Την αύξηση του ημερήσιου επιδόματος ανεργίας κατά 0,46 ευρώ (156 δραχμές) αποφάσισε να εισηγηθεί στον υπουργό Εργασίας Δ. Ρέππα το ΔΣ του ΟΑΕΔ, ακολουθώντας πιστά τα βήματα της αντεργατικής - αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής. Η πρόταση λήφθηκε κατά πλειοψηφία στην προχτεσινή συνεδρίαση του ΔΣ, με ψήφους του προέδρου του Οργανισμού κ. Νικολάου και του εκπροσώπου των εργοδοτών.

Η αύξηση αυτή -της τάξης του 5% - εξαφανίζεται εκ των πραγμάτων πριν ακόμα φθάσει στα χέρια του δικαιούχου, εξαιτίας του τρέχοντος πληθωρισμού που ανέρχεται στο 4%.

Ολόκληρο το επίδομα ανεργίας αποτελεί ψίχουλα σχετικά με τις πραγματικές ανάγκες των ανέργων. Φτάνει μόλις το 48% του κατώτερου μισθού ενός ανειδίκευτου εργάτη τη στιγμή που ακόμα και στην Ευρώπη ανέρχεται, περίπου, στο 65-70%. Καταβάλλεται σε, περίπου, 160.000 από τους 450.000 επίσημα καταγεγραμμένους άνεργους (στην πραγματικότητα ανέρχονται στους 550.000 ανέργους). Δηλαδή, μόλις 1 στους 3 παίρνει το επίδομα. Επιπλέον, το επίδομα δίνεται μόνο για το πρώτο χρόνο της ανεργίας και ενώ οι μακροχρόνια άνεργοι (πάνω από ένα χρόνο ανεργίας) αποτελούν το 60-65% των ανέργων. Σε αυτούς θα πρέπει να προστεθούν και οι υποαπασχολούμενοι που δουλεύουν μόλις λίγες ώρες τη βδομάδα, ανασφάλιστοι και με εξευτελιστικά χαμηλά μεροκάματα.

Ευθύνες για το ύψος του επιδόματος έχει και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που σε αγαστή συνεργασία με την εργοδοσία κρατάνε τους μισθούς σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα, με αποτέλεσμα να μένει χαμηλό και το επίδομα ανεργίας.

Στη συνεδρίαση του ΔΣ του ΟΑΕΔ αποφασίστηκε ακόμα, να ζητηθεί από την κυβέρνηση να γίνουν χειρισμοί, ώστε να δοθούν στον ΟΑΕΔ τα, περίπου, 300 εκατομμύρια που χρωστάει το ΙΚΑ. Τα χρέη των ταμείων προς τρίτους είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο που οφείλεται στο ότι η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τα λεφτά των ασφαλισμένων για δικούς της σκοπούς και στο ότι το ίδιο το κράτος χρωστά μόνο στο ΙΚΑ περίπου 1,5 τρισεκατομμύριο δραχμές. Η κυβέρνηση αντί να ενισχύει τα ταμεία μοιράζει απλόχερα χρήματα στους εργοδότες, μέσω κάποιων προγραμμάτων για τη δήθεν αντιμετώπιση της ανεργίας που στην πράξη έχουν αποδειχτεί αναποτελεσματικά.