Πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον ΓΓ της ΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, παραβρέθηκε στην πολιτική τελετή αποχαιρετισμού
Eurokinissi |
Αποχαιρέτησαν έναν σύντροφο που σε όλη την οργανωμένη του ζωή, για πάνω από τέσσερις δεκαετίες, διακρίθηκε για τη σεμνότητα, τη λαϊκότητα, αλλά και την ανιδιοτέλειά του στην υπεράσπιση των θέσεων, των σκοπών και των αξιών του ΚΚΕ.
Η πολιτική τελετή αποχαιρετισμού έγινε στο Λόφο Μεζούρλου στη Λάρισα, τόπο εκτελέσεων εκατοντάδων αγωνιστών και κομμουνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ. Παρευρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον ΓΓ της ΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, όπως και αντιπροσωπεία του ΚΣ της ΚΝΕ.
Στη μνήμη του η ΚΕ του ΚΚΕ κατέθεσε ποσό για την ενίσχυση του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Φιλίας και Αλληλεγγύης, όπως ήταν η επιθυμία της οικογένειας αντί για στεφάνια. Χρήματα κατατέθηκαν στον ίδιο λογαριασμό και από μέλη και φίλους του ΚΚΕ.
Στην τελετή αποχαιρετισμού παρευρέθηκαν επίσης ή έστειλαν στεφάνια εκπρόσωποι της Τοπικής Διοίκησης και μαζικών φορέων και άλλων κομμάτων. Τα συλλυπητήρια της Βουλής είχε εκφράσει την Κυριακή ο πρόεδρός της, Κ. Τασούλας.
Τελείωσε το σχολείο στη Λάρισα και πέρασε στη Νομική Αθηνών, το 1967, στα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας. Ως φοιτητής ανέπτυξε σημαντική αντιδικτατορική δράση. Αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας και με την απόλυσή του από τον στρατό, το 1974, οργανώθηκε στην ΚΝΕ, της οποίας υπήρξε για πολλά χρόνια στέλεχος στην Οργάνωση της Λάρισας.
Το 1975 οργανώθηκε στο ΚΚΕ, το οποίο υπηρέτησε με μαχητικότητα, από πολλές υπεύθυνες θέσεις, έως το τέλος της ζωής του. Το 1982, στο 11ο Συνέδριο του ΚΚΕ, εκλέγεται αναπληρωματικό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και στο 12ο Συνέδριο εκλέγεται τακτικό μέλος της ΚΕ.
Την περίοδο '90 - '91 πρωτοστάτησε στη μάχη ενάντια στις οπορτουνιστικές δυνάμεις, που επεδίωκαν τη διάλυση του ΚΚΕ, υπερασπιζόμενος αποφασιστικά τον επαναστατικό χαρακτήρα του. Επανεκλέγεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής έως και το 17ο Συνέδριο. Υπήρξε βουλευτής του Κόμματος στις Περιφέρειες Λάρισας και Β' Αθηνών, από το 1989 έως το 1996 και από το 2000 έως και το 2012, αλλά και Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κόμματος από το 1996 έως το 2000.
Ανακαλώντας καθημερινές οικογενειακές στιγμές, ανέδειξαν το πρότυπο του πατέρα που παρόλο που απουσίαζε για μεγάλα χρονικά διαστήματα λόγω των κομματικών του χρεώσεων, ήταν ουσιαστικά «παρών», εμπνέοντας με τη στάση του την αξία της αφοσίωσης στα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα.
Οπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά, «αντιλαμβανόμασταν ότι η δουλειά του, αυτή που μας έκανε να μη βλέπουμε τον πατέρα μας για χρόνια ήταν τόσο ιδιαίτερη, ήταν ο αγώνας για το δίκιο των ανθρώπων. Ναι, έλειπε, αλλά βρισκόταν ταυτόχρονα και πάντα δίπλα μας».
Αναφέρθηκαν στις πλούσιες αγωνιστικές παρακαταθήκες με τις οποίες είχε γαλουχηθεί και ο ίδιος, μιλώντας χαρακτηριστικά για την κρυφή καταπακτή που βρισκόταν μέσα σε ένα μεγάλο έπιπλο στο σπίτι του παππού τους, πατέρα του Αντώνη Σκυλλάκου, και έκρυβε το παράνομο τυπογραφείο του ΕΑΜ στη Λάρισα.
Οπως και για έναν σάκο με γράμματα εξόριστων και φυλακισμένων, τα οποία χρόνια αργότερα βρήκαν. Γι' αυτό το ιστορικό κειμήλιο, ο πατέρας τους τους είπε: «Να τα φυλάτε αυτά για να τα βάλουμε στο μελλοντικό σπίτι της επανάστασης».
Η λιτή και συγκινητική τελετή έκλεισε με το τραγούδι «Το ακορντεόν» του Μάνου Λοϊζου, που ήταν από τα αγαπημένα του Αντώνη Σκυλλάκου, πριν η σορός του μεταφερθεί για να αποτεφρωθεί.