Η φωτιά κατέκαψε τον τόπο τους, δεν έκαμψε όμως την αποφασιστικότητά τους να μην τον εγκαταλείψουν. Οι φλόγες έσβησαν, αλλά η φλόγα της απόφασής τους να αγωνιστούν για να παραμείνουν στον τόπο τους μέρα με τη μέρα φουντώνει.

Στο μεγαλειώδες συλλαλητήριο του περασμένου Σαββάτου στον κόμβο της Στροφυλιάς πυρόπληκτοι απ' όλα τα χωριά της βόρειας Εύβοιας ένωσαν τις φωνές και τις γροθιές τους, διεκδικώντας το αυτονόητο δικαίωμά τους να συνεχίσουν να ζουν στον τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν.

«Ούτε βήμα πίσω απ' αυτό!», διατράνωσαν χιλιάδες άνθρωποι, όλων των ηλικιών, όλων των επαγγελμάτων, οικογένειες ολόκληρες, απ' όλα τα πυρόπληκτα χωριά, απέναντι και σε «λυτούς» και «δεμένους» που περιδιαβαίνουν τα καμένα και τους ζητάνε να κάνουν «σκόντο» στις ανάγκες τους.

Με την αγανάκτηση να ξεχειλίζει για το κράτος που τους άφησε αβοήθητους την ώρα της καταστροφής και τώρα τους καλεί να συμβιβαστούν με το «έχεις να λαμβάνεις» των ανεπαρκών αποζημιώσεων και των δανείων από τις τράπεζες, οι κάτοικοι της περιοχής, νεότεροι και μεγαλύτεροι σε ηλικία, οικογένειες ολόκληρες, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Σωματείου των ρετσινάδων, του Αγροτικού Συλλόγου Μαντουδίου και των Επιτροπών Αγώνα που έχουν συγκροτηθεί στην περιοχή.

Ρετσινάδες και μελισσοκόμοι, αγρότες και κτηνοτρόφοι, αυτοαπασχολούμενοι στον τουρισμό, εργάτες και υπάλληλοι, μαζί με τα παιδιά τους, νέα παιδιά που γι' αυτά το δάσος ήταν συνυφασμένο με τη ζωή και την επιβίωσή τους.

Η συγκίνηση μεγάλη, ευθέως ανάλογη της καταστροφής που είδαν μπροστά στα μάτια τους να συντελείται. Μεγαλύτερο όμως ακόμα το πείσμα να μην επιτρέψουν να γίνουν τα αποκαΐδια καύσιμη ύλη για κάλπικες υποσχέσεις και για το θησαύρισμα όσων καραδοκούν να θερίσουν κέρδη εκεί που οι ίδιοι θέριζαν ζωή.

Το «παρών» έδωσαν αντιπροσωπείες συνδικάτων από την Αθήνα, που κατέφτασαν με πούλμαν, εκφράζοντας για μια ακόμη φορά έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στον αγώνα των πυρόπληκτων για να ζήσουν και να δουλέψουν στον τόπο τους.

Σε πολλούς ο χώρος ήταν γνώριμος, αφού εκεί λειτουργεί και το στρατηγείο της αλληλεγγύης, το στέκι όπου συγκεντρώνεται η βοήθεια από συνδικάτα και φορείς όλης της χώρας, για να διανεμηθεί στη συνέχεια οργανωμένα και με βάση τις καταγεγραμμένες ανάγκες σε όλα τα πυρόπληκτα χωριά.

Με την καθολική συμμετοχή τους - η προσέλευση ήταν τόσο μεγάλη και συνεχής που η συγκέντρωση ξεκίνησε αρκετά αργότερα από την προκαθορισμένη ώρα για να προλάβει ο κόσμος που συνέρρεε συνεχώς προς τον κόμβο - σε κλίμα φορτισμένο, καθώς νωπές είναι ακόμα οι πληγές όλων, οι κάτοικοι της βόρειας Εύβοιας διατράνωσαν την απόφασή τους για κλιμάκωση του αγώνα για να μείνουν στον τόπο τους, στα χωριά και τα σπίτια τους.

Τα χωριά και τα σπίτια που έσωσαν με τα χέρια τους, παλεύοντας με την πύρινη λαίλαπα για εννιά μέρες, απειθαρχώντας στις οδηγίες για «εκκένωση», με τη λαϊκή πρωτοβουλία και αλληλεγγύη να «λάμπει» μπροστά στη γύμνια του κρατικού μηχανισμού που και πάλι δεν ήταν σε θέση να τους προστατεύσει.

