Την πόρτα για χτύπημα των επικουρικών συντάξεων και της επιβάρυνσης των συνταξιούχων, με πρόσχημα τη «διαγενεακή αλληλεγγύη», άνοιξε ο υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Πάνος Τσακλόγλου. Οπως είπε χτες σε συνέδριο του «Economist», «η διαγενεακή αλληλεγγύη δεν μπορεί να υφίσταται μόνο προς μια κατεύθυνση, από τους νεότερους προς τους γηραιότερους. Πρέπει και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία να στηρίξουν έμπρακτα το συνταξιοδοτικό σύστημα των νεότερων»!

Ετσι, λίγες βδομάδες μετά την ψήφιση του νόμου που ιδιωτικοποιεί τις επικουρικές συντάξεις της νέας γενιάς και οι συντάξεις τους θα καθορίζονται από τον τζόγο και τα παιχνίδια στις χρηματιστηριακές αγορές, η κυβέρνηση ανοίγει ζήτημα επιβάρυνσης και των συνταξιούχων, προκειμένου όπως λέει ο αρμόδιος υφυπουργός «να στηρίξουν έμπρακτα το συνταξιοδοτικό σύστημα των νεότερων». Ολα αυτά ενώ, μέχρι την ψήφιση του σχετικού νόμου, τα κυβερνητικά στελέχη έδιναν όρκους πίστης ότι δεν πρόκειται να θιχτούν οι συντάξεις των ήδη συνταξιούχων και αυτών που θα παραμείνουν στο ισχύον σύστημα. Τώρα η κυβέρνηση προαναγγέλλει νέες επιβαρύνσεις, καλώντας τους συνταξιούχους να πληρώσουν και πάλι το μάρμαρο, και μάλιστα τη στιγμή που διαβεβαιώνει τους νέους ότι με το νέο κεφαλαιοποιητικό σύστημα αυτοί θα λάβουν μεγαλύτερες συντάξεις από τους νυν συνταξιούχους. Αλλά αν είναι έτσι, γιατί θα πρέπει να επιβαρυνθούν οι πατεράδες και οι παππούδες των νέων ασφαλισμένων;

Μάλιστα, για τα νέα χαράτσια που ετοιμάζει σε βάρος τους, η κυβέρνηση έχει ήδη έτοιμο το προπαγανδιστικό εργαλείο, το δημογραφικό. Οπως χαρακτηριστικά είπε ο Π. Τσακλόγλου: «Σε μια κοινωνία λίγων εργαζομένων και πολλών συνταξιούχων, όπως η ελληνική, "διαγενεακή αλληλεγγύη" είναι το να φροντίσουν οι πολλοί να ελαφρύνουν το ήδη υπερβολικά βαρύ φορτίο που θα επωμιστούν αύριο οι λίγοι νέοι. Δείτε απλώς το ύψος του δημοσίου χρέους που κληροδοτούμε στα παιδιά και τα εγγόνια μας»!

Ο παραλληλισμός του υφυπουργού για το δημόσιο χρέος και το φόρτωμα της ευθύνης στα λαϊκά στρώματα, πέρα από την προκλητικότητά του, μόνο τυχαίος δεν είναι. Αποκαλύπτει την πρόθεση της κυβέρνησης να φορτώσει το κόστος της ιδιωτικοποίησης των επικουρικών συντάξεων, και το χρηματοδοτικό κενό των 60 και πλέον δισ. ευρώ που αυτή θα προκαλέσει, στις πλάτες των συνταξιούχων, όπως ακριβώς έγινε και για το χρέος, το οποίο φορτώθηκε στις πλάτες του λαού, με μείωση μισθών, συντάξεων και παροχών, ώστε το κεφάλαιο να βγει αλώβητο από την καπιταλιστική κρίση.

Ταυτόχρονα επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά ότι σ' αυτό το σύστημα η Κοινωνική Ασφάλιση αποτελεί «βάρος» και όχι δικαίωμα, και γι' αυτό θα είναι πάντα κάτω από τη «δαμόκλειο σπάθη» των «αντοχών» της καπιταλιστικής οικονομίας, είτε βρίσκεται σε κρίση είτε σε ανάπτυξη, την ίδια στιγμή που οι εισφοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο όλο και μεγαλώνουν.