Αλλαγές χρήσης γης και σχέδια για «πράσινες» και «ψηφιακές» ζώνες, σχέδια για την εγκατάσταση και άλλων ΑΠΕ, εμπορευματοποίηση της Πολιτικής Προστασίας και «τροχιοδεικτικές» για την υποχρεωτική ασφάλιση σπιτιών στα «κοράκια» που καραδοκούν, αναδασώσεις από μεγάλες επιχειρήσεις και ομίλους με το αζημίωτο της «αξιοποίησης» των δασών, «οικοτουριστικά» πρότζεκτ και προτάσεις για εισιτήριο στους ελάχιστους χώρους πρασίνου που θα απομένουν. Είναι μερικά μόνο απ' όσα πέφτουν στο τραπέζι τις μέρες αυτές από την κυβέρνηση, με τα αποκαΐδια ακόμα να «καπνίζουν». Ο «ένοχος» επομένως δεν βρίσκεται ούτε στις μεταβολές στο κλίμα - που υφίσταται τις συνέπειες της καπιταλιστικής ανάπτυξης - ούτε στις «μεγα-φωτιές», ούτε στο «μικροκλίμα»... Ενοχος είναι η διαχρονική πολιτική εμπορευματοποίησης της γης, το νομοθετικό πλαίσιο όλων των κυβερνήσεων που αντιμετωπίζει τον φυσικό πλούτο ως πηγή κέρδους και πεδίο επιχειρηματικής εκμετάλλευσης. Και το μόνο πραγματικά «ακραίο φαινόμενο» είναι το κυνήγι του κέρδους, που βλέπει «ευκαιρίες για ανάπτυξη» εκεί που οι άλλοι βλέπουν στάχτες και κάρβουνα...