Μ' έναν απ' τους σπουδαιότερους Ελληνες τραγουδοποιούς, τον Βαγγέλη Γερμανό, τον αντισυμβατικό, καυστικό, αλλά και τρυφερό δημιουργό του «Κηπουρού», της «Κρουαζιέρας», του «Απόκληρου», της «Μπανιέρας», του «Δραπέτη» και πολλών ακόμη, συνομιλώ σήμερα στον «Ριζοσπάστη». Ο δημοφιλής καλλιτέχνης έδωσε τους τελευταίους μήνες επιτυχημένες συναυλίες, σε δεκάδες πόλεις σε Ελλάδα και Κύπρο, ενώ το Σάββατο 9 Οκτώβρη ταξιδεύει στο Αγρίνιο, στους «Διόσκουρους», έναν χώρο πολλαπλών πολιτιστικών δράσεων.

-- Το τραγούδι σου «Αρσενικό παλαιάς κοπής» ταιριάζει γάντι στο κίνημα #metoo. Φαντάζομαι πως είχες κάποιους συγκεκριμένους στο μυαλό σου, όταν το έφτιαξες...

-- Το τραγούδι «Αρσενικό παλαιάς κοπής» γράφτηκε με αφορμή την είδηση ότι στην Τουρκία πέρυσι δολοφονήθηκαν 300 γυναίκες από τους άντρες τους, στη δε Γαλλία 50. Κι εδώ, όμως, στη χώρα μας, οι γυναικοκτονίες αποτελούν συχνό και θλιβερό φαινόμενο. Ποιος δεν θυμάται και εκείνη τη θρασύτατη κουβέντα: «Εγώ είμαι αρσενικό παλαιάς κοπής και δεν τα παρατάω εύκολα». Θεωρώ πως όλες αυτές είναι «δεινοσαυρικές» συμπεριφορές, παμπάλαιες, επικίνδυνες και ανόητες.

-- Ειδικά οι στίχοι «Καζανόβας, με το ζόρι εραστής. Πατριάρχης, κραταιός αρχομανής. Κατά βάθος, εντελώς σχιζοφρενής. Τι κι αν ο λύκος αλλάξει προβιά... Στήνει καρτέρι σε κάθε γενιά». Πώς θ' αλλάξουν λες τα μυαλά όλων αυτών που «το παίζουν αφεντικό σε κάθε θηλυκό»;

-- Πρόκειται για παιχνίδι στημένο, απ' την αρχή. Ο ρόλος της πολιτείας θα έπρεπε να είναι να ξεθεμελιώσει απ' τη ρίζα του αυτό το ψυχολογικό και κοινωνικό καρκίνωμα. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει. Και βλέπουμε τα αποτελέσματα. Υπάρχει και τεράστιο κενό παιδείας. Δεν ακονίζεται το μυαλό των παιδιών ούτε οι συνειδήσεις τους μαθαίνοντάς τα να σκέπτονται μηχανικά, παπαγαλίστικα, παραμερίζοντας ευαισθησία, συναίσθημα, αλληλεγγύη, σεβασμό. Αναγκάζουν τα παιδιά να διαλέγουν σπουδές που θα τα εξασφαλίσουν μόνο οικονομικά, κάτι που θεωρώ έσχατο σημείο κατάπτωσης. Θάβουν τα όνειρά τους, γίνονται μισοί άνθρωποι. Πήγα σε πρότυπο σχολείο (βλέπε ρατσιστικό) και ξέρω. Εζησα την έπαρση των αρίστων!

-- Απέναντι σ' αυτό το κοινωνικό φαινόμενο που αρνείται να πεθάνει, τη σεξουαλική και ενδοοικογενειακή βία και όλα τα παράλογα στερεότυπα που το συνοδεύουν, και που δεν αντιμετωπίζεται σωστά από την πολιτεία, τι πρέπει να σταθεί;

-- Χρειάζεται να σταθεί απέναντί του ένας καινούργιος δίκαιος άνθρωπος, που θα μπορεί να μπαίνει πάντα στη θέση του άλλου, ένας ποιητικός, έντιμος άνθρωπος, που θα τιμά και θα περιποιείται το λίκνο του. Το λίκνο μας είναι η φωλιά μας, η μεγάλη μητέρα, η γαστήρ. Η πάσης φύσεως βία είναι η αποκοπή μας από τη ζωή. Βιάζοντας, σκοτώνοντας, χειροδικώντας, μιλώντας άσχημα, πληγώνοντας τον σύντροφο και τους συνανθρώπους σου, γίνεσαι κτήνος. `Η, μάλλον, ένα σκαλί κάτω από το κτήνος, που αυτό σκοτώνει για να φάει.

Μόνο μπαίνοντας στη θέση του άλλου, διαχωρίζεις τη θέση σου από το κτήνος και δεν κακοποιείς, δεν είσαι ασυνείδητος, δεν κατασκευάζεις και δεν εμπορεύεσαι όπλα, δεν βασανίζεις ζώα, δεν καις τα δάση, δεν μολύνεις τον αέρα, το νερό, δεν πετάς τα σκουπίδια σου στην αυλή του γείτονα, δεν καταστρέφεις το περιβάλλον στο όνομα της «ανάπτυξης». Δεν νοιάζεσαι μόνο για εξουσία, ιδιοκτησία, δύναμη, έλεγχο, εκμετάλλευση. Αυτά πρέπει να διδάσκονται στα σχολεία! Αλλά πάντα μαζί με τη μουσική, γιατί αναβαθμίζει τον νου και πλουτίζει τη φαντασία.

