Κάποιες απ' αυτές ζουν σκληρή ζωή από τη μέρα που γεννήθηκαν και γνωρίζουν πια καλά ότι οι «από πάνω» είναι διατεθειμένοι «να μην αφήσουν τίποτα όρθιο». Αλλες, πριν καν βγουν στην παραγωγή, έχουν «μυριστεί» ότι έρχονται δύσκολες μέρες και πρέπει «να αντιδράσουν τώρα, όσο είναι καιρός».

Μαζί τους ήταν κι εκείνες που άκουσαν τη συμβουλή των γονιών τους «μάθε παιδί μου γράμματα», αλλά βλέπουν ότι «η τυραννία δε σταματά ποτέ». Εκεί ήταν κι αυτές που περνούν τις μέρες τους στα χωράφια και τώρα είναι στο δρόμο, συνειδητοποιημένες ότι «δεν έχουν να χάσουν τίποτα». Γυναίκες απ' όλη τη χώρα βρέθηκαν μαζί στην κοιλάδα των Τεμπών, έδωσαν τα χέρια στα «σκληρόφλουδα» χέρια των αγροτών, ύψωσαν μαζί τις γροθιές τους, ένωσαν τη φωνή τους αποφασισμένοι «να νικήσουν».

Για τις ειδικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες αγρότισσες μιλάει η Κατερίνα Ζιώγκου, αγρότισσα από τη Φαρκαδώνα Τρικάλων. «Τα πράγματα για τις γυναίκες που ζουν στα χωριά είναι ακόμα πιο δύσκολα. Πέρα από τις αγροτικές δουλιές, αποκλειόμαστε από οποιαδήποτε άλλη εργασία. Δεν υπάρχουν δουλιές. Τώρα τα πράγματα δυσκολεύουν περισσότερο, γιατί μας διώχνουν κι από τα χωράφια. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο, από το να συνεχίσουμε μέχρι τέλος τον αγώνα. Ετσι κι αλλιώς, δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα», λέει.

Εκεί βρέθηκε και η Χρυσούλα Λαμπούδη, δασκάλα: «Μεγάλωσα από γονείς αγρότες, που πάντα μου έλεγαν να μάθω γράμματα για να μην τυραννιέμαι όπως εκείνοι στα χωράφια. Εμαθα γράμματα, όμως έμαθα και κάτι άλλο. Αλλοι τυραννιούνται περισσότερο κι άλλοι λιγότερο. Ολοι, οι αγρότες, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, δεχόμαστε μια μεγάλη εκμετάλλευση που έχει τις ρίζες της στη σημερινή πολιτική κατάσταση. Ολοι και σήμερα ειδικά οι αγρότες, πρέπει να συνεχίσουν τον αγώνα, κλείνοντας τα αυτιά τους στις "Σειρήνες" των υποσχέσεων και της παραπλάνησης, διαφορετικά θα την πατήσουν».

Η Μαρία Γαβαλά, δικηγόρος, επισημαίνει ότι «αιτία για το ξεκλήρισμα της αγροτιάς, την κατάρρευση των εργατικών κατακτήσεων, αποτελεί η πολιτική της κυβέρνησης, που πηγάζει από την ΕΕ. Η μόνη λύση που υπάρχει είναι η κοινή συντονισμένη πάλη. Ο δρόμος του λαϊκού μετώπου είναι η λύση για την ανατροπή αυτής της πολιτικής».

«Μας κοροϊδεύουν όλους. Σε δύο χρόνια, εμείς οι φοιτητές θα έρθουμε αντιμέτωποι με χαμένα εργασιακά δικαιώματα και δε θα δικαιούμαστε ούτε Κοινωνική Ασφάλιση. Ο αγώνας των αγροτών μάς αφορά όλους, γιατί τα προβλήματά τους, τα προβλήματά μας ως φοιτητές αλλά και ως αυριανοί εργαζόμενοι απορρέουν από την ίδια πολιτική», λέει η Αννίτα Μαυρίδου, φοιτήτρια στο ΤΕΙ Λάρισας. Και συνεχίζει: «Ολο αυτό το σκηνικό που έχει στηθεί, δεν είναι τίποτε άλλο από την κυβερνητική πολιτική και την πολιτική της ΕΕ που σπρώχνει εργάτες, αγρότες, φοιτητές, συνταξιούχους σε αδιέξοδο. Δεν υπάρχει άλλη λύση απ' το να φτάσει ο αγώνας μέχρι τη δικαίωση».

Το δρόμο για τα Τέμπη πήρε και ήρθε η Μαρία Μυριανθοπούλου, συνταξιούχος από την Αθήνα για να δηλώσει ότι «είμαστε μαζί με τους αγρότες. Εχουν το δίκιο. Αλλά οι "από πάνω" παιδάκι μου, είναι επικίνδυνοι. Εχουν βαλθεί να καταστρέψουν τα πάντα. Να μην αφήσουν τίποτα όρθιο. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να τα καταφέρουν, ακόμα κι αν χρειαστεί να παλέψουμε με νύχια και με δόντια.»