Λίγους μήνες μετά την... αναστάτωση που προκάλεσαν στη «βιομηχανία» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου τα σχέδια των ισχυρών για τη δημιουργία μιας δικής τους κλειστής λίγκας, ο «πόλεμος» με την UEFA και οι κόντρες αντίπαλων συμφερόντων ξανάρχονται στην επιφάνεια για ένα άλλο ζήτημα, εξίσου σημαντικό για την κερδοφορία επιχειρηματικών ομίλων του ποδοσφαίρου, χορηγών και πάει λέγοντας.

Αυτό που τώρα προβάλλεται ως αιχμή είναι οι υποχρεώσεις των παιχτών με τις εθνικές τους ομάδες, σε συνδυασμό με τα μέτρα διαχείρισης της πανδημίας που ισχύουν από χώρα σε χώρα και που σε ορισμένες περιπτώσεις (π.χ. Αγγλία, Ισπανία) θα οδηγούσαν σε καραντίνα αρκετούς παίχτες κατά την επιστροφή τους στους συλλόγους.

Το ενδεχόμενο αυτό οδήγησε σε αντιπαράθεση μεταξύ ομάδων κυρίως της Ευρώπης και της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας Ποδοσφαίρου, μετά την άρνηση ορισμένων συλλόγων να αφήσουν τους ποδοσφαιριστές τους να πάνε στις χώρες τους για να συμμετάσχουν στις υποχρεώσεις των εθνικών τους ομάδων.

Ωστόσο, το ζήτημα της συμμετοχής παιχτών και ιδιαίτερα των πιο πρωτοκλασάτων στις εθνικές τους ομάδες δεν είναι καινούργιο. Ούτε οι αντιπαραθέσεις ανάμεσα στις διοικήσεις των ομάδων και των εθνικών, ευρωπαϊκών ή και παγκόσμιων Ομοσπονδιών. Τα λεφτά που παίζονται στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο είναι πολλά και ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις διοργανώσεις μεγάλος, οξύνοντας την κόντρα συμφερόντων, που γίνεται ολοένα και πιο σύνθετη από χρόνο σε χρόνο.

Θυμίζουμε ότι πριν από μια 15ετία περίπου, κατόπιν έντονης απαίτησης (και απειλών) των συλλόγων, FIFA και Συνομοσπονδίες ηπείρων (UEFA, CONMEBOL κ.λπ.) αναγκάστηκαν να καταβάλλουν αποζημιώσεις στους πρώτους, σε περίπτωση που κάποιος παίχτης τραυματιστεί στη διάρκεια παιχνιδιών με την εθνική του ομάδα, σε διοργανώσεις που διεξάγονται υπό την αιγίδα τους (Μουντιάλ, Euro, Copa America κ.ά.).

Ενώ τα τελευταία χρόνια, η πρόθεση κυρίως των FIFA - UEFA να αυξήσουν τα εμπορικά τους προϊόντα, που αφορούν αγώνες των εθνικών ομάδων, με τη δημιουργία νέων διοργανώσεων, ή με διεύρυνση των ήδη υφισταμένων (π.χ. διευρυμένο Μουντιάλ, δημιουργία Nations League), έχει ξαναζεστάνει την κόντρα συλλόγων - Συνομοσπονδιών σχετικά με τη διαχείριση των παιχτών.

Λάδι στη φωτιά για τις νέες αντιμαχίες έριξε λίγες μέρες πριν από την έναρξη των αγώνων των εθνικών ομάδων η διοίκηση της αγγλικής Λίβερπουλ, με αφορμή την κλήση μερικών εκ των καλύτερων παιχτών της, όπως ο Αιγύπτιος Σάλαχ και οι Βραζιλιάνοι Φαμπίνιο, Φιρμίνιο και Αλισον, στις εθνικές ομάδες των χωρών τους.

Το γεγονός πως για την Αγγλία η Αίγυπτος και η Βραζιλία βρίσκονται στη λίστα με τις «κόκκινες χώρες» για την πανδημία, σήμαινε πως οι συγκεκριμένοι παίχτες κατά την επιστροφή τους στην Αγγλία θα έπρεπε να τεθούν σε 10ήμερη καραντίνα. Αρα πρακτικά η Λίβερπουλ θα τους στερούνταν στην επανέναρξη των υποχρεώσεων για Πρέμιερ Λιγκ και Champions League μετά τους αγώνες των εθνικών τους ομάδων.

