Στο 2ο κείμενο ένας νέος έρχεται αντιμέτωπος με σύνθετα και δύσκολα κατανοητά πολλές φορές ζητήματα, όπως είναι οι Διεθνείς οικονομικές και γεωπολιτικές εξελίξεις. Ζητήματα που απαιτούν ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια επεξήγησης σε φίλους και οπαδούς του Κόμματος, ακόμα και μέσα στην Οργάνωση.

Η δυσκολία αυτή αυξάνεται στα μέλη της ΚΝΕ και όσο πάμε σε μικρότερους ηλικιακά συντρόφους, όχι τόσο όσον αφορά στην κατανόηση της Θέσης μας, όσο στην πολιτική της προπαγάνδα, ώστε να γίνει κτήμα ακόμα περισσότερων νέων. Ενδεικτικό είναι, εξάλλου, ότι στις συζητήσεις μας ακόμα και με ένα υποψήφιο μέλος του Κόμματος και της ΚΝΕ, πολύ σπάνια, η κουβέντα βαθαίνει σε θέματα όπως τι είναι και γιατί δημιουργείται η κρίση, την έννοια του Κεφαλαίου κ.ο.κ. Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν λέμε ότι πρέπει να φτάσουμε και στο άλλο άκρο, δηλαδή να μην προχωράμε σε προτάσεις στρατολογίας με κάποιον που συμφωνεί με το Πρόγραμμα και το Καταστατικό, επειδή μπορεί να μην έχει κατανοήσει πλήρως τη θεωρία της αξίας. Αντίθετα, να γίνουμε πιο ικανοί σαν μέλη του Κόμματος, να μη φοβόμαστε να ανοίγουμε τέτοιες συζητήσεις, επιμένοντας στο να γινόμαστε πιο απαιτητικοί απ' τους εαυτούς μας, στην εμβάθυνση και καλύτερη γνώση αυτών των πτυχών της κοσμοθεωρίας μας.

Με την τριχοτόμηση των Θέσεων καλούμαστε κάποιοι για 1η φορά να τοποθετηθούμε σε θέματα που μέχρι τώρα θεωρούσαμε (εσφαλμένα) ότι ανήκουν σε κάποιους συγκεκριμένους «ειδικούς», ίσως και χρεωμένους σε αυτούς τους τομείς, με εμάς τους υπόλοιπους να καταπιανόμαστε με τα τρέχοντα και καθημερινά. Η απόφαση να έχουμε στα χέρια μας ένα ξεχωριστό κείμενο για το γενικότερο πλαίσιο, μέσα στο οποίο δρούμε και παλεύουμε, βοηθάει στο να μην κάνουμε απλώς ένα «πέρασμα» στην ενότητα αυτή και να χαθεί ανάμεσα στα πολλά, αλλά να αφιερώσουμε χρόνο στο διάβασμα και τη μελέτη της. Ταυτόχρονα, γίνεται ξεκάθαρο ότι κάθε μέλος του Κόμματος και της ΚΝΕ οφείλει να γνωρίζει τη μεγάλη εικόνα. Οταν, δηλαδή, πάμε να βγάλουμε συμπεράσματα, να κάνουμε έναν απολογισμό της δράσης μας, να κρίνουμε τις διαθέσεις του κόσμου, πιο μπροστά θα πρέπει να έχουμε υπόψιν μας την πραγματικότητα μέσα στην οποία καλούμαστε να δράσουμε.

