη Πρωτομαγιά μέχρι τον περσινό εορτασμό της στις συνθήκες της καραντίνας. Το αφιέρωμα συνοδεύτηκε από τραγούδια γραμμένα για τους αγώνες των εργαζομένων, με τη συμβολή μελών του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου.

Χαιρετισμό στην εκδήλωση εκ μέρους της Επιτροπής Νεολαίας της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ) απηύθυνε ο Πέτρος Πέτρου. «Οι εργαζόμενοι κατάφεραν μέσα από τους αγώνες που διεξάγουν όλο αυτό το διάστημα της πανδημίας να αποδείξουν ότι η ταξική πάλη δεν σταματάει ποτέ», σημείωσε και πρόσθεσε πως οι φετινές Πρωτομαγιάτικες απεργιακές πρωτοβουλίες θα δώσουν μια ακόμα απάντηση στην προσπάθεια κυβερνήσεων και εργοδοτών να χτυπήσουν το απεργιακό δικαίωμα, να βάλουν χέρι στα σωματεία, να θέσουν εμπόδια στη συλλογική οργάνωση και δράση.

«Ο αγώνας είναι δύσκολος. Η ταξική πάλη δεν είναι ευθύγραμμη διαδικασία. Εχει στροφές, έχει καμπές», επισήμανε. «Από όσες συμπληγάδες κι αν περάσει, θα είναι νικηφόρα η πάλη μας, γιατί το ξέρουμε ότι ο καπιταλισμός, αυτό το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα μαζί με την εξουσία του, γέννησε ταυτόχρονα και τον νεκροθάφτη του, την εργατική τάξη», πρόσθεσε. «Το δίκιο δεν χαρίζεται, κατακτιέται. Ποτέ, σε καμία εκμεταλλευτική κοινωνία το δίκιο δεν χαρίστηκε», ανέφερε και υπογράμμισε πως η πάλη «πρέπει να είναι ασυμβίβαστη, απέναντι στους ίδιους τους εκμεταλλευτές και σε εκείνους τους υπηρετούν, τους πολιτικούς και τους συνδικαλιστικούς υπηρέτες του συστήματος».

Ανάμεσα στους εμβληματικούς αγώνες της εργατικής τάξης, ξεχώρισε τις μαζικές απεργίες στο Σικάγο που έθεσαν στο επίκεντρό τους το πρωτοποριακό για την εποχή αίτημα για την καθιέρωση του 8ωρου. Αναφέρθηκε στον αντίκτυπο των αγώνων αυτών στην οργάνωση και την πάλη των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο. Οσον αφορά την Ελλάδα, δεν παρέλειψε να μιλήσει για τον Μάη του 1936 και τον απεργιακό αγώνα στη Θεσσαλονίκη, την Πρωτομαγιά του 1944 και την εκτέλεση 200 κομμουνιστών στην Καισαριανή, αλλά και την πείρα από τις δύο Πρωτομαγιές που συνδυάστηκαν με πολύμηνους απεργιακούς αγώνες των εργαζομένων στο εργοστάσιο της «Ελληνικής Χαλυβουργίας».

«Εχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας, για να προετοιμάσουμε την τάξη μας με τους αγώνες για να μπορέσει να γίνει τάξη για τον εαυτό της», τόνισε και αναφέρθηκε στην ευθύνη που έχει αναλάβει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, τα συνδικάτα και οι εργαζόμενοι που συσπειρώνονται σε αυτό.

«Κανένας σήμερα δεν μπορεί να αποδεχθεί ότι αυτό που ζούμε είναι πρόοδος και εξέλιξη», τόνισε και ξεκαθάρισε ότι δεν είναι «πρόοδος» για την εργατική τάξη «οι πόλεμοι και το μοίρασμα των πλουτοπαραγωγικών πηγών σε όλο τον κόσμο», η μετατροπή της τεχνολογικής εξέλιξης σε «εργαλείο στα χέρια των καπιταλιστών» για τη χειροτέρευση της θέσης του εργαζόμενου, η δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα, το νομοσχέδιο της κυβέρνησης που επιτίθεται στο 8ωρο. «Είναι μια μεγάλη οπισθοδρόμηση», επισήμανε και κάλεσε τους νέους εργαζόμενους να πάρουν τη θέση τους στον αγώνα που γράφει στη σημαία του το στόχο της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.