Η διοίκηση των «κόκκινων» σε πρώτη φάση ενημέρωσε την Ομοσπονδία της Αιγύπτου πως δεν επιτρέπει την παρουσία του Σαλάχ στην Εθνική, γνωστοποιώντας πως κάτι αντίστοιχο θα έκανε και προς την αντίστοιχη της Βραζιλίας (εκκρεμούσε η κλήση των τριών παιχτών). Εγινε έτσι η πρώτη ευρωπαϊκή ομάδα που κάνει κάτι τέτοιο, παρά την υποχρεωτικότητα της συμμετοχής που ορίζουν FIFA και UEFA για παίχτες που καλούνται στις εθνικές τους ομάδες.

Στο ίδιο μονοπάτι βρέθηκαν λίγες μέρες μετά και άλλοι σύλλογοι της αγγλικής Πρέμιερ Λιγκ, που με κοινή τους επιστολή γνωστοποίησαν ότι «με επιφύλαξη αλλά ομόφωνα» αποφάσισαν να μη δώσουν άδεια σε παίχτες τους να πάρουν μέρος σε ματς των εθνικών τους ομάδων τον Σεπτέμβρη σε περιοχές που βρίσκονται στην «κόκκινη» λίστα της Μεγάλης Βρετανίας.

Το αγγλικό παράδειγμα ακολούθησε άμεσα και η ισπανική Λα Λίγκα, που κατέθεσε επίσημο αίτημα προς τη Συνομοσπονδία Λατινικής Αμερικής (CONMEBOL) οι Λατινοαμερικάνοι ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στις ομάδες της να μη δώσουν το «παρών» στις διοργανώσεις της CONMEBOL και της FIFA τον Σεπτέμβρη.

Στο παιχνίδι μπήκε και η περίφημη Ομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συλλόγων (ελέγχεται από τους ισχυρούς του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου) που με ανακοίνωσή της πήρε το μέρος των ομάδων. Ζήτησε παράλληλα να υπάρξουν συζητήσεις των αρμόδιων Συνομοσπονδιών (FIFA - UEFA) με τις κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών χωρών, προκειμένου οι διεθνείς παίχτες να εξαιρούνται από τα υγειονομικά πρωτόκολλα, με γνώμονα την υψηλού επιπέδου ιατρική παρακολούθηση (ακόμα και για την COVID) που τυγχάνουν σε συλλόγους και εθνικές ομάδες. Το αίτημά της προκάλεσε αρκετές αντιδράσεις απ' τους ειδικούς σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.

Οι ενέργειες των ευρωπαϊκών συλλόγων προκάλεσαν τη σφοδρή αντίδραση της διοργανώτριας των προκριματικών και του Μουντιάλ, FIFA, αλλά και των εγχώριων εθνικών Ομοσπονδιών. Το ενδεχόμενο της συμμετοχής εθνικών ομάδων σε αγώνες χωρίς πολλούς απ' τους πρωτοκλασάτους παίχτες τους ούτε σαν σκέψη δεν υπήρχε στους παράγοντές τους.

Πολύ περισσότερο όταν αυτό μπορεί να δημιουργήσει ένα αρνητικό προηγούμενο για τη FIFA και τις διοργανώσεις της, ιδιαίτερα μάλιστα σε μια εποχή που ενισχύεται η τάση «αυτονόμησης» των ισχυρών συλλόγων.

Η Παγκόσμια Συνομοσπονδία κινήθηκε άμεσα και ειδικά για την περίπτωση της ισπανικής Λα Λίγκα προσέφυγε στο Ανώτατο Αθλητικό Δικαστήριο της Ευρώπης (CAS), το οποίο τη δικαίωσε σχετικά με τη συμμετοχή των διεθνών στις Εθνικές της. Ενώ με ανακοινώσεις της απείλησε με κυρώσεις όσες ομάδες (κυρίως τις αγγλικές) δεν συμμορφωθούν με τους ισχύοντες κανονισμούς.

Αν και ο πρόεδρος της FIFA με προσωπική του επιστολή επέλεξε πιο χαμηλούς τόνους, μιλώντας για την «καλή συνεργασία» που πρέπει να υπάρξει μεταξύ FIFA - συλλόγων προκειμένου να λυθούν τα προβλήματα που επιφέρει η πανδημία, η στάση του ερμηνεύτηκε ως μια προσπάθεια να πέσουν οι τόνοι, ιδιαίτερα μπροστά στις βλέψεις της FIFA για τη δημιουργία ενός διευρυμένου παγκόσμιου κυπέλλου συλλόγων με τη συμμετοχή 24 ομάδων, σε δύο χρόνια. Με άλλα λόγια, ο ανταγωνισμός και το παζάρι συνυπάρχουν σε όλες τις φάσεις, πάντα με στόχο τη μεγαλύτερη κερδοφορία...