Ανυποχώρητοι συνεχίζουν τον πολυήμερο αγώνα τους οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι στην περιοχή της Μακεδονίας και της Θράκης. Προειδοποιούν πως αν από την αυριανή συνάντηση με τον υπουργό Γεωργίας δεν πάρουν δεσμευτικές απαντήσεις στα αιτήματά τους, θα προχωρήσουν σε κλιμάκωση και ένταση των κινητοποιήσεών τους, αλλά και των μορφών δράσης. Είναι «δρόμος χωρίς επιστροφή» για τους κτηνοτρόφους, τους καπνοπαραγωγούς, τους βαμβακοπαραγωγούς, τους καλλιεργητές σιτηρών και τεύτλων, για όλους τους φτωχομεσαίους αγρότες, που μέσα στην τελευταία δεκαετία υπέστησαν μείωση στο εισόδημά τους μεγαλύτερη από 40%.

Η πεποίθησή τους πως μόνο μέσα από τον ενωμένο και συντονισμένο αγώνα μπορούν να ανατρέψουν την πολιτική των αναδιαρθρώσεων, που στόχο έχει να τους διώξει από τη γη τους, να απαιτήσουν κατάργηση των ποσοστώσεων και των προστίμων, εκφράζεται σε κάθε μετερίζι αγώνα που έχει στηθεί στην περιοχή, από τα Γρεβενά, μέχρι τον Εβρο. Αλλά και από τους αγρότες σε όσους νομούς οι συνδικαλιστικές τους ηγεσίες προσπαθούν να εμποδίσουν με διάφορα τεχνάσματα την έξοδό τους στους δρόμους.

Κοινά τα αιτήματα των αγροτών παντού. Από τα Γρεβενά, την Κοζάνη, την Καστοριά, την Ημαθία, την Πιερία, την Πέλλα, τη Χαλκιδική, το Κιλκίς, τις Σέρρες, τη Δράμα, την Καβάλα έως τον Εβρο. Η αγανάκτηση ξεχειλίζει. Μπορεί σήμερα κυρίαρχο να είναι το πρόβλημα με το βαμβάκι, που οξύνθηκε εξαιτίας της εφαρμογής του νέου κανονισμού της ΕΕ, όμως οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι διεκδικούν, συνολικότερα, μέτρα που έρχονται σε αντίθεση με την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και των επιλογών της κυβέρνησης.

Απαιτούν κατάργηση των ποσοστώσεων και των προστίμων συνυπευθυνότητας. Λένε ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ και διεκδικούν την εξυγίανση των συνεταιριστικών οργανώσεων. Για το βαμβάκι, ζητούν απορρόφηση όλης της παραγωγής με τιμή στόχο 360 δρχ. το κιλό. Αποζημίωση 100% στις καταστροφές που υπέστησαν σε καλλιέργειες και υποδομές εξαιτίας της πρόσφατης κακοκαιρίας. Μέτρα στήριξης της κτηνοτροφίας και ενίσχυσης της καπνοπαραγωγής.

«Εξαιτίας της ολικής καταστροφής στην παραγωγή μας, πριν 4 χρόνια, οι περισσότεροι αγρότες του Αιγινίου έχουμε χαμηλές ποσοστώσεις. Εγώ έχω 88 κιλά στο στρέμμα. Μπορούμε να ζήσουμε έτσι;», ρωτά ο Ν. Αγγέλου, που βρίσκεται στο μπλόκο του Αιγινίου στην Πιερία.

«Δε μας αφήνουν να καλλιεργήσουμε τίποτε. Ούτε βαμβάκι, ούτε καπνό, ούτε παντζάρια. Τι να σπείρουμε για να ζήσουμε;», προσθέτει. Μαζί τους, και οι κτηνοτρόφοι καταγγέλλουν: «Μας έκοψαν την επιδότηση κατά 61% στα επιλέξιμα. Στο αγελαδινό γάλα πληρώνουμε πρόστιμο 55-60 δρχ. για κάθε κιλό», αναφέρει ο Κ. Κιοσσές.