Δεν μπορούμε, για παράδειγμα, στη συνεδρίαση της ΚΟΒ να αρκούμαστε μόνο στο ότι «ο κόσμος δεν καταλαβαίνει», δίχως να λαμβάνουμε υπόψη τη γενικότερη κατάσταση υποχώρησης του εργατικού κινήματος στη χώρα μας και διεθνώς ή ακόμα όταν στη δίνη της καθημερινότητας μας καταλαμβάνει η απογοήτευση και νομίζουμε ότι αυτός ο ρημαδο-τροχός της Ιστορίας έχει κολλήσει στη λάσπη και δεν λέει να γυρίσει, όπως παλεύουμε και ονειρευόμαστε, χωρίς την ίδια στιγμή να τα συσχετίζουμε με τη συνολικότερη κατάσταση οπισθοχώρησης του ΔΚΚ, το βαθμό χειραφέτησης της εργατικής τάξης. Αν, δηλαδή, μεταφέρουμε μια εικόνα, χωρίς τις πτυχές αυτές, τότε η όποια ερμηνεία στις διαθέσεις των μαζών θα ναι αποσπασματική, ξεκομμένη από το γενικότερο πλαίσιο που διαμορφώνει και καθορίζει τις διαθέσεις αυτές και επομένως λαθεμένη ή έστω παραπλανητική, αφού το αποτέλεσμα μιας πράξης εξηγείται μόνο αν πιάσουμε το νήμα από την αιτία που την προκάλεσε. Από αυτή τη σκοπιά, θεωρώ πως έχει αξία να γνωρίζουμε και να κατανοούμε τους διεθνείς συσχετισμούς στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο. Γιατί άλλη ερμηνεία δίνουμε, όταν εξηγούμε την όξυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και τις διεκδικήσεις της Τουρκίας, βλέποντάς τες μέσα από το μικροσκόπιο του διεθνούς ανταγωνισμού, όπως καταγράφεται η όξυνση των σχέσεων ΗΠΑ - Ρωσίας και η νέα συμφωνία της Τουρκίας με την τελευταία για τους «S-400», ενώ αποτελεί ταυτόχρονα πολύτιμο εταίρο των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ, διαθέτοντας τη 2η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη. Και από την άλλη μεριά, άλλη ερμηνεία θα δώσουμε σε όλες αυτές τις προκλητικές ενέργειες της τουρκικής αστικής τάξης, αν δεχτούμε ότι έχουμε να κάνουμε απλώς με έναν τρελό Σουλτάνο (!), όπως παρουσιάζουν τα ΜΜΕ.

Αντίστοιχα, για να μπορέσουμε πιο αποτελεσματικά να φωτίσουμε τις αιτίες για τη «στροφή» που έκανε η ΕΕ, λαμβάνοντας ενιαία δημοσιονομικά μέτρα στα κράτη - μέλη της, δεν γίνεται να αφήσουμε απέξω τους λόγους που οδήγησαν τη Γερμανία και τις χώρες του αποκαλούμενου σκληρού Βορρά να συμβιβάσουν τις αντιθέσεις τους και να προχωρήσουν σε κοινό δανεισμό με τις υπόλοιπες χώρες, που μεταξύ άλλων αποτυπώνεται και η προσπάθεια αποφυγής περαιτέρω κλυδωνισμού στο εσωτερικό της ΕΕ μετά και το Brexit.

Σε αυτό το θέμα ειδικά, θεωρώ ότι πρέπει να σταθούμε, διότι ακουμπάνε αρκετά στον λαό ιδεολογήματα, όπως ότι ο κοινός δανεισμός σηματοδοτεί ένα νέο φιλολαϊκό ξεκίνημα για την ΕΕ, ότι παύει η ηγεμονία της Γερμανίας υπέρ των φτωχών κρατών του Νότου. Σε κάθε περίπτωση, ως πρωτοπορία, οφείλουμε να ερμηνεύουμε τις εξελίξεις αυτές από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης, με άξονα τον απεγκλωβισμό της από ιδεολογήματα γύρω από τη δυνατότητα μετατροπής της ΕΕ ως ένωσης λαών, αποκαλύπτοντας πως κάθε κίνηση που αποσκοπεί στην εμβάθυνση και ενοποίηση της ΕΕ, αποτελεί μόνο εχθρική εξέλιξη για τους λαούς της Ευρώπης, καθώς ισχυροποιείται η ένωση των εχθρών των λαών σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Κλείνοντας, η συζήτηση πάνω στο 2ο κείμενο σε συνδυασμό πάντα με τα άλλα δύο βοηθάει ιδιαίτερα, ώστε να ξεμπλοκάρουμε, να μη φοβόμαστε να τοποθετούμαστε στα όργανα πάνω σε σύνθετα και αντικειμενικά δύσκολα θέματα, διότι ένα μικρό ποσοστό μόνο των μελών μας απασχολείται καθημερινά με ζητήματα όπως είναι ο διεθνής ανταγωνισμός, οι οικονομικές και στρατιωτικές εξελίξεις, πέρα από την ανάγνωσή τους στον «Ριζοσπάστη» και στην ΚΟΜΕΠ. Πρέπει να αποτελέσει το Συνέδριο το έναυσμα για βαθύτερη μελέτη με την αξιοποίηση παλιών και νέων εκδόσεων της «Σύγχρονης Εποχής», επικαιροποιημένων επεξεργασιών, άρθρων της ΚΟΜΕΠ, βήμα για να γίνουμε πιο ικανοί στη δύσκολη και επίπονη προσπάθεια της ανασύνταξης του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος, στην ενδυνάμωση και πολλαπλασιασμό των επαναστατικών δυνάμεων σε κάθε γειτονιά και κλάδο, την ορμητική ανάπτυξη των Κομματικών Οργανώσεων. Προετοιμαζόμαστε από σήμερα για την κοινωνία του αύριο, στην οποία κανένας δεν θα περισσεύει!