-- Σ' ένα άλλο τραγούδι σου, τον «Ανθρωπάκο», προτρέπεις αυτόν που το ακούει, να πάψει να 'ναι από κάτω. Λες «Θα σε φάνε σαν αρνί. Κάθισέ τους στο σκαμνί». Και λίγο μετά: «Πάρε φόρα και προχώρα». Θεωρείς πως ήρθε αυτή η ώρα; Καταλαβαίνουμε τι παίζεται στις πλάτες μας;

-- Στο τραγούδι μου μιλάω γι' αυτόν που έχει υποστεί - εκτός από την υλική εκμετάλλευση - πνευματική καταπίεση, σε βαθμό αλλοτρίωσης, που τον έχουν υποβάλει σε λοβοτομή και δεν αντιλαμβάνεται το παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες του! Και στο «Αρσενικό» και στον «Ανθρωπάκο» μιλάω για τα θύματα του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Η πολιτεία είναι δομημένη πάνω σε παράλογα στερεότυπα. Αυτό που ενδιαφέρει πρώτιστα την εξουσία είναι η διατήρηση της τάξης που την βολεύει. Παλιότερα είχε τα όπλα, την Εκκλησία και τον στρατό. Σήμερα έχει την ιδεολογία της κατανάλωσης και την τηλεόραση. Οι περισσότεροι άνθρωποι παρακολουθούμε ψεύτικες ειδήσεις, ζούμε σε βρώμικες πόλεις, αιχμάλωτοι της τεχνολογίας, μέσα σ' ένα μπέρδεμα και μια ακατανοησία, που οδηγεί σε αδιαφορία και απάθεια. Στο τέλος θα μας ρουφήξουν οι οθόνες και θα μετατραπούμε σε δεδομένα, αν δεν είμαστε ήδη.

Μόνο με την αντίσταση μπορούμε ν' αντιμετωπίσουμε αυτό το ζοφερό μέλλον. Ο Σέλλεϋ, ο Αγγλος ρομαντικός ποιητής, γράφει στην «Υπεράσπιση της ποίησης»: Ενας άνθρωπος, για να 'ναι τίμιος, πρέπει να φαντάζεται έντονα και πλατιά. Πρέπει να μπαίνει στη θέση του άλλου και πολλών άλλων. Πρέπει να κάνει δικές του τις χαρές και τις λύπες του είδους του. Η φαντασία είναι το μεγάλο όργανο του καλού.

-- Πιστεύεις πως το τραγούδι είναι το απόσταγμα του «είναι» μας;

-- Προσωπικά, τα τραγούδια μου είναι ό,τι καλύτερο μπορώ να κάνω κι απ' αυτήν την άποψη είναι όντως το απόσταγμα του «είναι» μου.

-- Αισθάνεσαι ασφαλής με τη διαχείριση του 4ου κύματος της πανδημίας;

-- Αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στο ένατο κύμα που, ως γνωστόν, είναι και το μεγαλύτερο. Θα έλεγα, λοιπόν, στους κυβερνώντες, προσπαθήστε περισσότερο γιατί τα δύσκολα είναι μπροστά μας. Η όποια διαχείριση εκ μέρους τους δεν ήταν επαρκής. Βλέπω τον κόσμο που νιώθει αβεβαιότητα, ανασφάλεια για το μέλλον και επιπλέον είναι και «σκασμένος» από τα αναποτελεσματικά «μέτρα». Χρειάζεται βαθιά κατανόηση του προβλήματος. Η επιστήμη έχει κάτι καλό. Παραδέχεται τα όριά της, την άγνοιά της. Αντίθετα, οι πολιτικοί καλύπτουν την άγνοια και την ανευθυνότητά τους με φανφάρες.

-- Τη συνεχή αντιπαράθεση - κοκορομαχία μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για το ποιος κατέστρεψε περισσότερο τη χώρα πώς τη σχολιάζεις;

-- Για τις πολιτικές κοκορομαχίες έχω να πω ότι στην καλύτερη περίπτωση, είναι όλοι τους «φτωχοί θεατρίνοι, καθένας με τα βάσανά του και τις δυσκολίες του». Θα προτιμούσα να κάνουν σωστά τη δουλειά τους, χωρίς να μας ζαλίζουν. Οσο περισσότερο διαφημίζει κάποιος την τιμιότητά του, τόσο πιο άτιμος είναι. Με όσο μεγαλύτερο κύρος προσπαθεί να πλασάρεται, τόσο πιο φτηνός και ασήμαντος είναι. Μην πιστεύετε στα λόγια, μόνο στις πράξεις. Σκέτα λόγια δεν είναι σοβαρά πράγματα. Το έργο μετράει.

-- Ποιο άλλο παρατσούκλι εκτός από το Γερμανός, που σου κόλλησαν λόγω των χρωμάτων σου, υποψιάζεσαι πως θα σου ταίριαζε, κύριε Γεωργουλόπουλε;

-- Οντως, αυτό είναι το πραγματικό μου επίθετο. Σχετικά με τα παρατσούκλια, θα μπορούσα να διαλέξω ανάμεσα στα: «Ψαράς», «Μουρμούρης», «Αλαφροΐσκιωτος» (η βαριά σκιά σε παρασύρει προς τα κάτω, σαν τη βαρύτητα), αλλά και «Πρασινόφυλλος» (οικολογικό).

-- Ο μαθηματικός Γερμανός τι πιστεύει για τον μουσικό Γερμανό; Τα κατάφερε; Ελυσε σωστά τις εξισώσεις που του προέκυψαν;

-- Εγινα μαθηματικός από τύχη. Μουσικός έγινα από αγάπη. Συνεπώς, τον πρώτο ρόλο έχει το τραγούδι. Οι εξισώσεις είναι παιχνίδια του μυαλού. Δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα. Εμείς συμφωνήσαμε να υπάρχουν, για να βασανίζουμε τα αθώα βλαστάρια μας!