Για τρίτη βδομάδα, τα μεγαλύτερα ΤΕΙ έμειναν κλειστά, με αποφάσεις των εκπαιδευτικών τους. Τα αιτήματά τους είναι σχετικά με τη θέση τους, την αναβάθμισή τους, τη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων, τη δυνατότητα διεξαγωγής έρευνας σ' αυτά, καθώς και μισθολογικά ζητήματα. Τα προβλήματα, απ' όπου προκύπτει το παραπάνω πλαίσιο αιτημάτων, είναι υπαρκτά και αποτελούν, μαζί με άλλα, συνέπειες του νόμου 2916/01, της περίφημης «ανωτατοποίησης». Ετσι, οι αυταπάτες αναβάθμισης, που είχαν καλλιεργηθεί, αρχικά, στην κοινότητα των ΤΕΙ, σήμερα δίνουν τη θέση τους στην κατανόηση της κοροϊδίας της κυβέρνησης, που απλώς βάφτισε τα ιδρύματα ανώτατα ...υποβαθμίζοντάς τα.

Είναι υποβάθμιση, γιατί δε συνοδεύτηκε από καμία αλλαγή στο χαρακτήρα των ΤΕΙ (ως υποδεέστερων των ΑΕΙ). Πτυχία και επαγγελματικά δικαιώματα μένουν το ίδιο υποβαθμισμένα, όπως και πριν. Δεν επιτρέπεται στα ΤΕΙ να οργανώνουν αυτόνομα μεταπτυχιακές σπουδές, δηλαδή να αναπαράγουν το επιστημονικό τους δυναμικό και να διεξάγουν έρευνα. Το γνωστικό αντικείμενο πολλών Τμημάτων είναι τόσο περιορισμένο, που, εκ των πραγμάτων, δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν επιστημονική έρευνα. Η αύξηση χρηματοδότησης, που επικαλείται το υπουργείο, απέχει πολύ από το να καλύψει το σύνολο των αναγκών σε υποδομή και ανθρώπινο δυναμικό.

Οσο γι' αυτό, το ανθρώπινο δυναμικό, η κατάσταση γίνεται πράγματι δυσμενής μετά το νόμο. Οι καθηγητές, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, βρίσκονται σε «προσωποπαγείς θέσεις», χωρίς κανένα απολύτως δικαίωμα. Οι δυνατότητες να αποκτήσουν μεταπτυχιακούς τίτλους είναι ακόμα στο επίπεδο των σχεδιασμών της κυβέρνησης. Ταυτόχρονα, βέβαια, διατηρείται το απαράδεκτο καθεστώς, με το οποίο η πλειοψηφία του διδακτικού προσωπικού (από 50-90% στα επαρχιακά ΤΕΙ) είναι έκτακτοι, οι προσλήψεις που έχει προκηρύξει το υπουργείο αντιστοιχούν σε έναν καθηγητή ανά τμήμα(!), ενώ οι διοικήσεις είναι διορισμένες και έχει καταλυθεί, ουσιαστικά, με όλα αυτά η αυτοτέλεια των ιδρυμάτων.

Ομως, κανένα από αυτά τα προβλήματα που απασχολούν το εκπαιδευτικό προσωπικό δεν μπορεί να λυθεί από μόνο του. Είναι μέρος του συνολικότερου προβλήματος του χαρακτήρα των ιδρυμάτων. Η κυβέρνηση δε θέλει να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους, ακριβώς γιατί δε θέλει να λύσει το πρόβλημα, δε θέλει να κάνει τα ΤΕΙ πραγματικά ανώτατα ιδρύματα. Προτιμάει να παρέχουν, με το μισό κόστος, μια χαμηλής ποιότητας τεχνολογική εκπαίδευση, αποστεωμένη από το θεωρητικό της υπόβαθρο και, σε ορισμένες περιπτώσεις, εμπειρική. Αυτό επιβάλλουν οι κατευθύνσεις της ΕΕ και αντίστοιχες ρυθμίσεις υποβάθμισης προετοιμάζονται και για τα πανεπιστήμια. Η μόνη απάντηση σ' αυτήν την κατάσταση είναι η μαζική και συντονισμένη πάλη διεκδίκησης της Ενιαίας Ανώτατης Εκπαίδευσης. Ο συντονισμός, όμως, δεν μπορεί να επιτευχθεί με «λουκέτο» στα ΤΕΙ και γυρισμένη την πλάτη σ' όλους τους φυσικούς συμμάχους των εκπαιδευτικών και σπουδαστών. Γιατί ο αγώνας για πραγματικά Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση αφορά τους εργαζόμενους, το λαό, μαζί με όλη την εκπαιδευτική κοινότητα. Θέλει μορφές πάλης, που πραγματικά συσπειρώνουν και χτυπάνε στο στόχο της ανατροπής αυτής της αντιεκπαιδευτικής αντιλαϊκής πολιτικής για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.