Σε κάτι σάπιο, και μάλιστα πολύ βαθύτερα στο ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης, πρέπει να αναζητηθεί η πηγή των επαναλαμβανόμενων «βίαιων συμπεριφορών» που φτάνουν μέχρι και σε αποτρόπαιες δολοφονίες, όπως η πρόσφατη στη Φολέγανδρο με θύμα την 26χρονη κοπέλα από τον σύντροφό της. Γιατί, τι άλλο μπορεί να βγάζει στην επιφάνεια τα πιο βάρβαρα, τα πιο απάνθρωπα ένστικτα και μια τέτοια ευκολία στην αποτρόπαια βία τόσο απέναντι στο γυναικείο φύλο όσο και γενικότερα, αν όχι ο ατομισμός, το «ο θάνατός σου η ζωή μου», όλα εκείνα τα στοιχεία με τα οποία διαπαιδαγωγούνται γενιές και γενιές; Πού αλλού, αν όχι στις «αξίες» του ατομισμού και της ανταγωνιστικότητας, που χαρίζει απλόχερα η σημερινή κοινωνία, να αναζητηθεί η βαθύτερη αιτία, για κάθε τέτοιο «πρωτόγνωρο περιστατικό», που σοκάρει, που προκαλεί οργή σε πλατιά εργατικά - λαϊκά στρώματα και τη νεολαία; Τα παραπάνω μένουν στο απυρόβλητο όσο ο δικαιολογημένος προβληματισμός εγκλωβίζεται στο ζήτημα της «ανατροφής», δηλαδή πάλι στην «ατομική ευθύνη» του κάθε γονέα για τα παιδιά του, όσο σημαντική κι αν είναι και αυτή η πλευρά. Από κάθε τέτοιο περιστατικό ξεπηδούν οι ουρές ενός βάναυσου συστήματος, που στηρίζεται στη βία και την εκμετάλλευση, κι αυτό δεν μπορεί πια να κρυφτεί με τίποτα. Και άλλη απάντηση, πέρα από τις αξίες και τα ιδανικά που διαμορφώνονται μέσα στη συλλογική δράση για να ξεριζωθεί από τη ρίζα της αυτή η βαναυσότητα, δεν μπορεί να υπάρξει.