Ανάμεσα σε αυτούς και ο αρθρογράφος της Εφ.Συν. Τ. Παππάς, που το Σάββατο που μας πέρασε, είπε να κάνει μια ιστορική περιοδολόγηση περί πολιτικών συμμαχιών, για να καταλήξει στο «συμπέρασμα» πως «για να μην καταντήσει λοιπόν πλυντήριο αντιλαϊκών πολιτικών, το ΚΚΕ αρνείται τη συμμετοχή του σε κυβερνήσεις συνεργασίας με προοδευτικό πρόσημο (...) Αυτή η εξαίρεση, επειδή είναι ακίνδυνη για το σύστημα, δεν ταράζει σαν εφιάλτης τον ύπνο των αρχόντων (...) Η Δεξιά στις διάφορες εκδοχές της - και εδώ και αλλού - κυβερνά απερίσπαστη και πολλοί πολίτες επιλέγουν την αποχή, επειδή δε βλέπουν πειστικές και ελκυστικές εναλλακτικές λύσεις».

`Η πάλι μπορεί και να εμπνεύστηκε, πάνω εκεί που έψαχνε στο αρχείο του, από τη συνέντευξη που ο ίδιος είχε πάρει το 2009 από τον Μ. Χρυσοχοΐδη, τότε στέλεχος της «επωαζόμενης» κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ επί Γ. Παπανδρέου, στην οποία ο σημερινός υπουργός της ΝΔ δήλωνε με στόμφο πως «πρέπει επιτέλους όσοι επικαλούνται την πρόοδο σε αυτή τη χώρα να πάρουν θέση και να συνταχθούν σε ένα ευρύτερο μπλοκ προοδευτικών δυνάμεων που επιθυμούν να φέρουν μόνιμες, κοινωνικά δίκαιες και ουσιαστικές αλλαγές στη χώρα. Το ΚΚΕ με τη στάση απόλυτης άρνησης σε αυτό το αίτημα δηλώνει ουσιαστικά ότι επιθυμεί να συνεχίσει να λειτουργεί σαν βασικό ανάχωμα υπέρ της συντήρησης».

Αλλά και η ιστορική πείρα που επικαλείται - με διάφορες ιστορικές λαθροχειρίες -, από τα «λαϊκά μέτωπα» έως τον ευρωκομμουνισμό και τη συμμετοχή των Κομμουνιστικών Κομμάτων σε μια σειρά από χώρες σε αστικές κυβερνήσεις το ακριβώς αντίθετο απ' όσα λέει επιβεβαιώνει. Οχι μόνο στο μακρινό παρελθόν αλλά και στο πολύ πρόσφατο. Γιατί π.χ. μπορεί να μας είπε για τη στήριξη και συμμετοχή Κομμουνιστικών Κομμάτων στις σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις σε Ισπανία και Πορτογαλία τα τελευταία χρόνια, αλλά δεν μας είπε: Ποια ήταν τα θετικά αποτελέσματα για τους λαούς από τη συμμετοχή αυτή; Μπορεί να μας πει έστω κι έναν αντεργατικό νόμο που κατάργησαν οι κυβερνήσεις αυτές; `Η μήπως γιατί και σε αυτές τις χώρες τα «καλά» των εμπορευματοποιημένων συστημάτων Υγείας «φιγουράρουν» μαζί με όλες τις υπόλοιπες της ΕΕ;

Ξέρουμε βέβαια πως οι «άρχοντες» θα κοιμούνταν σαν πουλάκια αν την αναγκαία και επίκαιρη αυτή πρόταση το ΚΚΕ την έβαζε στην άκρη ή την «κρατούσε για τον εαυτό του» και για κάποιο «μακρινό μέλλον», καλλιεργώντας «στο ενδιάμεσο» το «ρεαλισμό» της υποταγής στο σύστημα και τους αρνητικούς συσχετισμούς, κάνοντας τον «νεροκουβαλητή» σε αστικές κυβερνήσεις, παλεύοντας να πείσει τον λαό πως πρέπει σήμερα να «αυτοεξαιρεθεί» από τον αγώνα για τις σύγχρονες ανάγκες του. Αλλά... ας αλλάξουν πλευρό.