Με την καθολική τους παρουσία κατήγγειλαν το προδιαγεγραμμένο έγκλημα σε βάρος των χωριών και του περιβάλλοντος, από την πολιτική που εφαρμόζουν όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις και αφήνουν απροστάτευτα τα δάση και τον λαό να καίγεται και να πνίγεται κάθε χρόνο.

Τα συνθήματα στη συγκέντρωση έδιναν το στίγμα των διεκδικήσεων για μέτρα που θα καλύπτουν 100% τις ζημιές, για έργα αντιπλημμυρικά, για την προστασία του περιβάλλοντος από τις μπίζνες και τα επιχειρηματικά συμφέροντα.

«Δώστε λεφτά για πυροσβεστικά και όχι για αεροπλάνα πολεμικά», «Αποζημιώσεις και αντιπλημμυρικά - Οχι στις μπίζνες μετά τη φωτιά», «Καήκανε τα δάση και οι κόποι μας - Αγώνας για να ζήσουμε στον τόπο μας», «Ο λαός απαιτεί πλήρη αποζημίωση», «Για να κερδοφορούν στις πλάτες τις δικές μας, αφήνουν απροστάτευτες μέχρι και τις ζωές μας», «Τώρα έργα αντιπλημμυρικά - Ευθύνη του κράτους να δώσουνε λεφτά» ήταν μερικά απ' όσα γράφονταν στα πανό.

«Το καλοκαίρι καιγόμαστε, τον χειμώνα πνιγόμαστε - Πάρτε μέτρα στήριξης τώρα», απαιτούσε με το πανό της η Επιτροπή Αγώνα και Αλληλεγγύης Πυρόπληκτων Ιστιαίας. «Μήνυμα 112: Δέντρα εκκενώστε τη Β. Εύβοια, έρχονται οι επενδυτές», έγραφε το πανό της Επιτροπής Πυρόπληκτων Κηρίνθου, ενώ αυτό της Επιτροπής Πληγέντων Βασιλικών - Τσαπουρνιάς ξεκαθάριζε: «Με αποφασιστικότητα παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας! Ούτε βήμα πίσω από τις ανάγκες μας».

Εκεί βρέθηκαν και κάτοικοι της Εύβοιας από άλλες περιοχές, που τα προηγούμενα χρόνια έζησαν τον δικό τους εφιάλτη από πυρκαγιές και πλημμύρες, γνώρισαν από πρώτο χέρι τη γύμνια του κράτους πριν την καταστροφή, στη διάρκειά της, αλλά και μετά, περιμένοντας ακόμα να δουν ένα αντιπλημμυρικό έργο να φτιάχνεται στην περιοχή τους, ενώ πολλοί δεν έχουν πάρει ούτε κι αυτά τα λίγα που είχαν εξαγγελθεί την επομένη της καταστροφής. Χαρακτηριστικό ήταν το πανό των κατοίκων Ληλαντίου, «Αποζημίωση όλων στο 100% - Αντιπλημμυρικά έργα τώρα».

Στο συλλαλητήριο παραβρέθηκε αντιπροσωπεία της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Στερεάς Ελλάδας - Εύβοιας με επικεφαλής τον Κώστα Μπασδέκη, περιφερειακό σύμβουλο.

Μετά τις ομιλίες (βλέπε σελίδες 12 - 13) και το τέλος της συγκέντρωσης, διαβάστηκε και εγκρίθηκε ψήφισμα με τα αιτήματα των πυρόπληκτων για συνέχιση του αγώνα. Το συλλαλητήριο συνεχίστηκε με συναυλία και τραγούδια του αγώνα.

Απ' τον κόμβο της Στροφυλιάς το μήνυμα που στάλθηκε ήταν ξεκάθαρο, ήταν πάνδημο και δεν επιδέχεται παρερμηνειών: Σώσαμε τα σπίτια μας, συνεχίζουμε όλοι μαζί τον αγώνα για να σώσουμε τις ζωές μας και να κερδίσουμε το μέλλον μας στον τόπο μας! Δεν εγκαταλείπουμε, δεν παραιτούμαστε!