«Δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, είναι τα αιτήματα, εδώ και δυο δεκαετίες, των πιο ακραίων κύκλων του ΣΕΒ, που θέλουν να "ελαστικοποιήσουν" πλήρως τις εργασιακές σχέσεις», δήλωσε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Π. Σκουρλέτης, ενώ η τομεάρχης Εργασίας, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, μίλησε για κοινωνική πρόκληση και εμπαιγμό των εργαζομένων, στηλιτεύοντας τη «νεοφιλελεύθερη αντίληψη» που θεωρεί ότι «ο εργοδότης και ο εργαζόμενος είναι ισότιμοι».

Οι κραυγές του ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο αδυνατούν να συγκαλύψουν την εκκωφαντική του σύμπλευση με τη ΝΔ στη στρατηγική του κεφαλαίου. Υλοποιώντας την από τη θέση της κυβέρνησης, έβαλε τις βάσεις πάνω στις οποίες πατούν οι σημερινές επιχειρούμενες ανατροπές (διευθέτηση εργάσιμου χρόνου, υπονόμευση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση κ.ά.). Με μπούσουλα αυτήν τη στρατηγική, που προδιαγράφει και τις μελλοντικές του πράξεις, υιοθετεί τους στόχους - κόλαφο για το λαό του Ταμείου Ανάκαμψης, ενώ ψήφισε προ ολίγου καιρού μαζί με τη ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ τον μηχανισμό για τους «ίδιους πόρους» του Ταμείου, με τον οποίο τα νέα βάρη θα φορτωθούν τα επόμενα χρόνια στις πλάτες του λαού.

Γι' αυτό ξιφουλκεί ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό προκειμένου να κρύψει πως οι ανατροπές εργασιακών δικαιωμάτων είναι το προαπαιτούμενο της καπιταλιστικής ανάκαμψης όποιος κι αν τη διαχειρίζεται, ενώ ποτέ και πουθενά αυτή δεν συμβάδισε με την ευημερία των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.