Ηταν 22 Οκτώβρη του 2015, που για άλλη μια φορά δήμοι της Δυτικής Αθήνας (Μενίδι, Αγ. Ανάργυροι - Καματερό, Ιλιον, Ν. Ιωνία, Χαϊδάρι, Αιγάλεω, Ελευσίνα) επλήγησαν από πλημμύρες. Δύο νεκροί και καταστροφές σε λαϊκά νοικοκυριά ήταν ο τραγικός απολογισμός της κακοκαιρίας, λόγω της έλλειψης υποδομών και αντιπλημμυρικών έργων.

Σήμερα, έξι ολόκληρα χρόνια μετά, οι περιοχές δίπλα στον Κηφισό παραμένουν ανοχύρωτες απέναντι στις πλημμύρες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι γειτονιές του δήμου Αγίων Αναργύρων - Καματερού που γειτνιάζουν με τον ποταμό. Πέρα από «μπαλώματα», δεν έχει υπάρξει έργο συνολικής συντήρησης των πρανών του Κηφισού.

Ετσι, τα λαϊκά νοικοκυριά στην περιοχή είναι αθωράκιστα απέναντι στα καιρικά φαινόμενα λόγω απουσίας αυτών των στοιχειωδών έργων αντιπλημμυρικής προστασίας. Αυτό προκύπτει από ένα μικρό οδοιπορικό του «Ριζοσπάστη» στις γειτονιές της Ανάκασας και του Κοκκινόπουλου.

«Ο,τι παρέμβαση έγινε μετά την πλημμύρα στον Κηφισό ήταν αποσπασματική», μας αναφέρει ο Θοδωρής Σκολαρίκος, επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στο δήμο Αγ. Αναργύρων - Καματερού, που μας «ξεναγεί» στην περιοχή. «Εάν περπατήσει κανείς στη Λάμπρου Κατσώνη, με μια ματιά βλέπει πού υπάρχουν μπαλώματα. Στα πρανή συναντάς την παλιά πέτρα, παλιές παρεμβάσεις με τσιμέντο που έχουν υποστεί ζημιά και τα μπαλώματα που έγιναν το 2015. Αντί να γίνουν έργα που να "πιάσουν" όλη την κοίτη, επισκευάστηκε μόνο το σημείο που είχε καταρρεύσει. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι δεν έχει ακόμα αποκατασταθεί η πεζογέφυρα που συνέδεε την Ανάκασα με τη Ν. Φιλαδέλφεια, που κατέρρευσε το 2015, με αποτέλεσμα να συνεχίζεται η ταλαιπωρία των κατοίκων ακόμα και σήμερα».

Η περιοχή του Κοκκινόπουλου το 2015 είχε μετατραπεί σε μια «λίμνη» λάσπης με ζημιές σε σπίτια, καταστήματα και αυτοκίνητα. Καταστράφηκαν κολώνες της ΔΕΗ. Τα κάθετα στενά στην οδό Λάμπρου Κατσώνη ήταν απροσπέλαστα.

Οπως μας είπε ο Θ. Σκολαρίκος, «η πλημμύρα ξεκινούσε πριν από τη γέφυρα που υπάρχει στα σύνορα με τη Ν. Χαλκηδόνα και συνέχιζε με μεγαλύτερη ένταση. Τα νερά έφτασαν μέχρι την πλατεία Κοκκινόπουλου. Στο ύψος της γέφυρας είχε υποχωρήσει κομμάτι της Εθνικής Οδού και τα πεζοδρόμια ήταν στον αέρα».

«Και εδώ σήμερα επικρατεί η ίδια κατάσταση», αναφέρει ο Θ. Σκολαρίκος. «Εγινε παρέμβαση μόνο στις ζημιές που είχαν γίνει τότε. Φαίνεται εύκολα το κομμάτι που ενισχύθηκε στο πλάι της Εθνικής. Ακριβώς δίπλα από την παρέμβαση όμως υπάρχουν κομμάτια με πέτρες. Οπου βλέπουμε καινούργιο τσιμέντο ήταν πέτρα που δεν άντεξε. Τι θα συμβεί σε μια επόμενη πλημμύρα;».

«Επιπλέον, όπως υπογράμμισε, δεν υπάρχει φροντίδα για καθαρισμό της κοίτης του ποταμού είτε από τη βλάστηση είτε από φερτά υλικά. Το γεγονός αυτό αντικειμενικά μειώνει τη χωρητικότητά της. Επίσης, τα παρακοίτια δέντρα συντελούν στην αποσάθρωση των πρανών. Αν κάπου υποχωρήσουν τα πρανή, τα δέντρα θα μετατραπούν σε φερτά υλικά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Εδώ και τώρα απαιτείται να γίνουν παρεμβάσεις γιατί ο χειμώνας είναι μπροστά και οι πυρκαγιές του καλοκαιριού έχουν δυσκολέψει κατά πολύ την κατάσταση».

Τεράστιες και εγκληματικές είναι οι ευθύνες όλων των κυβερνήσεων, περιφερειακών και τοπικών αρχών, που μονίμως τοποθετούν τα ζωτικής σημασίας αντιπλημμυρικά έργα εκτός προτεραιοτήτων, στο όνομα των «εκτάκτων αναγκών», της «δημοσιονομικής προσαρμογής» και των «δυνατοτήτων της οικονομίας». Την ίδια στιγμή παρέχεται προκλητική χρηματοδότηση σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και σε έργα «βιτρίνας».

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση χρειάζεται να δυναμώσει η λαϊκή οργάνωση και διεκδίκηση, για έργα προστασίας του λαού, που δεν είναι κόστος αλλά ζωτική και επείγουσα ανάγκη.