Λίγες μέρες μετά την άρνηση του Ελληνα ΥΠΕΞ να αποκλείσει μια αναγνώριση του Κοσόβου, ο πρωθυπουργός του ΝΑΤΟικού προτεκτοράτου Αλμπιν Κούρτι, μιλώντας στο «Βήμα», δήλωσε ότι «θα καλωσορίζαμε την απόφαση αναγνώρισης της ανεξαρτησίας του Κοσόβου» από την Ελλάδα και πρόσθεσε ότι κάτι τέτοιο «θα ήταν μία ουσιαστική απόδειξη του περιφερειακού ηγετικού ρόλου που η Ελλάδα θα έπρεπε να παίξει»... Από κοντά, βαλκανικά ΜΜΕ (π.χ. «Pristina Insight») χτες παρατηρούσαν πόσο «ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλαδα έχει χαιρετίσει τη δέσμευση Ελλάδας και Κοσόβου να βαθύνουν τις σχέσεις τους» και σε αναλύσεις με τίτλο για την «εκκολαπτόμενη σχέση Ελλάδας και Κοσόβου» επέμειναν ότι «η κατάσταση του Κοσόβου αποτελεί "ξεχωριστή περίπτωση" (σ.σ. "sui generis")» και δεν θα πρέπει να θεωρείται αντίστοιχη π.χ. με αυτή του ψευδοκράτους στην Κύπρο. Κατέληγαν δε ότι «η αναγνώριση του Κοσόβου από ελληνικής πλευράς θα συναντούσε την αποδοχή πολλών δυτικών χωρών, περιλαμβανομένων των ισχυρών εταίρων και συμμάχων του Κοσόβου, και θα θεωρούνταν αληθινή συνεισφορά στην προοπτική του για περιφερειακή ειρήνη και ευημερία». Τέτοιες επισημάνσεις, αν μη τι άλλο, καταγράφουν την εκτίμηση και τις προσδοκίες που γεννά η στοίχιση της ελληνικής αστικής τάξης στον ευρωατλαντικό σχεδιασμό και στα προτάγματα ΕΕ - ΝΑΤΟ. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το πόσο βυθίζεται η χώρα σε επικίνδυνους ανταγωνισμούς, που ποτέ δεν επιφύλαξαν τίποτα καλό για κανέναν λαό.