Και, φυσικά, το πρόβλημα είναι ίδιο για τον κτηνοτρόφο του Κιλκίς που συμμετέχει στα μπλόκα στα Τελωνεία των Ευζώνων και της Δοϊράνης. Αλλά και όσων συμμετέχουν στο μπλόκο του Τελωνείου Προμαχώνα στις Σέρρες. Για παράδειγμα, ο Θ. Πίσιος, κτηνοτρόφος από τα 20, σήμερα, 6 χρόνια μετά, παραμένει στο Σιδηρόκαστρο Σερρών και συνεχίζει να παλεύει για τον επιούσιο. «Εχω 150 πρόβατα. Πριν λίγες μέρες πουλήσαμε αρνιά με 1.200 δραχμές το κιλό. Από το γάλα πάλι δε βγαίνει τίποτε. Οι έμποροι, μας παίρνουν 250-260 δρχ. το κιλό και την ίδια ώρα το τυρί το πουλάνε 2.000 και 2.500 δρχ.». Και καταλήγει: «Γι' αυτό είμαστε εδώ. Πιστεύουμε πως τα προβλήματά μας θα επιλυθούν μόνο μέσα από τον ενωμένο αγώνα αγροτών και κτηνοτρόφων μαζί με τους άλλους εργαζόμενους».

«Η ΑΤΕ έχει γίνει ο μεγαλύτερος τοκογλύφος. Θα μας πνίξει. Το 30% των χρημάτων μας παρακρατείται παράνομα από την τράπεζα για χρέη. Σε στάρια και καλαμπόκια δεν πήραμε επιδοτήσεις κι ας λένε ότι μας πλήρωσαν. Στα τεύτλα από το 1996 έχουμε να πάρουμε αύξηση στην τιμή. Το κέρδος μας σε κάθε στρέμμα είναι περίπου 7.000-8.000 δρχ. Πόσα στρέμματα πρέπει να καλλιεργούμε για να ζήσουμε; Ας μας πουν οι πολιτικοί, που ψηφίζουν τους κανονισμούς και τις ιδιωτικοποιήσεις», προκαλεί αγανακτισμένος ο Θ. Ιωαννίδης.

Ο Δ. Νικητόπουλος ξεκίνησε από το Νέο Σκοπό Σερρών για να ενισχύσει το μπλόκο του Προμαχώνα. «Εφτασα 63 χρονών. Καλλιεργώ 70 στρέμματα χωράφια με βαμβάκια, τεύτλα, βιομηχανική ντομάτα και μια ζωή είμαι χρεωμένος στην τράπεζα», αναφέρει. «Εάν δεν κάνουμε αυτό το σκληρό αγώνα που κάνουμε τώρα, σε 2-3 χρόνια και τα παιδιά μας θα πεινάσουνε. Δεν έχουμε άλλα περιθώρια πλέον. Δουλεύουμε πολύ σκληρά με τις γυναίκες και τα παιδιά μας και οι τσέπες μας είναι άδειες. Εχουμε φτάσει στο απροχώρητο», καταλήγει.

«Η αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης μάς έβγαλε στους δρόμους. Πληρώνει τους αγρότες από την τηλεόραση, απορροφά τις παραγωγές από την τηλεόραση, αλλά στο χέρι εμείς δεν παίρνουμε τίποτε. Ο καπνός έχει ημερομηνία λήξης. Φούμαρα οι καλύτερες τιμές και η μεγάλη αγορά της ΕΕ», οργίζεται ο Β. Κουτούλας, πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Νιγρίτας, μέλος της ΠΑΣΥ.

Εκεί μαζί στον αγώνα και οι αγρότισσες. «Είμαι 40 χρονών. Αν φύγω από τα χωράφια πού θα πάω να εργαστώ; Στα εργοστάσια; Η βιομηχανική ζώνη του νομού μας έχει νεκρώσει», λέει η Π. Τσεχερίδου από το Λευκώνα Σερρών. Και ο αγώνας συνεχίζεται, γιατί η φωνή των αγροτών πρέπει να ακουστεί δυνατά. Γιατί αυτή η μάχη πρέπει να έχει αποτέλεσμα.