Τις πληγές τους μετράνε χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά στη Γερμανία (Βόρεια Ρηνανία - Βεστφαλία και Ρηνανία - Παλατινάτο) που βρέθηκαν αθωράκιστα λόγω της έλλειψης υποδομών στην ...αναπτυγμένη χώρα. Υποδομές που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την κακοκαιρία της προηγούμενης βδομάδας και τις καταστροφικές πλημμύρες που προκάλεσαν, με υπερχειλίσεις ποταμών που δεν άφησαν τίποτα όρθιο, ενώ οδήγησαν στο θάνατο τουλάχιστον 166 ανθρώπους και εκατοντάδες είναι ακόμα οι αγνοούμενοι (και στο γειτονικό Βέλγιο οι νεκροί έχουν φτάσει τους 31).

Εκτός από άστεγοι, πολλοί είναι και όσοι έμειναν χωρίς δουλειά, καθώς ζημιές μεγαλύτερες ή μικρότερες υπάρχουν και σε εργοστάσια της περιοχής, όπως το εργοστάσιο στο Mπαντ Νοϊενάρ στο Παλατινάτο, που τροφοδοτούσε την αυτοκινητοβιομηχανία, με 280 εργάτες.

Τεράστιες είναι και οι καταστροφές σε υποδομές, σε δρόμους και σιδηροδρομικές γραμμές σε πάνω από 600 χιλιόμετρα. Ταυτόχρονα ήδη διατυπώνεται ο φόβος ότι οι εργασίες αποκατάστασης σε δίκτυα ηλεκτροδότησης και φυσικού αερίου θα διαρκέσουν αρκετό καιρό, με τον άμεσο κίνδυνο πολλοί άνθρωποι να μείνουν χωρίς ρεύμα και σε παγωμένα σπίτια τον χειμώνα που έρχεται.

Την ίδια ώρα, η γερμανική αστική κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, που ευθύνονται για την απουσία ουσιαστικών μέτρων πρόληψης και προστασίας γιατί αυτά μπαίνουν στο «ζύγι» τού τι συμφέρει το κεφάλαιο και τις επενδύσεις του, εμφανίζεται μετά τη νέα καταστροφή να υπόσχεται άμεση βοήθεια 400 εκατομμυρίων ευρώ στους πληγέντες, που αναμένεται να ανακοινωθεί σήμερα. Για άλλη μια φορά επαναλαμβάνεται η ίδια τακτική, που καταγράφηκε και σε προηγούμενες καταστροφές από πλημμύρες, όπως το 2002 στον ποταμό Ελβα, αλλά τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν να περιμένουν ουσιαστική προστασία, όσο διατηρείται η έλλειψη υποδομών, η εμπορευματοποίηση της γης, δηλαδή ό,τι συμφέρει το εκμεταλλευτικό σύστημα.

Ταυτόχρονα, μια ακόμα ανησυχία των αρχών των πληγεισών περιοχών αφορά την έξαρση της πανδημίας του κορονοϊού, καθώς στη διαδικασία για την αποκατάσταση των ζημιών παρατηρείται συνωστισμός, ενώ στην απελπισία τους οι άνθρωποι που έχουν χάσει τα πάντα δεν δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στα μέτρα προστασίας. Ακόμα υπάρχουν καταστροφές και υγειονομικών δομών και ιατρείων, που δυσχεραίνουν το εμβολιαστικό πρόγραμμα και έτσι αποφασίστηκε να δημιουργηθούν κινητές μονάδες εμβολιασμού.