Τι να φταίει άραγε που για μια ακόμα φορά χιλιάδες στρέμματα δάσους, σπίτια, περιουσίες έγιναν παρανάλωμα, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τη ζωή του λαού; Να είναι η κλιματική αλλαγή «που μας υπερβαίνει», το «οργανωμένο σχέδιο εμπρησμών», η «ασυνειδησία» ορισμένων και η «ατομική ευθύνη» όσων έχτιζαν μέσα στα δάση; 'Η μήπως η «γραφειοκρατία» που δεν επιτρέπει τον συντονισμό των δυνάμεων στα μέτωπα της φωτιάς; Ολα αυτά και τίποτα, λένε τα αστικά επιτελεία και η κυβέρνηση, οι οποίοι ως συνήθως παίζουν «τον παπά» για να κρυφτεί η κοινή ρίζα όλων των παραπάνω και άλλων τόσων παραγόντων που καθιστούν τον λαό κάθε φορά «στο ίδιο έργο θεατή». Και η κοινή ρίζα δεν είναι άλλη από το κέρδος και τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Είτε μιλάμε για την κλιματική αλλαγή, που είναι αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης αλλά και άλλοθι για να προωθούνται οι νέες «πράσινες» μπίζνες, με ανυπολόγιστες συνέπειες για το περιβάλλον. Είτε μιλάμε για τη γη - εμπόρευμα, που αποτελεί το «δαδί» για την καταστροφή των δασών από τα κάθε είδους επιχειρηματικά συμφέροντα ενεργειακών, κατασκευαστικών, τουριστικών και άλλων ομίλων. Είτε μιλάμε για το αστικό κράτος, που εχθρεύεται ανοιχτά τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες, τις οποίες ζυγίζει με το κριτήριο του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο, την ίδια ώρα που είναι παραπάνω από ικανό και γρήγορο να προωθήσει τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Να λοιπόν τι χρειάζεται να βάλει ο λαός στο στόχαστρο, στον αγώνα για να υπερασπιστεί τη ζωή του, για άμεσα μέτρα προστασίας και ανακούφισης των χιλιάδων πληγέντων, για να μη ζει κάθε χρόνο τις ίδιες τραγωδίες.