Ενα ισχυρό χτύπημα στα δικαιώματα των εργαζομένων είναι η εξέλιξη που συντελείται με εργαζόμενους στο Ταμείο Αλληλοβοηθείας Υπαλλήλων του υπουργείου Πολιτισμού, οι οποίοι είδαν την πόρτα της εξόδου μετά από 15 έως 24 χρόνια εργασίας στον συγκεκριμένο φορέα.

Το Ταμείο Αλληλοβοήθειας έχει ως κύρια αρμοδιότητα τη διαχείριση του βρεφονηπιακού σταθμού, της παιδικής κατασκήνωσης και κάποιες άλλες υπηρεσίες. Σε αυτό απασχολούνταν γύρω στους 35 εργαζόμενους, οι οποίοι από το 2014 είχαν απογραφεί στην Ενιαία Αρχή Πληρωμών και στο Μητρώο Απογραφής Δημοσίων Υπαλλήλων. Το 2019 ψηφίστηκε νόμος (4598), σύμφωνα με τον οποίο μεταφέρεται ο παιδικός σταθμός σε ένα αυτοτελές τμήμα του υπουργείου και το σύνολο του προσωπικού του Ταμείου Αλληλοβοηθείας καταλαμβάνει προσωποπαγείς θέσεις στο ΥΠΠΟ μετά από τυπικό έλεγχο των προσόντων τους από το ΑΣΕΠ. Παρ' όλα αυτά οι εργαζόμενοι δεν είχαν ακόμα τοποθετηθεί στις προβλεπόμενες θέσεις, όπως είχε συμβεί με αντίστοιχες περιπτώσεις, π.χ. των εργαζομένων του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης. Στη συνέχεια ψηφίζεται νέος νόμος ο οποίος θέτει το Ταμείο Αλληλοβοηθείας σε καθεστώς εκκαθάρισης εν λειτουργία και δίνει τη δυνατότητα στον εκκαθαριστή, αυθαίρετα και παράτυπα, να θέσει σε καθεστώς ιδιότυπης αναστολής όσους εργαζόμενους «δεν του χρειάζονταν».

Από τότε ξεκινά και η οδύσσεια των 8 εργαζομένων που τέθηκαν, αρχικά, σε αναστολή (χωρίς αμοιβή και ένσημα) και χωρίς να τους δοθεί η δυνατότητα να τοποθετηθούν σε άλλες θέσεις. Τέλος του περασμένου μήνα ενημερώθηκαν αιφνιδιαστικά ότι απολύονται. Η επιλογή των 8 εργαζομένων, επιπλέον, γεννά πολλά ερωτήματα. Πολλοί μιλούν για στοχοποίηση, καθώς πρόκειται για εκείνους που διεκδίκησαν την εφαρμογή του νόμου 4598/2019 που περνά τον παιδικό σταθμό στον έλεγχο του υπουργείου από το οποίο χρηματοδοτείται αποκλειστικά.

«Προσπαθούν να μας εξοντώσουν», «Πρόκειται για μια επίδειξη δύναμης από μεριάς της ηγεσίας του υπουργείου Πολιτισμού», μας ανέφεραν εργαζόμενοι που συνομιλήσαμε μαζί τους. Τόνισαν τη δεινή θέση που βρίσκονται: Εν μέσω πανδημίας βρέθηκαν χωρίς αποδοχές, ένσημα και έτσι δεν μπορούν να αποζημιωθούν ούτε καν από τον ΟΑΕΔ, εγκλωβισμένοι σε καθεστώς ομηρίας και οικονομικής ασφυξίας.