Πιο συγκεκριμένα, με δράσεις από το υπουργείο Εργασίας που θα χρηματοδοτηθούν με 2,6 δισ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας και θα συμπληρωθούν με ένα αντίστοιχο ποσό από το νέο ΕΣΠΑ, η κυβέρνηση ετοιμάζει να μοιράσει το επόμενο γενναίο πακέτο προς τους επιχειρηματικούς ομίλους, αξιοποιώντας προπαγανδιστικά την «έλλειψη δεξιοτήτων» των εργαζομένων, την υψηλή ανεργία, αλλά και την απαράδεκτη κατάσταση όπου βρίσκονται τα πληροφοριακά συστήματα του ΕΦΚΑ. Το ίδιο ισχύει και για την «κοινωνική προστασία», με τα γνωστά προγράμματα ανακύκλωσης - διαμοιρασμού της φτώχειας και εξασφάλισης των απολύτως μίνιμουμ για τους πιο εξαθλιωμένους.
Η μερίδα του λέοντος του προγράμματος που ανακοινώθηκε χτες θα πάει για τα προγράμματα κατάρτισης, που θα απορροφήσουν τα μισά σχεδόν (1,274 δισ. ευρώ) από το σύνολο των δαπανών των 2,6 δισ. και θα υπηρετούν τη στήριξη με «δεξιότητες» των «πράσινων» επιχειρηματικών σχεδιασμών, τους οποίους έτσι κι αλλιώς πληρώνει πανάκριβα ο λαός. Μάλιστα, σε μια προσπάθεια να διασκεδάσει τις εντυπώσεις για το διαχρονικό πλιάτσικο γύρω από τα εν λόγω προγράμματα, ο Κ. Χατζηδάκης επικαλέστηκε τους «ειδικούς όρους» που θα βάλει η κυβέρνηση και ότι δεν θα δοθεί «λευκή επιταγή» στους παρόχους, από τους οποίους όμως δεν θα ...αποκλειστεί κανείς.
Ψηλά στην ατζέντα του υπουργείου παραμένουν και οι λεγόμενες ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης, με το πρόγραμμα να ανέρχεται στα 540 εκατ. ευρώ για τη δημιουργία 74.000 θέσεων προσωρινής απασχόλησης, ένα ακόμα εργαλείο για την ανακύκλωση της ανεργίας μέσα από την παροχή τζάμπα εργατικού δυναμικού στους ομίλους, με σχέσεις εργασίας με ημερομηνία λήξης.
Οσο για την ψηφιακή κάρτα εργασίας που διαφήμιζε χτες ο υπουργός Εργασίας ως δήθεν μέτρο προστασίας των εργαζομένων, καθώς όπως ισχυρίζεται το υπουργείο «ο κάθε εργαζόμενος έχει στα χέρια του την εγγύηση ότι δεν θα δουλέψει ούτε μία ώρα χωρίς να πληρωθεί για αυτήν», η κυβέρνηση φρόντισε με τον ίδιο νόμο που ψήφισε το καλοκαίρι να «τραβήξει το χαλί» κάτω από τα πόδια των εργαζομένων, χτυπώντας τον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας και το 8ωρο, θεσμοθετώντας το απλήρωτο 10ωρο και τις ακόμα πιο φθηνές υπερωρίες, μετατρέποντας έτσι και τα όποια τεχνικά μέσα ελέγχου σε «κενό γράμμα». Στην ουσία πρόκειται για εργαλείο πιο αποτελεσματικής και «άνετης» για την εργοδοσία εφαρμογής του νόμου - έκτρωμα, με την επιβολή της δουλειάς - λάστιχο για όσο, όποτε και από όπου θέλει ο εργοδότης.